Chapter 11
1359 Words
ทั้งวันที่หนูเล็กใช้เวลาอยู่ที่บ้านของภวินเธออยู่กับคุณแม่ตลอดนั่งดูละครเป็นเพื่อน ทำกิจกรรมร่วมกันจนถึงเวลาพักผ่อนของท่าน หญิงสาวพาคุณแม่ไปส่งที่ห้องนอนห่มผ้าให้เรียบร้อยก่อนจะยิ้มหวาน
“ฝันดีนะคะคุณแม่”
“ไม่อยู่กับแม่ก่อนเหรอ แล้วจะมาหาอีกมั้ย”
“จันทร์ถึงศุกร์หนูทำงานค่ะ เอาไว้เสาร์อาทิตย์หน้าหนูจะมาอยู่เป็นเพื่อนนะคะ”
เธอยิ้มออกมาก่อนจะขยับผ้าห่มแล้วกดปรับอุณหภูมิห้องให้ท่านนอนสบาย คุณแม่รู้สึกชอบเด็ดคนนี้มากเธอน่ารักคุยสนุกจนอยากให้มาอยู่ด้วยกัน
“เอางั้นก็ได้ เดินทางกลับดีๆนะจ้ะ”
“ค่ะ ถ้ามีอะไรคุณแม่โทรหาหนูได้ตลอดนะคะเมมเบอร์ไว้ให้แล้วในโทรศัพท์”
“ขอบใจมากนะจ้ะหนูเล็ก”
คุณแม่กุมมือหญิงสาวไว้ก่อนจะค่อยๆหลับตาลงช้าๆอย่างเหนื่อยล้า ปกติเธอก็นอนกลางวันแบบนี้อยู่แล้วเพราะร่างกายที่อายุมากขึ้นมันก็เหนื่อยล้าเป็นธรรมดา เธอปิดไฟก่อนจะเดินออกมาจากห้องนอนของคุณแม่ บังเอิญเจอคุณพ่อพอดีก็ยิ้มหวานให้ท่าน
“คุณแม่นอนแล้วนะคะ”
“ขอบใจมากนะหนูเล็ก คุณแม่ไม่ยิ้มแบบนี้นานแล้วท่านคงชอบหนูมากเลย ถ้าว่างมาอยู่เป็นเพื่อนคุณแม่นะ”
“ได้ค่ะ เสาร์อาทิตย์หน้าหนูจะมาอีกนะคะ แต่ว่าคงต้องคุยกับคุณภวินก่อนว่าเค้าอยากจะให้หนูมาที่นี่อีกมั้ย”
เธอเอ่ยออกมาเสียงเบาจนคุณพ่อรู้สึกเอะใจในคำตอบ ทำไมพูดเหมือนลูกชายตัวดีไม่อยากให้มาล่ะหรือว่าเขาตกข่าวอะไรไป
“ทำไมล่ะ… ทำไมถึงไม่อยากให้มา”
“คุณพ่อถามคุณภวินเถอะค่ะว่าทำไม งั้นหนูกลับก่อนนะคะ”
“จ้ะไปเถอะเดินทางปลอดภัย ส่วนเรื่องนี้เดี๋ยวพ่อคุยกับภวินเอง”
เธอยกมือไหว้บอกลาคุณพ่อก่อนจะเดินไปหาภวินที่ตอนนี้นั่งจิบกาแฟรออยู่ และเมื่อมาถึงเธอก็เดินไปนั่งลงข้างชายหนุ่ม
“แม่นอนแล้วเหรอ”
“ค่ะ กลับกันเลยมั้ยคะ”
“อืม ไปสิ”
เขากุมมือหญิงสาวไปขึ้นรถจากนั้นก็ขับออกไปทันที และช่วงเย็นคุณพ่อก็โทรศัพท์มาด่าเขาชุดใหญ่ว่าทำไมถึงไม่ให้หนูเล็กมาที่บ้านบ่อยๆ เอาจริงคือเขางงมากนะว่ามันเกิดอะไรขึ้นแต่ก็รับปากว่าจะพาไปทุกอาทิตย์ซึ่งท่านก็โอเคจบไป
“เป็นอะไรคะถอนหายใจทำไม”
“ก็พ่อพี่โทรมาด่านะสิ บอกว่าพี่ไม่ให้หนูไปเที่ยวที่บ้าน พี่ไม่เคยพูดเลยนะเรื่องนี้อ่ะงงมากว่าไปเอามาจากไหน”
“เอามาจากหนูเองค่ะ”
เธอยอมรับสารภาพออกไปตามตรง เพราะเธอเป็นคนพูดแบบนั้นกับคุณพ่อเองแต่แปลกใจมากนะที่ท่านโทรมาด่าลูกชายแสดงว่าเธอสามารถเอาชนะใจได้ทั้งสองท่านเลยซี่งถือว่าทำได้ดีเลยแหละ
“แล้วหนูไปพูดทำไมแบบนั้นอ่ะ พี่ไม่เคยพูดซะหน่อยว่าไม่ให้หนูไปอีก”
“ก็หนูมาอยู่ที่นี่ในฐานะลูกหนี้ของคุณนี่คะ จะไปที่บ้านได้หรือไม่ได้ก็ต้องขออนุญาตก่อนไม่ใช่เหรอ หนูแค่บอกท่านว่าจะมาที่นี่ให้ถามคุณเองว่าจะให้มารึเปล่าก็แค่นั้นเอง”
เธอนั่งลงบนเตียงก่อนจะหยิบครีมบำรุงผิวมาทาตัวด้วยใบหน้าเรียบเฉย ภวินได้ยินแบบนั้นก็รู้สึกไม่ค่อยดีที่ทำให้เธอคิดมากเรื่องนี้ ตอนแรกบอกตามตรงเลยนะว่าอยากเอาชนะแต่ในความอยากเอาชนะนั้นคือเขาชอบเธอมากและตอนนี้ทั้งรักทั้งหลงเลยแหละ
“โธ่ทำไมพูดแบบนั้น พี่ไม่เคยคิดแบบนั้นเลยนะ”
“ก็คุณภวินพูดแบบนั้นตั้งแต่ตอนแรกที่เราเจอกันนี่คะ”
ชายหนุ่มขยับเข้าไปใกล้ก่อนจะสวมกอดเธอจากทางด้านหลัง
“ลืมได้มั้ยล่ะอดีตอ่ะ ตอนนี้พี่ไม่ได้คิดแบบนั้นเลยนะ”
“แสดงว่าคุณจริงจังกับหนูเหรอคะ”
“จริงจังสิ งั้นเราเป็นแฟนกันแบบจริงจังดีมั้ย พี่ยอมทุกอย่างเลยแต่ว่าเราอย่าคิดอะไรแบบนั้นอีกนะพี่ไม่สบายใจเลย”
เขาทำเสียงน้อยอกน้อยใจก่อนจะเอาใบหน้าซุกกับซอกคอของหญิงสาว เธอเหลือบสายตามองชายหนุ่มเล็กน้อยก่อนจะยิ้มออกมาอย่างพอใจ
“เป็นแฟนกันไม่มีของแทนใจเหรอคะ”
“ของแทนใจเหรอเอาอะไรดีล่ะ… อืม”
เขาเงียบไปอย่างใช้ความคิด คนเป็นแฟนกันก็ต้องมีของแทนใจสิว่าแต่มันคืออะไรล่ะ หรือว่าจะต้องเป็นพวกแหวนหรือสร้อยงี้เหรอ
“แหวนได้มั้ยพี่มีแหวนนะแม่เคยให้มา”
“ได้ค่ะหนูจะใส่ได้มั้ยล่ะ”
“น่าจะได้นะเดี๋ยวพี่ไปเอามาให้”
เขาลุกขึ้นเดินไปเปิดตู้เซฟหยิบแหวนออกมาก่อนจะลองสวมให้หญิงสาวดู และมันก็พอดีเลยเพราะเป็นไซส์ผู้หญิงขนาดใกล้เคียงกันก็เลยใส่ได้
“พอดีเป๊ะเลยสวยมาก”
“สวยจริงด้วย”
เธอมองเพชรที่มันระยิบระยับบนนิ้วเรียวก่อนจะยิ้มออกมาอย่างอารมณ์ดี คิดว่าคนอย่างเธอจะยอมเป็นผู้หญิงขัดดอกให้เขาเอาบริษัทมาข่มขู่ต่อรองอะไรแบบนั้นได้เหรอไม่มีทางแน่นอน คนอย่างเธอไม่ยอมเสียตัวฟรีและเขาจะต้องรับผิดชอบในสิ่งที่ทำลงไปทั้งหมด
‘’อะไรนะ! นี่แกยังคบอีกเหรอแล้วหนูเล็กล่ะถ้ารู้จะทำยังไง แกนี่นะเดี๋ยวเสียคนดีๆไปก็เป็นเรื่องหรอก’
‘ใจเย็นสิครับแม่ ผมจับได้นานแล้วว่าเธอคบนายแบบอยู่ที่นู้นแต่ยังไม่มีโอกาสได้คุยเลย ยังไงก็เลิกแน่นอนครับมาถึงขนาดนี้แล้ว อีกอย่างผมรักหนูเล็กคนเดียวครับแม่ไม่ต้องห่วง’
‘ก็รีบเคลียร์เดี๋ยวมีปัญหาตามมาจะยุ่งเอา’
‘ครับแม่… ไม่ต้องห่วงนะผมจัดการได้แน่นอน’
เธอนึกถึงคำพูดของสองแม่ลูกที่คุยกันเมื่อเช้า ตอนแรกรู้สึกเจ็บใจมากนะที่เขามีแฟนอยู่แล้วแต่มายุ่งวุ่นวายกับเธอ แต่พอฟังไปฟังมาฝ่ายผู้หญิงก็มีคนอื่นเหมือนกันก็คงจะสมน้ำหน้าสมเนื้อกันแล้วล่ะ แต่เธอคือคนที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวและถ้าคิดจะมากินเล่นๆวันหนึ่งกลับไปหาอีกคน ถ้าเขาคิดจะทำแบบนั้นขึ้นมาจริงๆบอกเลยว่าคิดผิด แต่เท่าที่ดูคงไม่ได้คุยกันเลยเพราะเธออยู่กับเขามาไม่เคยเห็นคุยกับใครเลยเพราะฉะนั้นทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นและรอดูว่าเขาจะทำยังไงกับเรื่องนี้ดี…
“แพงนะเนี่ยวงนี้ พ่อให้แม่เป็นของขวัญแต่งงานสั่งทำพิเศษเลยนะเพชรหายาก ดูแลดีๆนะ”
“ค่ะ หนูเล็กจะดูแลให้ดีที่สุดเลย”
“อีกสองวันพี่จะไปตรวจสาขาที่ต่างจังหวัดพอดีมีปัญหานิดหน่อย หนูอยากไปด้วยมั้ยที่โรงแรมพี่ติดทะเลเลยนะเดินออกมาก็เจอเลย เผื่อหนูอยากจะไปเที่ยวพี่จะพาไปพักผ่อน”
เธอเงยหน้ามองเขาเล็กน้อยก่อนจะยิ้มออกมาทันที
“ไปสิคะไม่ได้ไปทะเลนานแล้ว งั้นพรุ่งนี้พาไปซื้อชุดสวยๆหน่อยสิคะ”
“ได้เลยพรุ่งนี้เลิกงานแล้วไปกัน”
“จ่ายให้ด้วยนะคะ”
เธอดึงมือชายหนุ่มมากอดไว้ในอ้อมแขน เขาจูบศีรษะของเธอแผ่วเบาก่อนจะเอาแก้มมาคลอเคลียหยอกล้อ
“พี่เคยให้เราจ่ายเองด้วยเหรอไง หืม”
- Writer
