Gabi na nang maisipan ni Yvonne na lumabas ng kanyang kwarto. Dahan-dahan niyang binuksan ang pintuan saka lumabas mula roon.
Sinara ni Yvonne ang pintuan ng kanyang kwarto. Naglakad ito palayo doon at huminto din. Tiningnan niya ang living room. Nakahinga siya ng maluwag nang makitang wala ng tao roon. Umalis na si Eiann.
Naiwan sa mesang nasa gitna ang tray, isang baso ng orange juice na tila hindi man lang nabawasan at ang slice ng cake na nakalagay sa platito at wala ding bawas.
Muling napabuntong-hininga nang malalim si Yvonne. Muli na namang tumakbo sa kanyang isipan ang mga sinabi ni Eiann sa kanya.
“Gagawin ko ang lahat para mapasaakin ka lamang muli.”
“At sa pagkakataong mapagbigyan ako sa aking hiling na makasama kang muli, asahan mo na ikaw lang… ikaw lang at wala ng iba.
