ผมสะดุ้งตื่นขึ้นมาเพราะได้ยินเสียงมือถือดัง ผมหันมามองดูไอ้ขุนที่ยังหลับอย่างสบายใจก็ทำให้ผมโล่ง เพราะผมไม่ได้ทำให้มันตื่นหรือมันจะหนีหายออกไปซนที่ไหนอีก
"ว่าไงวะไอ้ทิน"
ผมกดรับสายไอ้ทินทันทีเพราะกลัวว่ามันจะมีเรื่องด่วน หรืออาจจะจับฆาตกรได้แล้วก็ได้
"ไอ้แวน ชิบหายแล้ว"
"เกิดอะไรขึ้นวะ"
"ไอ้ยามที่เป็นฆาตกร ถูกฆ่าอะดิ แถมการฆ่า ก็เหมือนกับที่มันฆ่าเด็กพวกนั้นด้วย มึงรีบมาเลยนะ "
นี่มันอะไรกันวะเนี้ย แล้วตกลงฆาตกรตัวจริงมันอยู่ที่ไหน ทำไม มันเกิดอะไรขึ้น ผมกำมือถือแน่นด้วยความแค้น ไอ้เวรเอ้ย!!!!!!
ในใจของแวนอดที่จะเป็นห่วงความปลอดภัยของขุนเขาไม่ได้ เพราะเขาคือคนที่สามารถติดต่อกับดวงวิญญาณได้ นั่นอาจจะทำให้คนร้ายมุ่งเป้ามาที่ตัวขุนเขาและเขาอาจตะตกอยู่ในอันตราย
ผมก้มลงไปมองคนข้างกายที่กำลังหลับสนิทด้วยความเป็นห่วง ผมใช้มือค่อยๆจับไปที่ใบหน้าของมันเบาๆ แก้มที่ขาวใสราวกับผู้หญิงของมันชวน
