ตอนที่6 แผนร้ายในใจ

1105 Words

และแล้วกำหนดการเดินทางไปประจำการที่ค่ายทหารของจูหยวนจางก็มาถึง พรุ่งนี้แล้วสินะ... หลิวหลีคิดในใจขณะนั่งมองจูหยวนจางเก็บข้าวของเตรียมตัวเดินทางอยู่ที่ตั่งตรงโต๊ะไม่ห่างจากชายหนุ่มมากนัก "ท่านพี่" หลิวหลีอดใจเอาไว้ไม่ได้จึงเอ่ย "ให้ข้าช่วยเตรียมของนะเจ้าคะ" จูหยวนจางเพียงปรายตามองหลิวหลีเพียงอึดใจก่อนเบี่ยงตัวหลบออกไปให้หญิงสาวได้เข้าไปจัดการกับข้าวของเครื่องใช้ของตน โดยที่เขายืนมองและคอยบอกกล่าวว่าต้องเตรียมอะไรอย่างไร หลิวหลีทำตามคำของจูหยวนจางทุกอย่างด้วยความคล่องแคล่วว่องไวพลางจดจำทุกรายละเอียดเอาไว้ว่าสิ่งใดบ้างที่ต้องเตรียมไปสำหรับอาศัยอยู่ในค่ายทหาร ทุกอย่าง นางจำได้ ทั้งหมด… จูหยวนจางยังคงยืนจับจ้องมองไปที่ร่างระหงของผู้เป็นภรรยาที่กำลังขะมักเขม้นอยู่กับการจัดเตรียมข้าวของ พลางคิดในใจ พรุ่งนี้แล้วสินะที่เขาจะต้องเดินทาง อา... เขาต้องทำอะไรสักอย่างกับภรรยาของเขา เพื่อที่นางจะได้เฝ้ารอเขาอย่างทรมาน ให้สมกับที่นางบังอาจมาผูกมัดเขา นางบังอาจผูกมัดเขาด้วยสมรสพระราชทานบ้าๆนี่… เวลาผ่านไปเพียงครึ่งชั่วยาม "เอาล่ะ!เสร็จแล้ว" หลิวหลีกล่าวออกมาเบาๆขณะจ้องมองไปที่สัมภาระของสามี นางกำลังประมวลผลทุกสิ่งอย่างเอาไว้ในหน่วยความจำพร้อมทำไม้ทำมือนับแต่ละสิ่งอย่างถ้วนถี่โดยมิได้สนใจใครบางคนที่กำลังเดินเข้ามาจากทางด้านหลัง "คืนนี้..." จูหยวนจางเอ่ยขึ้นเบาๆด้วยประโยคที่คนฟังถึงกับขนลุก "เราควรนอนแต่หัวค่ำนะ เมียรัก" “หือ...” ประโยคนั้นทำหลิวหลีถึงกับชะงักงันตัวเกร็งแข็งทื่อเป็นท่อนไม้อยู่เบื้องหน้าของจูหยวนจาง เขา... เขาว่าอะไรนะ? หลิวหลีถึงกับตาโต กิริยาของหลิวหลีทำจูหยวนจางนึกขันอย่างสาแก่ใจ ยัง ยังไม่หมด ยังมีอีก เขาจะทำให้นางลืมเขาไม่ลงตลอดระยะเวลาที่เขาต้องไปประจำการที่ค่ายทหารหน้าด่านเลย คอยดู... คิดได้ดังนั้นชายหนุ่มจึงไม่รอช้า เขารีบช้อนตัวของหญิงสาวขึ้นไว้แนบอกก่อนหมุนตัวพาร่างบางมาวางเอาไว้ที่บนเตียงนอนอย่างแผ่วเบา หลิวหลียังคงตัวเกร็งแข็งทื่อตาโตเม้มริมฝีปากเอาไว้แน่น รู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่เขาก้มหน้าลงมาแล้วจูบนางอย่างนุ่มนวล เขาจูบนางอย่างใจเย็นไล้เลียไปมาก่อนจะใช้ปลายลิ้นค่อยหยอกเย้าจนนางเผลอไผลเผยอริมฝีปากแยกออกจากัน เขาจูบนางอย่างเบาแผ่วตั้งแต่ริมฝีปาก ลงไปเรื่อยๆตามใบหน้า แก้มนวล หน้าผาก เขาไล้ปลายลิ้นของเขาเลียเลื่อนลงมาที่ใบหูแล้วกัดเม้มน้อยๆที่ติ่งหูก่อนจะจูบซุกไซ้อย่างอ่อนโยนไปตามซอกคอ เขาทำอย่างระมัดระวัง ทั้งนุ่มนวล ทั้งอ่อนโยน ไม่มีความรุนแรงใดๆเหมือนดั่งเช่นในคือเข้าหอ เขาทำนางอย่างทะนุถนอม ผิดจากคืนเข้าหออย่างสิ้นเชิง การกระทำนี้ทำหลิวหลีถึงกับตกตะลึงพรึงเพริดก่อนจะเคลิบเคลิ้มตามสัมผัสของเขา เพียงไม่นานเสื้อผ้าอาภรณ์ของนางและของเขาก็ถูกปลดออกจากเรือนร่าง จูหวนจางยังคงพรมจูบหลิวหลีอย่างนุ่มนวล ใจเย็น ใช้ริมฝีปากสัมผัสนางไปทั่วเรือนกาย นางรู้สึกร้อนวูบวาบไปทุกๆที่ที่ริมฝีปากอุ่นๆของเขาเคลื่อนไคล้ไล่เลื่อนสัมผัสไปมา เขาจูบนาง ดูดเม้มนาง ตั้งแต่ช่วงไหล่ ช่วงเนินอก บนเนินอกอวบนูน ยอดอกงามเด่น ไล่ต่ำลงไป ต่ำลงไป ไปจนถึงหน้าท้องแบนราบของนาง "อา..." เสียงครางหวานใสถูกปลดปล่อยออกมาจากริมฝีปากของหลิวหลี มือเรียวงามของนางกำแน่นอยู่ตรงผ้าปูที่นอน จูหยวนจางเคลื่อนกายขึ้นมาเหนือร่างของหลิวหลี เขาเพียงก้มมองใบหน้าของนางที่อยู่ใต้ร่างของเขาในยามนี้ เขาจ้องมองใบหน้าของนางนิ่งๆด้วยประกายตาที่ชวนวาบหวาม หลิวหลีจ้องมองตอบสายตานั้นของเขาด้วยใจที่เต้นเร็วแรงระรัว กิริยาของหลิวหลีบ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่าสิ่งที่จูหยวนจางกำลังทำ... มันได้ผล คืนนี้ทั้งคืน เขาจะทำให้นาง ลืมเขาไม่ลง... จูหยวนจางคิดในใจพลางส่งยิ้มอ่อนโยนส่งให้หลิวหลี ยิ้มนั้น ยิ้มของเขา ทำหลิวหลีถึงกับกระพริบตาขึ้นลงก่อนถลึงตาโต นั่น! เขายิ้มให้นาง ใช่หรือไม่ เขายิ้มให้นาง... หลิวหลีมองยิ้มของชายหนุ่มอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตา นางค่อยๆเอื้อมมือขึ้นจับใบหน้าของเขาเกลี่ยนิ้วเบาๆที่ริมฝีปากนั่น อา... ดีจริง... หญิงสาวเหม่อมองใบหน้านั้นของชายหนุ่มอย่างหลงใหล นี่นางคงชมชอบเขามากจนเกินไป ทำไม ทำไม...นางถึงได้โง่งมปานนี้ ใยถึงโง่งมเช่นนี้ จูหยวนจางมองอาการนั้นของหญิงสาวออก เขาดูนางออกได้ชัดเจนเป็นอย่างดี อาการนั้น ทำเขายิ้มออกมา ได้กว้างขึ้น "ต้องอย่างนี้สิ เมียรัก" เขากล่าวเสียงเบาใส่หน้าหลิวหลี ก่อนก้มลงจูบนางอย่างแผ่วเบา ดวงตานั่น รอยยิ้มนั่น คำพูดนั่น น้ำเสียงนั่น ทำหญิงสาวเห่อร้อนขึ้นมา นางรู้สึกรุ่มร้อนจนต้องกัดริมฝีปากก่อนจะเผยอมันออกเพื่อรับกลีบปากของเขาที่แทรกเข้ามา เขายังคงใช้ริมฝีปากของเขาอย่างละเมียดละไมไปตามริมฝีปากของนาง ใบหน้าของนาง ลำคอของนาง เนินอกของนาง และทั่วทั้งเรือนร่างนวลเนียนละเอียดลออของนาง มือเรียวยาวของเขาก็ช่วยกันจัดการนางได้เป็นอย่างดี เพียงไม่นานเขาก็ได้ครอบครองนางทั้งหมด นางทำได้เพียงครวญครางตามสัมผัสเสียวซ่านที่เขามอบให้ อา... เขาช่าง ร้ายกาจ ร้ายกาจถึงเพียงนี้ หลิวหลีทำได้เพียงร่ำร้องอยู่ในใจ ในขณะที่ร่างกายของนางทำได้แค่เพียงตอบสนองการกระทำของเขา ทุกจังหวะของจูหยวนจางที่ถาโถมเข้ามาในเรือนร่างของหลิวหลีเรียกเสียงรัญจวนอย่างสุขสมให้แก่หลิวหลีได้เป็นอย่างดี

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more