Chapter 20
1296 Words
ภวินรีบเดินเข้าไปหานิวเยียร์พร้อมกับไถ่ถามว่าทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่ได้ เขาเลิกกับเธอไปแล้วถึงแม้ว่าจะจบกันไม่ค่อยดีแต่เขาบอกเธอไปแล้วนะว่าเลิกคือเลิกไม่มีทางกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้อีก
“คุณมาทำไมนิวเยียร์”
“ก็มาหาคุณไงคะถามมาได้”
เธอตีมึนทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ ใครจะยอมเลิกกับมหาเศรษฐีอย่างเขาล่ะทั้งหล่อทั้งรวยใครเห็นมีแต่อิจฉา เธอคงไม่โง่ปล่อยเขาไปหาคนอื่นหรอก ภวินกุมขมับอย่างเครียดหนักทุกอย่างในตอนนี้มันดีอยู่แล้วทำไมเธอต้องกลับมาทำให้ทุกอย่างมันพังลงไปด้วย
“ผมขอร้องนะอยากได้อะไรผมให้ทุกอย่าง แต่ช่วยออกไปจากชีวิตผมได้มั้ยอย่่ามาที่นี่อีก”
“คุณไล่นิวเยียร์เหรอคะ ทำไมเป็นคนแบบนี้ล่ะคิดจะทิ้งกันแบบไหนก็ได้เหรอมันง่ายไปป่ะคนบ้า”
หญิงสาวโวยวายทุบตีเขาอย่างระบายอารมณ์ เห็นเธอเป็นอะไรพอเจอคนใหม่ก็มาทิ้งกันแบบนี้เหรอ เหอะ! ไม่มีทาง
“นี่คุณ… เราเลิกกันแล้วนะทำไมถึงไม่ยอมจบสักที”
“คุณเลิกเองนี่ฉันยังไม่ได้อยากเลิกซะหน่อย ไม่รู้แหละไม่เลิกแล้วก็จะนอนที่นี่ด้วยงั้นนิวเยียร์ไปที่ห้องของคุณนะคะ”
เธอทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ถือกระเป๋าเตรียมจะเดินไปที่ห้องนอนของชายหนุ่ม ภวินร้องห้ามทันทีแต่ว่าไม่ทันแล้วเพราะตอนนี้หนูเล็กเดินเข้ามาเพราะได้ยินเสียงเหมือนคนทะเลาะกัน
“มีอะไรกันรึเปล่าคะ…”
“เอ่อ คือว่า…”
“ใครอ่ะ แล้วเธอมาทำอะไรที่นี่ไม่ทราบหรือว่าเป็นแม่บ้าน ภวินคุณไล่แม่บ้านคนนี้ออกเลยนะคะสวยเกินไปไว้ใจไม่ได้ฉันไม่ชอบ”
นิวเยียร์มองหนูเล็กตั้งแต่หัวจรดเท้าอย่างเหยียดหยาม ใครสวยและมาอยู่ใกล้คนรักของเธอก็ไม่ชอบทั้งนั้นแหละ หญิงสาวมองสำรวจผู้หญิงตรงหน้าก่อนจะเอ่ยถามอย่าสงสัย
“คุณเป็นใครเหรอคะ”
“ถามมาได้ก็เป็นเมียของเจ้านายหล่อนนะสิยะ เธอมาใหม่คงไม่รู้จักฉันสินะ ฉันชื่อนิวเยียร์เป็นแฟนของคุณภวินและอีกหน่อยก็จะมาเป็นภรรยาเป็นนางหญิงของบ้านนะ”
เธอยิ้มออกมาอย่างอารมณ์ดีควงแขนชายหนุ่มอวดไปเลยใครจะได้ไม่ต้องกล้ามายุ่งกับของๆเธอ ภวินพยายามดึงแขนเธอออกแต่เกาะเหนียวแน่นเป็นตุ๊กแกซะเหลือเกิน หนูเล็กเห็นแบบนั้นก็กำมือแน่นอย่างโกรธจัด โกรธทั้งผู้หญิงตรงหน้าแล้วก็คนรักของเธอ ไหนบอกว่าเคลียร์จบแล้วไงโผล่มาแบบนี้คืออะไร…
“เมียเหรอคะ… คุณภวินบอกว่าเค้าเลิกแล้วนะคะ”
“เลิกอะไรฉันไม่เลิกหรอกปากเสียมากเลยนะยะ เอาของฉันไปเก็บให้หน่อยสิเดินทางมาเหนื่อยมากอยากพักผ่อน”
“เก็บเองเลยค่ะเพราะว่าแม่บ้านอย่างฉันลาออกวันนี้แล้ว งั้นขอตัวไปเก็บของก่อนนะคะ”
หนูเล็กมองชายหนุ่มอย่างผิดหวังก่อนจะเดินน้ำตาซึมขึ้นไปบนห้องเก็บของเสื้อผ้าให้หมดแล้วจะกลับไปอยู่ที่บ้าน และแล้ววันที่เธอกลัวที่สุดก็มาถึงท้องอยู่ทั้งที่เขายังเคลียร์คนเก่าไม่จบ ถ้าสุดท้ายเขาไม่เลือกเธอแล้วกลับไปหาคนเก่าชีวิตที่เหลืออยู่ของเธอคงแย่มากแน่นอน แน่บอกเลยนะว่าคนอย่างเธอไม่เคยยอมใครเรื่องนี้เธอต้องเป็นคนคุมเกมเท่านั้น
“หนูเล็กฟังพี่ก่อน ปล่อยมือเดียวนี้นะ!”
เขาหันไปสะบัดมือออกจากการเกาะกุมของหญิงสาวแล้วรีบวิ่งไปตามคนรักของเขา ท่าทางจะโกรธมากซึ่งถ้าปล่อยไว้จะทะเลาะกันหนักกว่านี้แน่นอน
“ภวินกลับมานี่นะ กรี๊ดดดด ภวิน!”
นิวเยียร์กรีดร้องออกมาอย่างอารมณ์เสียมาก ผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่แม่บ้านแน่นอนเพราะดูจากการแต่งตัวและผิวพรรณมันต้องเป็นคนเดียวกับที่เพื่อนเธอส่งมาแน่นอน เพราะฉะนั้นจะต้องกำจัดมันออกไปเธอมาก่อนและรักกับเขามาตั้งนานคงไม่ตัดเยื้อใยกันง่ายขนาดนั้นหรอก
“หนูเล็กพี่อธิบายได้นะ คือว่ามัน…”
“ไม่ต้องมาอธิบายอะไรทั้งนั้นค่ะ คุณยังไม่เลิกกับคนเก่าแล้วมายุ่งวุ่นวายกับหนูทำไมคนเลวเท่านั้นค่ะที่ทำแบบนั้น อ่อ เดี๋ยวแม่บ้านคนนี้จะเปลี่ยนผ้าปูที่นอนให้นะคะเดี๋ยวเมียคุณเค้ามาจะได้สบายใจไง”
หญิงสาวดึงผ้าปูที่นอนออกขมวดทิ้งลงพื้นอย่างอารมณ์ไม่ดีเอามากๆ ภวินพยายามดึงมือเธอมากุมไว้ให้ใจเย็นแต่ดูเหมือนว่ามันจะไม่ได้ผลเลย
“ไม่เอาสิพี่อธิบายได้ พี่เลิกแล้วจริงๆแต่ไม่รู้ทำไมเธอถึงไม่ยอมจบสักที”
“เลิกแล้วจะมาทำไมที่นี่อีก หนูบอกคุณแล้วใช่มั้ยว่าถ้าคุณทำแบบนี้เมื่อไหร่มันจะเกิดอะไรขึ้น”
เธอหันไปขู่ชายหนุ่มอย่างไม่กลัวเกรง เขารู้สึกว่าตอนนี้ตัวเองเหลือที่ยืนเพียงนิดเดียวเท่านั้น จะแก้ตัวอะไรไปก็ฟังไม่ขึ้นและเธอก็ไม่เปิดใจจะฟังด้วย หญิงสาวเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าหยิบเสื้อผ้าของตัวเองใส่กระเป๋าก่อนจะถือไว้ในมือมองเขาด้วยสายตาเย็นชา
“ไปส่งหนูกลับบ้านค่ะ”
“ไม่เอาพี่ไม่ให้กลับ อยู่ที่นี่แหละเดี๋ยวพี่ไปเคลียร์กับนิวเยียร์แล้วให้เธอกลับบ้านไป”
ชายหนุ่มพยายามยื้อทุกทางเพื่อให้เธออยู่ที่นี่และคนที่ต้องไปต้องไม่ใช่หนูเล็กแต่เป็นนิวเยียร์ที่มาก่อความวุ่นวายที่นี่ หญิงสาวมองเขาด้วยสายตาเย็นชาเธอจะต้องทำทุกอย่างให้มันรอบคอบและตอนนี้เธอเป็นต่อเขาทุกทางไม่ว่าจะทำอะไรหรือพูดอะไรเขาจะต้องยอมทุกอย่าง และเธอต้องได้ทุกสิ่งที่ต้องการรวมถึงชายตรงหน้าด้วย เพราะเขาคือของเธอส่วนอดีตก็คืออดีต
“เลือกเอาค่ะว่าจะไปส่งหรือจะให้หนูโทรเรียกต้นรักมารับ”
“อย่าเอามันมาเกี่ยวข้องได้ป่ะ พี่ไม่ชอบผู้ชายคนนั้นและหนูต้องเลิกยุ่งกับมัน”
“คุณเอาสิทธิ์อะไรมาสั่งหนูไม่ทราบ ไปเคลียร์คนของตัวเองก่อนดีมั้ยคะค่อยมากออกคำสั่ง เลือกมาค่ะว่าจะไปส่งหรือให้คนอื่นมารับ”
เธอจ้องหน้าเขาอย่างไม่พอใจมาก ภวินกุมขมับตัวเองก่อนจะตัดสินใจไปส่งเธอที่บ้าน อย่างน้อยก็ให้เธออยู่กับพ่อแม่ไปก่อนส่วนเขาจะมาจัดการกับนิวเยียร์เคลียร์ทุกอย่างให้จบจะได้ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขสักที
“พี่ไปส่งก็ได้ค่ะ”
“ก็แค่นี้แหละ”
เธอเดินออกไปจากตรงนั้นทันที หิ้วกระเป๋าอย่างทุลักทุเลท้องอยู่แท้ๆยังต้องมาเจอกับเรื่องวุ่นวายอีก ทุกอย่างมันเป็นเพราะเขาคนเดียวที่ไม่ยอมเคลียร์ให้จบแต่แรก และเธอจะให้บทเรียนกับเขาว่าการที่ทำให้เธอคิดมากเขาจะต้องเสียอะไรบ้าง…
- Writer
