หลงกลรักมาเฟียสายดุ

ตอนที่ 2 ล็อกเป้าหมาย

น้ำอิงนิ่งไปสักครู่ ในใจเริ่มคำนวณรายได้ที่จะได้รับในคืนนี้ก่อนจะเริ่มสนใจขึ้นมา หรือบางทีเธอจะลองไปทำดูสักคืนเพราะได้ยินมาว่าแคทตี้ ชั้นบนทิปหนึ่งวันได้เป็นแสน ไหนจะค่าแรงเดือนนี้อีก3เท่า บวกทิปถ้าหากเป็นอย่างนั้นเธอก็คงมีเงินไปใช้หนี้แล้วก็เหลือเก็บไว้เรียนได้แน่ๆ

แพนด้าถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งเมื่อน้ำอิงพยักหน้าตกลงอย่างง่ายดาย แต่ต่อให้สาวน้อยคนนี้ไม่รับข้อเสนอเธอก็คงต้องใช้108 วิธีบังคับไปจนได้นั่นแหละยังดีที่แค่เสนอเงินนิดหน่อยให้ก็ยอมแล้ว ใครจะกล้าขัดแขกผู้มีอำนาจเกินเจ้าของร้านคนนั้นได้ จึงทำได้แค่วิธีมาหว่านล้อมสาวน้อยให้ยอมเท่านั้น

จากประสบการณ์ที่ทำร้านแบบนี้มาเกือบ10ปี เธอรู้ดีว่ากลิ่นเงินนั้นมันหอมหวานสำหรับชนชั้นรากหญ้าแค่ไหน แล้วหน้าตาสะสวยอย่างนี้ถึงไม่ทำวันนี้ วันหน้าหล่อนก็ต้องมีวันขึ้นไปทำอยู่ดีเพราะค่าตอบแทนชั้นบนกับข้างล่างต่างกันราวฟ้ากับเหว เรียกว่าทำครั้งเดียวสบายไปอีกหลายเดือน แล้วเธอก็เห็นพนักงานใหม่เข้ามาแรกๆก็เป็นแบบนี้กันทั้งนั้น แต่พอเห็นเงินดีคร้านจะรบเร้าให้เธอส่งขึ้นไปอีกแทบทุกราย

"แล้วหนูต้องทำอะไรบ้างคะ..."

"แค่ชงเหล้าพูดออดอ้อนเอาใจหน่อย ประวิงเวลาไว้ให้นานที่สุดให้ลูกค้าเปิดบิลมาเยอะที่สุดเท่าที่จะทำได้ ไม่ต้องกลัวจะโดนปล้ำหรืออะไรหรอก พี่จะบอกเคล็ดลับหากลูกค้าอยากจะทำอย่างว่าขึ้นมาแค่เธอมอมเหล้าแขกหนักๆเข้าไว้เมาแล้วจะได้ไม่มีแรงทำอะไรเองนั่นแหละ ทั้งหมดอยู่ที่ว่าเธอจะเอาใจแขกและเอาตัวรอดยังไง ทำแค่ไม่กี่ชั่วโมงได้ค่าตอบแทนเป็นแสน คุ้มจะตาย"

เมื่อพูดถึงเรื่องเงินขึ้นมาอีก น้ำอิงก็ฉุกคิดถึงเรื่องแม่ที่กำลังนอนรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลขึ้นมาได้ ที่มาทำงานที่นี่ก็เพราะมีรุ่นพี่ที่คณะแนะนำว่าได้เงินดีมากนั่นแหละ ตอนนี้เธอเองก็เลือกอะไรไม่ได้มากหากไม่มีงานการรักษาแม่ก็คงจะต้องชะงัก ถึงจะหาเงินมาเป็นค่าผ่าตัดแม่ได้ ตอนออกจากโรงพยาบาลค่ารักษาที่ผ่านมาที่เธอเคยค้างไว้เป็นแสนๆก็คงไม่มีปัญญาหามาจ่ายอยู่ดีแต่ รพ. นี้ยังสามารถผ่อนชำระ

การรักษาเนื้องอกในสมองของแม่จำเป็นต้องผ่าตัด หากใช้ตามสิทธิ์ของรัฐก็จะรอคิวผ่าตัดตามความเหมาะสม ซึ่งเนื้องอกของแม่สามารถรอดูอาการต่อไปก่อน แต่น้ำอิงคิดว่าการได้ผ่าตัดออกให้เร็วที่สุดจะเป็นทางที่ดีกับแม่เพราะแม่เคยปวดหัวหนักมาก เธอจึงแบกรับค่ารักษานี้ไว้เอง รพ.เอกชน ก็ต้องรักษา เพื่อแม่ยอมแพ้ไม่ได้

ตอนนี้ก็ทำได้แค่หาวิธีเอาตัวรอดให้พ้นคืนนี้ตามที่รุ่นพี่แนะนำมาเท่านั้น

“ตกลงค่ะ แต่เรื่องเงิน...”

"เออน่ะ พี่รู้แล้วเดี๋ยวโอนให้เลยหลังเลิกงาน ตอนนี้ไปเปลี่ยนชุดก่อนไปไวๆนะ อย่าให้แขกรอนาน"

น้ำอิงเดินเข้าห้องเปลี่ยนชุดไปอย่างว่าง่ายโดยแพนด้าช่วยจัดการหาชุดส่วนกลางของคลับ ที่มีสวัสดิการให้แคทตี้ แม้แต่ชุดชั้นในที่นี่ก็มีจัดเตรียมของใหม่ให้ ไม่น่าเชื่อเมื่อน้ำอิงเดินออกมารุ่นพี่แคทตี้ถึงกับยืนอึ้ง หากน้ำอิงตัดสินใจมาทำแคทตี้ไม่รู้ว่าจะเรียกแขกได้มากเท่าไหร่

“สวยมากน้ำอิง” เสียงแคทตี้คนหนึ่งทัก น้ำอินหน้าแดงก่อนจะเดินมานั่งให้รุ่นพี่เริ่มจัดการประทินผิวเตรียมออกไปรับแขกคนสำคัญ

“นั่นสิทำไมถึงพึ่งมาตัดสินใจนะ ถ้าน้ำอิงขึ้นไปทำแบบนี้รายได้เดือนละล้านก็คงไม่ไกลเกินเอื้อม” อีกเสริม

“เอาล่ะพวกหล่อน วันนี้น้องอิงแค่จะไปรับหน้าคุณศิลาเพราะท่านรีเควสมาเท่านั้นไม่ได้จะมาทำ ยังไงเจ๊ฝากสอนงานน้อยหน่อยนะเจ๊จะไปจัดการเครื่องดื่มขึ้นไปห้องท่านก่อน อีกสิบห้านางทีเจ๊จะมารับ”

“ค่ะเจ๊”

หลังจากที่ทุกอย่างเรียบร้อยแพนด้าก็ได้พาน้ำอิงขึ้นมาชั้นบน หญิงสาวรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมากอย่างบอกไม่ถูก หลังจากที่ประตูถูกเปิดกลิ่นน้ำหอมปรับอากาศก็ลอยออกมาเตะจมูก ไม่คิดว่าบนนี้จะไม่มีแม้แต่กลิ่นบุหรี่ดูสะอาดผิดจากข้างล่างสมเป็นโซนวีไอพีจริงด้วย

ในลึกๆเจ๊แพนด้าก็เป็นห่วงน้ำอิง เน้นย้ำหากจวนตัวให้ขอร้องและทำแบบนี้ เอาตัวรอดให้ได้ก่อน แพนด้ายื่นโทรศัพท์มือถือให้น้ำอิงดูคลิป น้ำอิงมองนิ่งๆพร้อมกับกลืนน้ำลายฝืนๆ

"มาแล้วค่ะ..."

“สวัสดีค่ะ” ร่างบางเดินเข้ามาในห้องพบร่างสูงที่กำลังนั่งอยู่กลางห้องด้วยท่าทางนิ่งสงบ

หญิงสาวมองเขา ราวกับถูกสะกดเอาไว้ด้วยมาดอันเยือกเย็นนั้นพูดไม่ออกจนรุ่นพี่ต้องสะกิดให้เธอแนะนำตัวกับเขา

“สวัสดีค่ะท่าน ดะ ดิฉันน้ำอิงค่ะ”

“ออกไปให้หมด” ราชสีห์หนุ่มลั่นคำสั่งทุกคนในห้องให้ออกไป ไม่นานนักภายในห้องก็เหลือแค่เขากับหญิงสาวเพียงแค่สองคน

น้ำอิงยืนนิ่งอยู่ที่เดิมทำตัวไม่ถูก เธอมองเขาอีกครั้งก่อนจะคิดในใจเขาหล่อขนาดนี้จะมีแฟนหรือยัง แล้วทำไมถึงได้มาหากินในสถานที่อโคจรแบบนี้ หากเป็นเธอคงไปหาควงนางแบบสวยๆหรือไม่ก็ดาราแถวหน้าดีกว่ามาเสียเงินมากมายกับเรื่องอย่างว่าที่นี่

“น้ำอิงเหรอ...”

น้ำเสียงทุ้มแฝงไปด้วยอำนาจสั่งการเอ่ยทลายความเงียบ ความอึดอัดที่เขาสร้างขึ้นจากมาดอันเย็นชาของเขา ทำเอาคนที่คิดว่าเตรียมตัวมาดีแล้วอย่างน้ำอิงถึงกับสะดุ้งเมื่อได้ยินเขาเรียกชื่อของเธอ

เขาดูเย็นชา น่ากลัว มีดีอย่างหนึ่งคือหล่อเท่านั้น

น้ำอิงเก็บอาการตัวสั่นเทาของเธอเอาไว้ ทำใจดีสู้เสือเดินเข้าไปนั่งข้างๆแขกก่อนจะปั้นยิ้มหวานขึ้นมาพูดทักทายพร้อมกับแนะนำตัวกับเขา

“มานั่งนี่” ศิลาตบที่ตักของตัวเองเบาๆ ทดสอบว่าหญิงสาวจะมีความมืออาชีพอย่างไร แต่เขากลับแปลกใจที่น้ำอิงนอกจากจะไม่เดินมานั่งที่ตักแล้วยังนั่งอยู่ซะไกล

“ฉันบอกมาให้มานั่งนี่” ศิลาตบไปที่ตักของตัวเองอีกครั้ง

“คะ!?”

“จะบริการฉันไม่ใช่เหรอ มานั่งนี่”

ก่อนมาน้ำอิงได้ตกลงกับตัวเองแล้วว่าเพื่อให้ค่ำคืนนี้ผ่านไปด้วยดีเธอมีขอบเขตใดที่ลูกค้าจะสามารถแตะต้องตัวได้ เช่น กอดได้ จับมือได้ หอมมือได้ มากสุดหอมแก้มแต่มากกว่านี้เธอจะใช้วิธีเลี่ยงเอาแบบไม่ให้ลูกค้าเสียอารมณ์ เช่น หอมแก้มเขา ทั้งหมดนี้น้ำอิงเตรียมตัวมาหมดแล้วว่าจะทำต้องมอมเหล้าเขาให้เมาให้มากที่สุด แต่ไม่คิดว่าเข้ามายังไม่ทันได้ทำอะไรแขกหนุ่มผู้หล่อเหลาจะใจร้อนขนาดนี้

น้ำอิงลุกขึ้นจากที่นั่งของตัวเองก่อนจะเดินเข้าไปหาแขกหนุ่มที่นั่งรอเธออยู่ ร่างบางนั่งลงบนตักอุ่นด้วยท่าทางเคอะเขิน เอวบางในชุดเดรสสีดำรัดรูปคล้องคอ เปิดหลัง โชว์เนินอกขาวนวล ชุดที่มีขนาดใหญ่ว่าตัวของเธอนิดหน่อย ร่างบางถูกคล้องด้วยวงแขนของแขกหนุ่ม เขากระชับกอดเธอแน่นก่อนจะจับแก้วของเขาขึ้นมายื่นให้เธอ

“กิน”

“คะ”

“ฉันบอกให้กิน” น้ำอิงเข้าใจความหายของเขา เธอกระดกเหล้าที่เข้มจัดของชายหนุ่มจนหมดแก้วจนเธอสำลักก่อนจะถูกเขาผลักให้นอนลงที่โซฟาไม่ทันได้ตั้งตัว

น้ำอิงมองหน้าเขารู้สึกคุ้นเคยราวกับเคยเห็นที่ไหนมาก่อน...

'เอ...เค้ามีอะไรกันน่ะ ดารามาถ่ายละครเหรอ' ดวงตากลมโตบนใบหน้าหวานหยดในชุดนักศึกษามองเข้าไปในโรงแรมหกดาวที่มีผู้คนเดินพลุกพล่านเต็มไปหมด ขณะที่เธอเดินอยู่ริมถนนเพื่อมาทำงานที่พิเศษหลังเลิกเรียน สายตาของเธอก็ดันไปสะดุดกับใบหน้าคมคายของนักธุรกิจหนุ่มไฟแรงที่ยืนให้สัมภาษณ์อยู่พอดี ใบหน้านั้นตราตรึงจนเธอเก็บเอาไปฝันคืนแล้วคืนเล่าตรึงตราตรึงใจจนถึงทุกวันนี้ กระทั่งยกให้เป็นชายในฝันแล้วยังอุตส่าห์ตั้งรูปวอลเปเปอร์โทรศัพท์เป็นรูปเขาอีกด้วย

...จำได้แล้ว เขานั่นเองน้ำอิงคิดในใจ ไม่คิดเลยว่าการเจอกันครั้งแรกระหว่างเธอกับชายในฝันจะเป็นสถานการณ์ที่แย่ขนาดนี้

ถ้าเธอรู้ว่ามีนิสัยแบบนี้ตั้งแต่แรกนะ...เธอจะไม่ชื่นชมเขาขนาดนั้นเลย เห็นทีรูปเขาในโทรศัพท์ที่เธอตั้งเป็นวอลเปเปอร์คงต้องลบออกไปซะแล้วล่ะ น่าอายจริงๆ

“เท่าไหร่” น้ำเสียงของศิลาดังขึ้นอีกครั้งเรียกสติของหญิงสาวตรงหน้ากลับมาได้ทันที

“อะไรคะ”

“ค่าตัวเธอ คืนนึง เธอคิดเท่าไหร่เอาราคาที่เธอเคยขาย บอกฉันมาฉันจ่ายสองเท่า” ศิลารัตน์ถามหญิงสาวใต้อาณัติก่อนจะปรายตามองสักส่วนที่เพอร์เฟคพร้อมกับยิ้มมุมปากพึงพอใจ สายตาของเขาเอาแต่จ้องมองหน้าอกและกระโปรงที่ร่นขึ้นจนเผยเรียวขายากจะปกปิด

น้ำอิงกัดปากสะกดความกลัวเอาไว้ นึกรังเกียจคำพูด สายตาของเขาที่มองมาที่เธอ รังเกียจมือที่คล้องเอวเข้าไปแนบประชิดตัว หน้าอกถูกบดเบียดเข้ากับร่างอุ่นที่สูงใหญ่อย่างไม่ทันตั้งตัว อีกมือก็บังคับสอดเข้าไปภายใต้กระโปรงจนถึงจุดต้องห้ามน้ำอิงสะดุ้งกระเถิบหนีนิ้วร้อนที่กำลังจะลานลามส่วนอ่อนไหวของเธอ หญิงสาวใช้แรงทั้งหมดผลักเขาออกก่อนรีบวิ่งไปอยู่อีกมุม

“ฉันไม่ได้ขายตัว...ฉันแค่จะมาดูแลคุณเท่านั้น ไม่ได้จะมาให้คุณทำแบบนี้กับฉัน ถ้าคุณอยากจะได้เรื่องอย่างว่าจริงๆเดี๋ยวฉันเรียกแคทตี้คนอื่นมาให้นะคะ” น้ำอิงเตรียมสะบัดตัวเดินออกไปจากห้องแต่กลับถูกลูกน้องของศิลารัตน์เดินมาขวางเอาไว้ก่อนร่างของเธอจะถูกผลักให้กลับเข้ามาในห้องเหมือนเดิม มิหนำซ้ำตอนนี้ประตูข้างหน้ายังถูกล็อคเอาไว้จากด้านนอกอีก

“เปิดประตูเดี๋ยวนี้นะ พวกคุณขังฉันแบบนี้ไม่ได้ฉันจะไปแจ้งความ”

“เลิกทำตัวใสซื่อตอแหลสักทีเถอะ ฉันเนี่ยรู้สันดานผู้หญิงอย่างเธอดีกว่าใครๆเลยน้ำอิง”

“คุณพูดเรื่องอะไร”

“มานี่...” ร่างบางถูกเขาเดินมาอุ้มก่อนจะพากลับเข้ามานั่งในห้องท่ามกลางการดิ้นขัดขืนของเธอ

“อย่าทำอะไรฉันเลยนะคะ ฉัน...ฉันไม่เอาเงินคุณแล้วก็ได้ ปล่อยฉันไปเถอะนะ” หญิงสาวยกมือไหว้ขอร้องชายที่กำลังคร่อมร่างเธออยู่ แรงของเขามากขึ้นหลายเท่าตอนนี้แค่ดิ้นให้หลุดยังทำไม่ได้เลยราวกับว่าครั้งที่แล้วที่เธอผลักเขาออกได้เป็นเพราะเขาไม่ได้บังคับเธอเลย

“เหอะ! ไม่เอาเงินฉัน...แต่เดินขึ้นมาเองเลยเนี่ยนะ หวังจะอัพค่าตัวสินะไม่น่าละไอ้แก่นั่นถึงเอาเงินมาประโคมให้เธอจนเกือบหมดตัว”

“คุณพูดเรื่องอะไรฉันไม่รู้เรื่อง ว๊าย!!”

ชายหนุ่มกัดฟันกรอดทนอาการเสแสร้งทำไม่รู้เรื่องของหญิงสาวไม่ไหวเขาอุ้มเธอพาดขึ้นบ่าก่อนจะพาเดินไปออกอีกประตู น้ำอิงดิ้นขัดขืนทั้งเตะทั้งถีบแต่ก็ไม่สามารถหลุดออกจากการบังคับของเขาได้อยู่ดี ความเจ็บกระแทกเข้าเต็มร่างเมื่อร่างของเธอถูกโยนลงบนเตียงนุ่มจนกระเด้งกลับมาถูกเขาตามลงมาคร่อมร่างแล้วกระชากชุดของเธอยจนหลุดติดมือไป

ด้วยความที่ชุดตัดเย็บแบบมีฟองน้ำปิดเธอจึงไม่ได้สวมบรา หญิงสาวยกมือขึ้นป้องเนินอกสวยเพราะถูกสายตาของเขาแทะโลม ทั้งส่วนบนส่วนล่าง ตอนนี้เธอเหลือเพียงแพนตี้น้อยที่ยังคงรักษาหน้าให้เธออยู่อย่างยากลำบาก

“ยะ อย่ามองนะ ถอยไป” หญิงสาวน้ำตารื้นด้วยความกลัว เขาซื้อเธอด้วยเศษเงินแล้วแถมเธอยังเดินขึ้นมาเสิร์ฟตัวเองให้เขาถึงที่

“หนึ่งแสนเป็นไง”

น้ำอิงตาลุกวาวเมื่อได้ยินจำนวนเงิน ใบหน้าของผู้เป็นแม่ลอยเข้ามาภายใต้มโนจิตแทบจะทันที ทว่าเธอกลับมีสิ่งที่หวงแหนเอาไว้ให้คนที่เธออยากจะแต่งงานด้วยเท่านั้นอ หากจะต้องเสียไปแบบนี้เธอคงรู้สึกผิดไปทั้งชีวิต

“ฉันไม่...”

“สามแสนพอไหม...”

หญิงสาวชะงัก เงินจำนวนนี้มาพอให้แม่ของเธอผ่าตัดเนื้องอกจนหายดีเลยนะ น้ำอิง...

หญิงสาวทะเลาะกับตัวเองขณะที่ชายหนุ่มเผยยิ้มออกมาดูเหมือนว่าหญิงสาวตรงหน้าจะซื้อได้ด้วยเงินจริงๆอย่างที่เขาคาดเอาไว้