Hinanap ni Yvonne si Kelvin sa buong bahay pero hindi niya ito nakita. Ilang minuto pa ang lumipas ay naisipan niyang lumabas ng bahay.
Marahang isinara ni Yvonne ang pintuan. Hinanap ng kanyang paningin si Kelvin. Mabagal siyang naglakad-lakad sa bakuran hanggang sa hindi niya namalayan na napunta na siya sa likod ng bahay niya.
Huminto sa paglalakad si Yvonne. Sumilay ang maliit na ngiti sa labi niya nang makita na si Kelvin na nakatayo malapit sa lawa. Nakatalikod ito mula sa kanya kaya hindi pa siya nito nakikita.
Napapangiti si Kelvin habang nakatingin sa lawa. Nagagandahan siya sa repleksyon ng sinag ng araw sa tubig nito. Nagkulay kahel kasi ang kulay ng tubig. Huminga siya ng malalim para lumanghap ng sariwang hangin saka pinamulsa ang kanyang mga kamay.
Muling naglakad si Yvon
