ตลอดเวลาที่แวนนั่งรถไปกับทินกร แวนไม่ได้รู้สึกดีเลย เพราะเขาห่วงขุนเขาที่พยายามจะแหกกฏและขัดคำสั่งของเขาตลอดเวลา ถึงแม้เขาจะห้ามเพราะว่ากลัวขุนเขาจะเกิดอันตรายแต่รายนั้นก็ไม่เคยที่ฟังและทำตามเลย
ผมนั่งมอง gps ของไอ้ขุนที่กำลังเคลื่อนที่ออกจากนิติเวช ผมรู้ดีว่าถึงแม้ผมจะห้ามมันยังไงมันก็คงไม่ยอมอยู่เฉยๆหรอกคับ ไอ้เด็กคนนี้มันขัดคำสั่งแฟนอย่างผมตลอดแหละ แล้วผมก็ทำอะไรมันไม่ได้ด้วยนอกจากกอดและหอมมันเท่านั้น คิดแล้วก็เซ็งกับตัวเอง แต่ถึงยังไงมันก็ทำให้ผมหายห่วงไปได้บ้าง เพราะผมรู้ว่ามันจะไปที่ไหนและอยู่ที่ไหนแค่นี้ผมก็อุ่นใจแล้วคับ
"นั่งดูอะไรอยู่วะ"ไอ้ทินเอ่ยถามผมในขณะที่ผมกำลังยิ้มออกมาให้กับความบ้าของไอ้เด็กแสบนี่
"ป่าวซะหน่อย ชอบเผือกจังวะมึงเนี้ย" ผมพูดแต่ไม่ได้หันไปมองหน้ามันเลย
"เอ้า ไอ้เหี้ย กับกูงี้อย่างกับจะกินหัวทีไอ้ขุนนะ ฉอเลาะออดอ้อนนะมึง"ไอ้ทินมันกระแนะกระแหนะผมขึ้นมา
ซึ่ง
