Chapter 12
1256 Words
วันต่อมา…
หนูเล็กมาทำงานที่บริษัทตามปกติเหมือนในทุกวันเรียนรู้งานกับคุณพ่ออย่างตั้งใจจนตอนนี้เริ่มรู้งานทุกอย่างแล้ว หญิงสาวเงยหน้ามองไปยังประตูก่อนจะยิ้มออกมาเมื่อเจอต้นรักมาหาถึงบริษัท
“ต้นรักมาหาเราเหรอเข้ามาสิ”
“คิดถึงจังเลยไม่เจอกันตั้งเป็นเดือนแล้วล่ะมั่ง เอาดอกไม้มาฝากครับ”
เขายื่นช่อดอกไม้ให้เธอตรงหน้า หญิงสาวรับมาถือไว้ในมือก่อนจะยิ้มให้เพื่อน
“ขอบคุณนะต้นรัก ว่าแต่มาหาถึงที่นี่เลยมีอะไรรึเปล่า”
“ก็ได้ข่าวมาว่าที่บริษัทมีปัญหาไม่ใช่เหรอ เห็นฟ้องร้องกันว่าแต่ได้คนซื้อหุ้นหรือยัง”
“ทำไมเหรอ… นายจะมาซื้อเหรอไง”
หนูเล็กมองเพื่อนสนิทอย่างสงสัย เห็นเขาตามจีบเธอต้อยๆแบบนี้แต่ความเป็นจริงรวยและมีงานทำนะ ที่บ้านของเขาทำธุรกิจเกี่ยวกับร้านอาหารมีสาขามากมายทั่วประเทศ ก็รวยแหละแต่ว่าเธอไม่ชอบเขาในแบบนั้นเฉยๆ ถ้าพูดถึงว่าตอนนั้นเขาเป็นคนซื้อหุ้นไปเธอก็คงไม่ต้องมามีความสัมพันธ์กับคุณภวินแต่ว่าอาจจะต้องเป็นต้นรักแทนซึ่งถ้าเป็นแบบนั้นเธอก็ยังมองไม่ออกว่ามันจะเป็นยังไง
“ก็เอามาขายให้สิครับจะซื้อเอง”
“พ่อคนรวย… ชิ”
“เอาจริงนะที่มาเพราะว่าจะช่วย หุ้นเท่าไหร่บอกมาสิเดี๋ยวจะซื้อบริษัทจะได้ไปต่อ อีกอย่างอนาคตถ้าหนูเล็กรับรักเราเมื่อไหร่ถึงตอนนั้นยกหุ้นให้เป็นค่าสินสอดแต่งงานเลย”
เขาเอ่ยออกมาอย่างมีความหวัง แค่เพียงเธอตอบตกลงที่จะคบกับเขามีหรือที่จะไม่ได้อะไร เขามีพร้อมและสามารถให้ได้ทุกอย่างขอแค่เธอยอมเปิดใจบ้างก็พอแล้ว หนูเล็กมองชายหนุ่มอย่างอึดอัดใจเธอคงไม่สามารถที่จะรับรักเขาได้เนื่องจากทุกอย่างมันเปลี่ยนไปหมดแล้ว
“มีคนซื้อไปแล้วแหละ”
“อะไรอ่ะทำไมถึงไม่บอกกันบ้างเลย ว่าจะช่วยสักหน่อยอดได้เป็นฮีโร่เลยเนี่ย”
เขาทำเสียงน้อยอกน้อยใจหญิงสาวเป็นอย่างมากที่เวลามีปัญหาไม่นึกถึงเขาเลย ทั้งที่เขามีพร้อมทุกอย่างที่จะช่วยเหลือเธอ
“คุณพ่อเค้าเป็นคนไปขายให้เอง เราไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันเกิดอะไรขึ้นขอโทษนะ”
“ไม่เป็นไรหรอกแต่จำไว้เลยนะว่าเราช่วยได้เสมอขอแค่บอก”
เขายิ้มออกมาก่อนจะยื่นมือไปกุมมือหญิงสาวเอาไว้ หนูเล็กก้มมองมือของชายหนุ่มก่อนจะกัดริมฝีปากอย่างคิดหนัก ถ้าเขารู้ว่าเธอไม่บริสุทธิ์ผุดผ่องเหมือนที่แล้วมาจะยังชอบเธออยู่ไหม…
“ขอบคุณมากนะต้นรัก”
“ไม่เป็นไรเลยงั้นกลับก่อนนะต้องไปประชุมต่อ ไม่มีปัญหาอะไรก็ดีไปเป็นห่วงเฉยๆ”
“เรื่องมันเกิดนานเป็นเดือนแล้วนะเพิ่งรู้เหรอไง”
หญิงสาวส่ายหน้ายิ้มๆก่อนจะลุกขึ้นเดินไปส่งเขาที่หน้าห้อง ต้นรักเสียดายเหมือนกันที่เพิ่งรู้ความจริงเรื่องนี้เพราะมีข่าววงในมาบอก บริษัทปิดเรื่องเงียบเป็นความลับได้อย่างดีคงเพราะมันเป็นภาพลักษณ์ของบริษัทและถ้าหลุดออกไปชื่อเสียงคงแย่
“เพิ่งรู้เนี่ยแหละ ถ้าหนูเล็กบอกเราคงมาหานานแล้ว”
“ขอบคุณมากนะนายนี่ดีกับเราที่สุดเลย”
เธอยิ้มออกมาอย่างซาบซึ้งใจมากที่เขายังดีกับเธอแบบนี้เสมอต้นเสมอปลายทั้งที่เธอปฏิเสธเขามาตลอดแต่ยังมีความพยายามที่จะเอาชนะใจเธอ
“กลับแล้วนะมีอะไรโทรมาได้เสมอ”
“จ้ะ”
หนูเล็กโบกมือบ๊ายบายชายหนุ่มก่อนจะเดินกลับเข้ามาในห้องทำงานหยิบโทรศัพท์กดดูข้อความที่ตอนนี้ชายหนุ่มส่งอะไรบางอย่างมา
‘ชุดนี้เหมาะกับหนูนะพี่ว่า’
เธอกดเข้าไปดูก่อนจะยิ้มออกมาอย่างถูกใจ ชุดสวยมากเป็นสไตล์ที่เธอชอบเลยด้วยถือว่าเก่งนะรู้ว่าเธอชอบอะไรไม่ชอบอะไรและช่วงหลังเขาเรียนรู้ที่จะเข้าใจเธอมากขึ้น
‘ซื้อให้เหรอคะ’
‘อื้ม สั่งไปแล้วเดี๋ยวเค้าจะเอาไปส่งให้ที่บ้านช่วงเย็น’
‘ขอบคุณมากนะคะ เจอกันช่วงเย็นค่ะ’
หญิงสาวกดปิดหน้าจอวางโทรศัพท์ลงก่อนจะมองแหวนเพชรในมือที่มันส่องแสงระยิบระยับส่องประกายตรงหน้า ในหัวก็คิดอะไรต่างๆนาๆกับทุกสิ่งที่มันเกิดขึ้นกับตัวเธอเอง เอาจริงคุณภวินก็ไม่ได้แย่อะไรเลยนะเขาตามใจและทุ่มให้สุดตัวเหมือนกัน ชีวิตเธอโชคดีอย่างหนึ่งคือเจอแต่ผู้ชายที่พร้อมให้ทุกอย่างแต่ชีวิตครอบครัวมันต้องเลือกได้แค่คนเดียวเท่านั้นและเป็นที่น่าเสียดายที่เธอไม่สามารถเลือกได้
“ขอโทษนะต้นรักเราเลือกนายไม่ได้จริงๆ…”
ช่วงเย็นหนูเล็กควงแขนชายหนุ่มไปช็อปปิ้งเสื้อผ้าชุดว่ายน้ำต่างๆอีกหลายตัว ซึ่งเขาก็ตามใจซื้อให้แต่ไม่รับปากว่าจะให้ใส่รึเปล่า เห็นแบบนี้เขาแอบเป็นผู้ชายที่ขี้หึงหวงหนักมากแต่ก็ไม่ทำอะไรเกินหน้าเกินตาซึ่งถือว่าเป็นข้อดีอยู่
“โป๊ไปนะชุดนี้”
“ก็เอาไว้ใส่ให้คุณดูไงคะ”
“งั้นซื้อโป๊กว่านี้อีกก็ได้ไม่ติด”
เขายิ้มกริ่มสะกิดเอวหญิงสาวอย่างแกล้งหยอก เธอส่ายหน้าเล็กน้อยก่อนจะหยิบชุดส่งไปให้พนักงานจากนั้นก็ไปชำระเงินเพราะไม่รู้จะซื้ออะไรแล้ว หลังจากที่ได้ของที่ต้องการก็พากันไปหาของอร่อยกินที่โซนอาหาร
“นั่งตรงนี้ก่อนเดี๋ยวพี่สั่งอาหารให้”
“ไม่เป็นไรค่ะเดี๋ยวหนูเล็กสั่งให้เอง”
เธอเอาเมนูมาเปิดก่อนจะสั่งแต่เมนูที่เขาชอบทั้งนั้น ชายหนุ่มยิ้มออกมาแก้มปริอารมณ์ดีมากที่ตอนนี้เขามีผู้หญิงข้างกายที่ถูกใจและรู้ใจเขาทุกอย่าง ส่วนอีกคนคงต้องคุยแบบจริงจังเรื่องจบความสัมพันธ์เพราะตั้งแต่ทะเลาะกันครั้งนั้นก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย มันเป็นการบอกเลิกแบบอ้อมอย่างที่รู้กันแต่ยังไงก็ต้องคุยแบบให้เคลียร์อีกครั้งจะได้ไม่ต้องมามีปัญหาทีหลัง
“ไม่สั่งที่เราชอบล่ะ”
“ผิดเหรอคะที่หนูเล็กชอบเหมือนคุณ”
เธอเงยหน้ามองชายหนุ่มก่อนจะยื่นใบหน้าเข้าไปใกล้พร้อมกับเอ่ยถามอย่างกวนๆ ชายหนุ่มขยับจมูกไปชนคลอเคลียใบหน้าสวยอย่างหมั่นเขี้ยว
“ปากหวานนักนะนี่แน่”
สองคนหยอกล้อกันอย่างสนุกโดยที่ไม่สนใจคนรอบข้างเลยว่าจะมองแบบไหน แต่ที่แน่ๆในร้านอาหารมีผู้หญิงคนหนึ่งที่รู้จักกันกับแฟนเก่าของเขาซึ่งก็คือโบวี่ เธอเพ่งสายตามองชายหนุ่มก่อนจะตาโตรีบกดถ่ายภาพเขาที่นั่งอยู่กับผู้หญิงคนอื่นส่งไปให้เพื่อนดูที่ต่างประเทศ เสียดายที่ไม่เห็นหน้าผู้หญิงแต่ก็ยังดีภาพที่ออกมากำลังหอมแก้มกันอยู่ คราวนี้แหละสนุกแน่…
- Writer
