Chapter 13
1618 Words
สองวันต่อมา…
หนูเล็กในชุดเดรสสีชมพูเดินเล่นอยู่ริมชายหาดอย่างเพลิดเพลินโดยมีชายหนุ่มเดินตามอยู่ไม่ห่าง นานแล้วที่เธอไม่ได้มาเที่ยวแบบนี้บรรยากาศดีมากไม่ร้อนเลย
“ถ่ายรูปมั้ยคะพี่ถ่ายให้”
“เอาสิคะ งั้นหนูยืนตรงนี้นะ”
เธอเดินไปโพสท่าให้ชายหนุ่มถ่ายให้อยู่หลายภาพวิ่งเล่นจนเหนื่อยก่อนจะควงแขนกันเดินเข้าไปในโรงแรม วันนี้เขาพาเธอมาพักที่สาขาในเครือริมทะเลอย่างที่ว่าเลยสวยมากจริงๆ
“เดี๋ยวพี่พาขึ้นไปดูห้องพัก นี่เอาที่วิวสวยที่สุดให้เลยนะว่างพอดี”
“จริงเหรอคะอยากเห็นแล้วสิ”
เธอควงแขนชายหนุ่มพากันเดินเข้าไปในล็อบบี้ คุณริชผู้ช่วยของเขาเดินทางมาก่อนและเตรียมห้องพักให้แบบพิเศษไว้รอแล้ว
“เรียบร้อยครับห้องพักท่านประธานกับคุณหนูเลก็ขึ้นไปได้เลย”
“ขอบคุณมากนะที่เป็นธุระให้ ยังไงผมไปพักผ่อนก่อนพรุ่งนี้เช้าเจอกันนะ”
“ครับท่าน อาหารเย็นรับประทานที่ห้องหรือห้องอาหารดีครับ”
ผู้ช่วยของเขาสอบถามข้อมูลที่เป็นประโยชน์ต่อพนักงานในการบริการเจ้าของโรงแรม ภวินหันไปมองหญิงคนรักก่อนจะเอ่ยถามเสียงหวาน
“กินที่ไหนดีคะ”
“ก็ลงกินข้างล่างก็ได้ค่ะเผื่อว่าจะออกไปไหน”
“โอเคตามนั้นแหละคุณริช”
เขาหันไปมองผู้ช่วยก่อนจะโอบเอวหญิงสาวพาเดินขึ้นลิฟต์ไปชั้นบนสุดของโรงแรม บรรยากาศสวยมากเดินออกจากประตูหลังห้องก็มีสระว่ายน้ำแบบส่วนตัวมองออกไปเป็นทะเลกว้างใหญ่สวยงามตา
“ว้าวสวยมาก”
หนูเล็กมองอย่างทึ่งมากก่อนจะวิ่งไปนั่งยองๆเอามือวักน้ำเล่นอย่างสนุกก่อนจะลุกขึ้นเดินไปโอบรอบคอชายหนุ่มเอาไว้หลวมๆ
“หนูขอเล่นน้ำได้มั้ยคะ”
“ได้สิเล่นเลยค่ะ”
เขายิ้มออกมาไม่ว่าอะไรเพราะใจจริงก็ตั้งใจจะพาเธอมาพักผ่อนมากกว่ามาทำงานอยู่แล้ว แต่ว่าเกิดปัญหาก็ต้องไปดูแลหน่อยเป็นขวัญกำลังใจให้พนักงานทุกคนด้วย
ภวินถือแก้วไวน์มานั่งลงขอบสระมองหญิงสาวว่ายน้ำเล่นไปมาให้สบายใจโดยที่เขาไม่กวนเธอเลยสักนิด เสียงข้อความโทรศัพท์ของเขาดังขึ้นเป็นข้อความจากแฟนเก่า
‘คุณหายไปเลยนะภวิน ไม่คิดจะง้อกันหน่อยเหรอไง’
‘ผมว่าเราควรคุยกันหน่อยนะ นิวเยียร์…’
‘ไม่มีอารมณ์คุยค่ะเอาไว้วันอื่น!’
เธอตัดบทชายหนุ่มก่อนจะปาโทรศัพท์ลงอย่างหงุดหงิด ปกติทะเลาะกันเขาควรจะเป็นฝ่ายง้อเธอสิทำไมครั้งนี้เขาถึงไม่คิดจะง้อเลยแถมยังหายไปเป็นเดือนๆอีก ผิดวิสัยของเขามากหรือว่ามีอะไรที่มันแปลกไป
“นิวเยียร์ยูจะไปมั้ย”
“ไปสิคะ ยูจะพานิวเยียร์ไปดินเนอร์เหรอ”
“ยูอยากจะไปไหนก็บอกไอจะพาไป”
เธอเดินไปควงแขนนายแบบสุดหล่อก่อนจะพากันไปดินเนอร์มื้อค่ำสุดหรูที่ร้านอาหารชื่อดัง เธอก็แค่คบเขาเล่นๆเพราะว่ามีแฟนอยู่แล้ว ยิ่งเขาทำเย็นชาและไม่สนใจเธอแบบนี้มันยิ่งเหงาก็เลยต้องหาคู่เดทแก้ขัดไปก่อนในระหว่างที่เธอเรียนอยู่ที่นี่
“แจ็ค… ไออยากกินสเต๊กเนื้อแบบพรีเมียมเลย”
“ได้สิงั้นไปร้านประจำไอแล้วกัน”
สองคนพากันเดินไปขึ้นรถก่อนจะขับออกไปยังที่หมายสองต่อสอง ความสัมพันธ์ของทั้งคู่ก็แค่คู่ควงแบบไม่ผูกมัดถ้าวันหนึ่งเธอต้องกลับไปที่ไทยเราสองคนก็จบกันแค่นี้แหละ
‘เพราะสุดท้ายแล้วเธอต้องเลือกผู้ชายที่ฐานะมั่นคงร่ำรวยที่สุดซึ่งก็คือแฟนของเธอในปัจจุบันนี้’
หลังจากที่หนูเล็กว่ายน้ำเสร็จเธอก็ควงแขนชายหนุ่มพากันไปหาของอร่อยกินที่ห้องอาหารของโรงแรม เธอยิ้มแก้มปริที่ได้กินแต่ของดีและราคาแพงซึ่งนานๆทีจะได้กิน
“คุณภวินหนูเล็กไปเข้าห้องน้ำแป๊บหนึ่งนะคะ”
“อยู่ตรงนี้เองค่ะหนูรีบไปรีบมาแล้วกันพี่จะรอ”
“ค่ะ”
เธอยิ้มกว้างออกมาก่อนจะเดินออกไปจากโต๊ะมองหาห้องน้ำก่อนจะเขเอาไปจัดการธุระส่วนตัวในนั้นอยู่สักพัก และเธอได้ยินเสียงเหมือนคนแอบคุยกันซึ่งห้องมันเงียบพอที่จะได้ยินทุกอย่าง
“แฟนของท่านประธานคือคุณนิวเยียร์ไม่ใช่เหรอ แล้วคนนี้ใครอ่ะ”
“ไม่รู้สิคนควงเล่นเฉยๆละมั่ง คุณนิวเยียร์เธอไปเรียนต่างประเทศนี่ฉันติดตามโซเชียลอยู่ก็ดูปกตินะไม่ได้โพสอกหักอะไร ฉันว่าเธอไม่รู้มากกว่า”
สองสาวเมาท์กันอย่างเมามันส์อยู่ในห้องน้ำกันสองคน หนูเล็กที่ได้ยินก็กำมือแน่นอย่างระงับอารมณ์โกรธ เธอไม่พอใจมากที่พนักงานมาแอบเม้าเรื่องเธอว่าเป็นผู้หญิงที่เขาควงเล่นทั้งที่เธอไม่ใช่ ส่วนผู้หญิงอีกคนเธอรู้แค่ว่าเลิกกันแล้วและหล่อนมีคนอื่นก่อนด้วยเพราะฉะนั้นถ้าไม่รู้อะไรต้องเงียบไม่ใช่เอามานินทาเจ้านายยลับหลังแบบนี้
“น่าสงสารคุณนิวเยียร์จังเลยโดนนอกใจแบบนี้อ่ะ ผู้หญิงคนนั้นก็ช่างกระไรไม่สนเลยว่าผัวเขาเมียใคร รับไม่ได้อ่ะ”
“นั่นสิฉันก็ว่างั้น…”
หนูเล็กพยายามควบคุมอารมณ์ของตัวเองให้นิ่งที่สุดก่อนจะเดินออกมาจากห้องน้ำทันที และทันทีที่สองสาวเห็นเธอก็เบิกตากว้างอย่างตกใจก่อนจะหันไปมองหน้ากันอย่างเลิกลั่น
“เอ่อ…”
“คือว่า…”
“คุยกันสนุกเชียวนะคะทั้งสองคน แต่ว่าได้ยินไม่ค่อยถนัดเลยเมื่อกี้คุยเรื่องอะไรกันเหรอคะ”
หนูเล็กมองทั้งสองคนก่อนจะยิ้มออกมาตาใสแป๋ว ทั้งสองคนรีบส่ายหน้าปฏิเสธทันทีก่อนจะรีบขอตัวออกไปก่อน
“ไม่มีอะไรหรอกค่ะคุยเรื่องละครกันอยู่ค่ะ”
“ใช่ค่ะๆ งั้นพวกเราขอตัวก่อนนะคะ”
ทั้งสองคนรีบวิ่งออกไปจากตรงนั้นทันทีทิ้งให้หญิงสาวมองตามไปอย่างคาดเดาอารมณ์ไม่ออก คนอย่างเธอนะเหรอจะยอมเป็นผู้หญิงควงเล่นในสายตาของคนอื่น ฝันไปเถอะว่าเธอจะยอมให้มันเป็นแบบนั้น
เธอเดินออกจากห้องน้ำนั่งลงตรงข้ามชายหนุ่มก่อนจะตักกับข้าวกินต่อแต่ว่าเงียบจนผิดปกติจนเขาแปลกใจ
“ทำไมเงียบคะมีอะไรรึเปล่า”
“เปล่านี่คะ รีบกินเถอะค่ะจะได้รีบไป”
เธอก้มหน้าทานของตัวเองจนอิ่มก่อนจะชวนชายหนุ่มกลับขึ้นห้องไปนอนพักผ่อน หลังจากที่เธอกลับมาจากห้องน้ำก็เปลี่ยนไปเป็นคนละคนเลย ถ้าคืนนี้เขาไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นต้องนอนไม่หลับแน่นอนเลย
“หนูเป็นอะไรคะทำไมถึงไม่คุยกับพี่เลย”
ภวินดึงหญิงสาวเข้ามาไว้ในอ้อมกอดเผชิญหน้ากันก่อนจะเอ่ยถามอย่างสงสัย หนูเล็กทำหน้างอง้ำไม่ตอบชายหนุ่มทำเอาเขาหงุดหงิดเป็นอย่างมาก
“หนูเล็กพี่ไม่ตลกแล้วนะ”
“พรุ่งนี้คุณภวินไปทำงานเองนะคะหนูไม่ไปด้วยแล้วค่ะ”
“อะไรอีกเราตกลงกันแล้วนี่คะว่าจะไปด้วยกัน”
เขาอุ้มหญิงสาวมานั่งลงบนตักก่อนจะมองสบตาอย่างนั้นเพื่อกดดันให้เธอระบายออกมา ตกลงว่ามันคืออะไรทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้
“หนูไม่ไปแล้วค่ะ”
“เอาดีๆเป็นอะไรมีอะไรให้บอกพี่มาตามตรง เราคุยกันแล้วไงว่าจะคุยกันทุกเรื่อง”
“หนูได้ยินคนคุยกันว่าคุณมีแฟนอยู่แล้วและพาหนูมาก็แค่คนควงเล่นชั่วคราวเท่านั้น”
เธอมองจ้องหน้าชายหนุ่มอย่างเอาเรื่อง เธอก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าคนอย่างเขาจะแก้ตัวยังไงเกี่ยวกับเรื่องนี้ ดูความแถของผู้ชายคนนี้กันว่าจะไปในทิศทางไหน ภวินได้ยินแบบนั้นก็อึ้งไปเขาก็ลืมว่าเคยพานิวเยียร์มาและพวกพนักงานก็ทราบว่าเขามีแฟนอยู่ แต่ยังไม่ได้อัพเดทว่าล่าสุดเลิกกันแล้ว แต่ไม่คิดว่าจะมีคนเอาหนูเล็กไปนินทาแบบนี้ อย่าให้รู้ว่าเป็นใครนะเขาจะไล่ออกให้หมด
“ไปได้ยินมาจากไหนคะ พี่มีหนูคนเดียวนะไม่มีคนอื่นเลย”
“หนูไม่อยากอยู่ที่นี่แล้วค่ะ หนูอยากกลับบ้าน!”
เธอกอดอกสะบัดหน้าใส่ชายหนุ่มอย่างหงุดหงิด เขาจะต้องแก้ข่าวให้เธอและต้องทำให้เธอพอใจด้วยไม่อย่างนั้นเรื่องใหญ่แน่นอน
“ไม่เอาสิจะกลับได้ยังไง หนูอยากให้พี่ทำอะไรคะถึงจะหายโกรธบอกมาเลยพี่ทำให้ทุกอย่างเลย”
เขากุมมือเธอเอาไว้แน่นก่อนจะทำหน้าอ้อนวอนขอให้เธอใจเย็นและคุยกับเขาดีๆ เหมือนว่าจะเกิดปัญหาใหญ่แล้วเรื่องนี้และเขาคงต้องรีบเคลียร์ให้เร็วที่สุด หนูเล็กเหลือบสายตามองชายหนุ่มก่อนจะคิดอะไรหลายอย่างในหัว…
- Writer
