หลังจากกินยาเธอก็หลับลงไปอีกครั้ง ทุกครั้งเวลาไม่สบายมักหลับๆ ตื่นๆ เพราะรู้สึกไม่สบายตัวและปวดหัว คราวนี้เธอตื่นขึ้นมาในช่วงหนึ่งทุ่มเศษ เสียงฝนที่ตกลงมาทำให้หันไปมองกระจกใสที่เชื่อมต่อระหว่างระเบียงห้องนอน นอกจากฝนตกแล้ว เสียงฟ้าร้องยังก้องกังวานดูน่ากลัว
รับรู้ได้เลยว่าอุณหภูมิในห้องไม่ได้เย็นจัดจนเกินไป แต่เพราะไข้ขึ้นสูงเลยทำให้รู้สึกหนาวสั่น เธอเหวี่ยงขาทั้งสองลงจากเตียงนอนแล้วพาร่างกายอ่อนปวกเปียกไม่มีเรี่ยวแรงเดินไปทำธุระส่วนตัวในห้องน้ำ
แอดด
“นะ…นายเข้ามาทำไมเนี่ย!” เธอแห้วเสียงใส่ลูคัสที่เปิดประตูห้องน้ำเข้ามาสุ่มสี่สุ่มห้า เพราะความเคยชินทำให้เธอไม่ได้ล็อกประตูห้องน้ำเอาไว้ และไม่คิดด้วยว่าเขาจะเข้ามาโดยไม่เคาะบอกให้รู้ตัวก่อน ดีนะเธอทำธุระส่วนตัวเสร็จแล้ว
“มากินข้าวแล้วกินยา”
“รอฉันออกไปก่อนค่อยบอกก็ได้ จะเข้ามาบอกทำไมถึงในห้องน้ำ” ทั้งไม่พอใจและอายในเวลาเดียวกัน ไม่เคยเห็
