“มีงานอะไรให้ฉันทำต่ออีกไหม”
“ไม่มี”
“งั้นฉันกลับเลยนะ” นัดเพื่อนไว้ตอนสองทุ่มตรง ตอนนี้เป็นเวลาสี่โมงเย็นซึ่งก็คือเวลาเลิกงานของเธอ
วันแรกของการทำงานลูคัสก็ใช้งานเธอซะหนักเลย นอกจากฝึกงานและทำหน้าที่เลขาส่วนตัว ยังต้องมาเป็นคนใช้ส่วนตัวให้เขาอีกต่างหาก
“อืม”
“คืนนี้ฉันไม่ว่างนะ บอกไว้ก่อนเผื่อนายเรียกหา”
“ทำไมไม่ว่าง”
“ฉันนัดกับเพื่อนไว้ ไปก่อนนะ” ไม่รอให้เขาตอบกลับมา ตวัดสองเท้าเดินออกจากห้องทำงานลูคัสทันที เย็นแบบนี้รถคงติดหนักมากน่าดู ไม่รู้จะถึงคอนโดมิเนียมกี่โมง แต่คิดว่าคงนานพอสมควร
•••
@ไนต์คลับ
( 20.40 น. )
“มาช้าจังแพรวา”
“โทษที มัวแต่หากุญแจรถอยู่น่ะสิ” ลืมว่าเผลอวางกุญแจรถไว้ส่วนไหนของคอนโดมิเนียม ตอนแรกกะจะมาก่อนเวลากลับกลายเป็นเลทแทนเพราะมัวแต่หากุญแจรถ
“ไม่เป็นไร นั่งๆ”
เธอนั่งลงข้างๆ ฮานึลที่เพิ่งตบพื้นที่ว่างข้างตัวเองพร้อมกับบอกให้นั่ง
“เป็นไงบ้างฝึกงานวั
