"พี่แวนพอจะรู้จักตำรวจหรือนักข่าวมั้ยคับ"ผมหันไปมองพี่แวนอย่างรอคำตอบ
"ถามทำไมอ่ะ"
"คนร้ายน่าจะเป็นพวกโรคจิตที่ชอบฆ่าคนที่อ่อนแอกว่าอย่างเช่นเด็ก ผมว่า เขาต้องเป็นมืออาชีพแน่"
"แน่ใจเหรอ"
พี่แวนดูตกใจนิดนึง แต่เหงื่องี้ออกท่วมตัวเลยคับ แถมมือพี่แวนยังสั่นจนผมสังเกตเห็นได้ชัดเลย
“พี่แวน พี่เป็นอะไรรึเปล่าทำไมถึงเหงื่อออกแบบนี้”ผมพยายามสะกิดตัวพี่แวน เพราะผมคิดว่าแบบนี้มันไม่ปกติ
“ไอ้ขุน มึงมั่นใจแค่ไหนว่ามันเป็นฆาตกรโรคจิต”พี่แวนพูดขึ้นแต่ไม่ได้หันมามองผม
“100%คับแล้วมันยังเป็นฆาตกรต่อเนื่องที่เรายังหาศพของเหยื่อไม่เจออีกด้วย”
พี่แวนคว้ามือผมวิ่งไปที่ประตูทันทีที่ผมพูดจบ ยามข้างหน้าถึงกับตกใจอ่ะ
“เกิดอะไรขึ้นรึเปล่าคับ”ยามเอ่ยถามผมกับพี่แวน
“ไม่มีอะไรคับพอดีผมจะรีบไปธุระ”ผมบอกยามและรีบเดินตามพี่แวนไปที่รถ
สีหน้าและท่าทางของพี่แวนดูเปลี่ยนไป ดูดุดันและน่ากลัว พี่แวนพาผมมาที่สำนัก
