CHAPTER 4.
1221 Words
TAHIMIK AT MALAYONG nakatitig si Thunder sa mga punong nagsasayawan na dati'y wala naman sa harapan nang kanilang bahay.
I have been lost in this place for ten years. Maraming nagbago. Nailing ako habang may maliit na ngiti sa dulo ng labi ko na hindi ko mapigilan.
Nakatayo ako sa rooptop para lalo ko'ng malasap ang sariwang hangin. Na miss ko ang gawain ko na iyon. Na miss ko ang hanging madalas na sumasampal sa mukha ko. Mahaba -haba din ang byahe ko kanina.
Mag a-alas kuwatro na ng hapon ako nakarating dahil sa sobrang trapic ng daan. Wala pa rin pagbabago dahil ganito pa rin ang lugar na iniwan ko. May nadagdagan nga lang ibang mga building at mall.
Gumalaw ang ulo ko, nabakli iyon maya't iniikot. Para bang naaaninag ko doon ang masasayang ngiti sa twing dadaan ang school bus at malapit sa gate namin.
Kumusta na kaya ang dalaga? Sampong taon na wala kaming komunikasyon nito. Agarang bumilis ang pagtibok ng puso ko nang maaalala ito. Ramdam ko'ng naandito pa rin ito at patuloy pa ring minamahal ito. Ngunit sa sampong taon na nakalipas tiyak may sarili na itong pamilya. Sumagi ulit sa isipan ko ang ala-ala namin. May pananabik at kaunting galit dahil agaran na lang nagpalit ito ng numero na iyon sana ang magiging komunikasyon namin sa hindi ko alam ang dahilan. Maging ang ilang kaibigan nito walang maibigay na impormasyon para rito. Pati si Ria na matalik nitong kaibigan tila ba kasabwat nito dahil kapwa din nito ay 'di ko na makontak.
Alam ko'ng naging parusa iyon sa akin dahil sa walang paalam na pag- alis ko. Pero balak ko'ng magpaliwanag once na makatuntong ako ng Ireland. Pero ito naman ang nawala makalipas nang ilang araw. Pero ngayon naandito na ako pagkakataon at oras na para hanapin ko ito. Sana wala pa itong asawa dahil sa na panahong ang lumipas.
"Ang lalim ng iniisip mo?" boses na narinig ko sa aking likuran.
Pagak na napangiti ako kay Xander nang harapin ko ito.
My twin brother, ngunit mata lang ang nagkaiba sa amin. Inalis ko ang tingin ko rito ng humakbang ito papunta sa gilid ko.
"Na miss mo ba ang Pinas o si Sab?" diretsyang tanong nito. Napaangat ang dunggot ng labi ko.
Literal na napangiti ako nang harapin ko ulit ito. Isinandal ko ang katawan ko sa stainless habang ang magkabila ko'ng palad nakatukod doon.
"May balita ka ba sa kaniya Xan?"
"Kahit si Dark, walang nakuhang impormasyon sa babaeng iyon, simula nuong ipabistiga ko Thun." saka mapait akong tumango.
"Congrats Xander," saka iniabot ko ang palad ko nang batiin ko ito.
Mas nauna akong inilabas kesa kay Xander. Pero nagtataka akong, hindi ito lumabas ng bansa at dito ito nagtapos bilang isang magaling na doctor. Siguro nga panganay lagi ang nagsa suffer sa lahat nang bagay at accept ko naman iyon.
Inabot nito ang palad ko maya't binitawan din nang ibinalik nito ang pagbati ko rito.
"Marami ka pa rin bang babae o nagbago na?" birong tanong ko at malakas naman itong tumawa sa pinakawalan ko'ng tanong.
"Matanda na tayo, uy! Mabuti naisipan mo ng umuwe? So, anong pakiramdam nang isang tanyag na abogado sa ibang bansa?" sunod-sunod na sabi nito saka ipinalupot ang dalawang baraso sa harapan.
"Okay naman, gusto ko na talagang mamuhay dito saka iyon naman ang usapan namin ni daddy once na nakapagtapos na ako ng abogasya. Gusto kong ipagpatuloy dito 'yung galing ko. Mas masarap na dito ka makakatulong sa bansa mo kesa sa hindi mo kinalakhan." aniya.
Nakita ko'ng lumabing tumango ito. Ganoon pa rin ito, tila bata. Gawain na talaga iyon ng kambal.
"Ano balak mo?" tanong nito na agarang naintindihan ko.
"Mag-uumpisang maghanap," hirap na bigkas ko. At saan ko naman ito hahanapin dahil maging si Dark hindi ito nahanap.
"Siya pa rin ba talaga? Sampong taon na ang nakalipas Thunder." pinagdikdikan nito ang sinabi.
"Mahal ko pa rin si Sab, nangako ako na siya ang pakakasalan ko balang araw."
"Sa sampong taon na lumipas baka may asawa na ngayon iyon."
"Sa—." hindi na naituloy ang sasabihin ko nang agawain ito nang aking ama na hindi namin namalayan ang paglapit nito sa maging likuran.
"Congratulations to you both." nakangiting bati nito sa amin ni Xander ng ama ko, "Nagawa din ninyo ang nais ko para sa inyo mga anak," sa boses hindi maitago ang malaking kasiyahan nang kaniyang ama.
Nakaupo ito sa welchair habang tulak naman ng lalakeng nurse nito.
"You look so handsome, Thunder. Ibang-iba ka na ngayon. Pananamit, pananalita, pagkilos. You look professional na tamang-tama naman sa iyo anak. Bukod sa tandag ka ng abogado, puwede ka pang maging business man. At alam ko'ng mapagsasanayan nyo din 'yan ni Xander," saka nakangiting baling nang kaniyang ama sa kakambal.
Xander and I were only two years old when mommy died in a car accident. Tumayong ina at ama si daddy sa amin kahit na ba ramdam namin ang pangungulila niya kay mommy. Pero ramdam ko'ng hindi na rin kaya ni daddy dahil sa aksidenteng natamo nito kaya naka welchair ito.
"Dad, nag-usap na tayo d'yan. Wala akong alam sa pagpapatakbo ng negosyo. Puwede na 'yan kay Thunder, kayang kaya na niya iyan." nakangising tanggi nito sa aming ama.
"Balong, pakiiwanan mo muna kaming mag-ama, i will call you later." matapos sabihin iyon ng aking ama tumalikod ang nurse nito.
"Nag order ako nang hapunan natin, gusto ko maging espesyal ang gabing ito sa atin mga anak ko."
"Dad, tiyak busy ako sa magiging mga aplikante ko dito. Puwede naman iyon ipagawa mo sa iba. Mag- uupa tayo nang hahawak ng company natin." tangging wika ko sa ginusto ng aking ama.
Sa ngayon hindi niya mahahawakan ang negosyong nais na ipahawak nito sa kanila ni Xander. Marami silang puwedeng humawak no'n.
"Dont tell me, isa sa knyo tatanggihan ako?" may pagkagulat sa boses nito. Maya't bumusangot.
"I will see," mabilis na sagot ni Xander. Maya't bumaling nang tingin sa kaniya at naghihintay sa isasagot ulit niya.
"Thunder, kaya din ako pumayag na umuwe ka, naisip ko na puwede ka din humawak no'n. Lalo na ang mga factories natin. Mas malakas ang sausage ngayon, hijo."anito sa kaniya.
Naiiling na sumagot ako, ako na naman kase ang nakita nito, "Dad kararating ko lang."
"Tomorrow, hihintayin kita sa office ko Thunder. Habang wala kang kasong hahawakan, doon ka muna para mapag aralan mo." pangungulit ng ama ko.
Tinapunan ko nang nanlilisik mata si Xander. Tahimik lang ito ngunit pigil ngiti nang makita ko.
"So, kumusta ang buhay sa Ireland, hijo" tanong nito na tila ba ako lang ang kasama nito.
"Xander, para may silbi ka, dalhan mo kami ni daddy ng wine. Lubusin mo na, pakidala na rin ng yelo." nangingiting mabilis naman itong tumalima.
Nang mawala sa paningin ko si Xander nang magsalita ulit ang aking ama.
"Hijo, kumusta ang lovelife mo sa Ireland? Imposibleng wala kang nabighani ang puso mo doon?" nakangiting tanong nito. Sa itsura nito, intirisado ito sa lovelife ko.
Paangil akong natawa.
"Dad, isang babae lang ang nasa puso ko." masabi iyon nawala ang ngiti sa labi ko. Wala itong alam sa pakikipag relasyon ko kay Sab.
Ngunit ang ngiting iyon ay biglang napalitan ng mapait na ngiti nang makita ko sa labi nang aking ama na inignora ko na lamang.
- Writer
