Continuation of CHAPTER 36
ANNIE's POV:
"Huwag mo na lang pala sagutin 'yon. Kalimutan mo na lang ang naging tanong ko," ani ko kay Tristan kasabay nang pag-iwas ko ng tingin sa kanya.
Napakagat ako ng aking dila dahil sa kahihiyan na natamo ko.
Kanina pa ako naghihintay ng isasagot niya pero para siyang bingi na tila hindi niya narinig ang tanong ko. Mabilis pa naman maubos ang pasensya ko at mabilis akong mairita kapag nagtatanong ako na hindi agad nasasagot.
"Naalog lang yata ang utak mo kaya mo natatanong 'yan Annie... Saka mo na ako tanungin kapag maayos na ang pakiramdam mo," seryosong litanya ni Tristan at sa wakas ay nagawa na nitong ibuka ang bunganga niya.
"Okay... Napakasuplado mo, ikaw na nga itong minamahal, nagpapakipot ka pa... Yes or no lang naman ang isasagot, mahira
