เสียงคนเรียกผมในขณะที่ผมกำลังจะเดินลงไปข้างล่าง ผมจึงรีบหันไปยิ้มให้เขา แล้วเขาก็คือยามที่ผมเจอเมื่อเช้านั่นเอง
" พอดี ผมมาหาคนนะคับ"
"หาใครเหรอคับ"
"น้องชายผมนะ พอดีผมเห็นเขาวิ่งมาทางนี้นะคับ"
"เหรอคับ ผมว่าคุณอาจจะตาฝาด"
ยามฉายไฟเข้าไปด้านในให้ผมดูก่อนจะหันมาคุยกับผม
"ผมว่าเราควรลงไปดูกันซักนิดนะคับ"
"ก็ได้คับ"
ยามเดินตามผมพร้อมกับฉายไฟไปด้านหน้า ยิ่งผมเดินไปใกล้เท่าไกร่กลิ่นเหม็นเน่าก็ยิ่งทวีความรุนแรงมากขึ้นเท่านั้น ผมกับยามถึงกับมองหน้ากันเลย และในขณะที่ผมกำลังจะเอื้อมไปเปิดประดูห้องที่กลิ่นเล็ดล็ดออกมาเสียงยามที่อยู่ด้านหลังผมก็ร้างออกมาอย่างดังด้วยความเจ็บปวด ผมจึงรีบหันไปดู ก็เห็นยามลงไปนอนกองกับพื้นแล้ว แล้วก็ยังเห็นชายที่สวมหมวกคลุมหน้าค่อยๆเดินก้าวเข้ามาหาผมช้าๆด้วย
"นายใช่มั้ยที่เป็นฆาตกร"
มันไม่ตอบคับ แต่มันแสยะยิ้มมาให้ผมแทน รอยยิ้มของมันดูน่ากลัวมากเลยคับ ตอนนี้ผมน
