ตอนที่5 ข่าวร้าย

969 Words

ตามทางเดินในตลาดทอดยาวรายล้อมไปด้วยร้านรวงมากมาย ผู้คนมากหน้าหลายตาต่างพากันจับจ่ายใช้สอยกันอย่างวุ่นวาย หลิวหลีก็เช่นกัน วันนี้หญิงสาวออกมาเดินตลาดเพื่อเลือกซื้อของอย่างตั้งใจ โดยไร้ซึ่งสาวใช้ติดตาม นางมักจะชอบเดินตลาดคนเดียวมาแต่ไหนแต่ไร อืม... นางอยากเอาใจจูหยวนจางให้มากเข้าไว้ ยิ่งเห็นท่าทางหยิ่งยโสของเขาอย่างนั้นแล้ว นางยิ่งคึก! เอ.... นางเป็นอะไรมากหรือไม่กันนี่? เวลาผ่านไปครู่ใหญ่... หลิวหลียังคงเลือกเดินเข้าไปยังร้านขายผ้าเพื่อเลือกซื้อผ้าเอาไปตัดเย็บให้จูหยวนจาง นางมีฝีมือตัดเย็บไม่ด้อยไปกว่าผู้คนที่ทำอาชีพนี้เสียด้วยซ้ำ นางอยากตัดเย็บเสื้อผ้าให้เขาเอาไว้ใส่ในทุกโอกาส ทุกเทศกาล ทุกฤดูกาล อืม... นางกำลังทำให้ตนเองเหนื่อยเกินไปหรือไม่? ช่างเถอะ! ซื้อไปเก็บไว้ก่อน เดี๋ยวดูอารมณ์อีกทีหนึ่ง หลิวหลีคุยกับตนเอง เถียงกับตนเองอยู่อย่างนั้น นางมั่นใจว่านางรักจูหยวนจาง แต่ทว่า! จูหยวนจางมิได้รักนาง นางอาจจะดูเป็นสตรีโง่งมอยู่บ้าง แต่นิสัยของนาง ถ้ายึดมั่นถือมั่นแล้ว นางไม่มีคำว่าถอย นางสะกดไม่เป็น! เวลาผ่านไปซักพัก... หลิวหลีเดินทอดน่องมาระยะหนึ่งจึงมาถึงร้านขายหนังสือ หญิงสาวรีบก้าวเท้าเข้าไปในร้ายขายหนังสือในทันทีอย่างไม่รีรอ นางเป็นพวกหนอนหนังสือ นางชอบอ่านหนังสือ ทุกแนว ทุกแบบ ในหนังสือมีทุกเรื่องที่นางอยากรู้ อา... เจอแล้ว! วิธีการห้ามครรภ์! แม้หลิวหลีจะได้แต่งงานออกเรือนกับบุรุษที่นางปักใจ แต่... นางยังไม่อยากมีบุตร เนื่องจากนางไม่อยากเอาเด็กน้อยมาเป็นข้ออ้างข้อผูกมัดใดๆ ถ้าจูหยวนจางจะรักนาง ย่อมต้องเป็นเพราะตัวนาง เขาควรรักนางเพราะตัวนาง มิใช่เอาลูกน้อยมาเป็นเครื่องมือ ถึงแม้ว่าการมีบุตร จะทำให้ครอบครัวได้รับการเติมเต็ม เป็นครอบครัวที่สมบูรณ์ แต่... จะมีความหมายอะไร ถ้าการมีบุตรมิได้เกิดจากความรักของบิดาที่มีต่อมารดา เมื่อคิดได้ดังนั้นหลิวหลีจึงไม่รอช้า นางรีบจ่ายเงินเพื่อซื้อหนังสือเล่มนั้นในทันที ก่อนจะรีบเดินตรงไปเพื่อเข้าร้านขายโอสถตามคำแนะนำในหนังสือเกี่ยวกับตัวยาที่ทำให้นางระงับการตั้งครรภ์เอาไว้ได้ เมื่อกลับมาถึงเรือนในจวนแล้วนั้นหลิวหลีจึงไม่รอช้า นางรีบกระวีกระวาดเข้าไปยังห้องครัวพร้อมทั้งสั่งกำชับไม่ให้บ่าวไพร่คนใดได้เข้ามา และเพียงไม่นานยาสมุนไพรทั้งหลายก็ถูกบรรจุอยู่ในหม้อและถูกต้มเสร็จสรรพ หญิงสาวไม่รอช้ารีบนำยาหม้อนี้ใส่ถ้วยแล้วยกขึ้นดื่มกินในทันที "นั่นเจ้า กำลังทำอะไร!" เสียงหนึ่งพลันดังขึ้นทำหลิวหลีถึงกับสำลัก แค่ก แค่ก "อะไรกัน โอสถพวกนี้" จูหยวนจางเอ่ยถามขึ้นเมื่อมองเห็นยาสมุนไพรมากมายพร้อมด้วยหม้อต้มขนาดย่อม เขาสังเกตเห็นบ่าวไพร่ถูกสตรีนางนี้ไล่ให้ออกไปจากโรงครัวจึงเกิดสงสัยและเดินเข้ามาดู มิคาดว่านางจะแอบต้มโอสถกินแบบลับๆล่อๆ ฮึ! นางคงกำลังบำรุงร่างกาย เพื่อจะได้มีทายาทกับเขาสินะ! ช่างเป็นมารยาที่ตื้นเขินสิ้นดี! คิดจะใช้แผนตื้นๆจับเขาเอาไว้ โง่งม! "ตามข้ามา" จูหยวนจางสั่งเสียงเข้มก่อนจะหมุนตัวเดินออกจากห้องครัวไป หลิวหลีจึงไม่รอช้ารีบเดินตามไปติดๆ นี่เขาเคืองนางเรื่องใดกัน หรือว่าเขาจะรู้ว่า นางยังไม่พร้อมจะมีบุตรกับเขา หึ! ช่วยไม่ได้ นางเป็นคนตั้งครรภ์ ฉะนั้นแล้ว มันเป็นสิทธิ์ของนาง ว่านางจะยินยอมตั้งครรภ์หรือไม่! เวลาเพียงไม่นานจูหยวนจางและหลิวหลีก็เดินเข้ามายังห้องส่วนตัวของพวกเขา เมื่อหลิวหลีเดินตามจูหยวนจางเข้ามาในห้องส่วนตัวแล้วจูหยวนจางจึงเดินเข้าไปที่โต๊ะหนังสือเพื่อหยิบจดหมายราชการฉบับหนึ่งส่งให้หลิวหลี หญิงสาวเพียงก้มมองอย่างฉงนก่อนรับจดหมายนั่นมาเปิดอ่าน "จดหมายสั่งการให้ไปประจำการค่ายทหารหน้าด่าน" หลิวหลีอ่านออกมาโดยไม่รู้ตัวอย่างตกตะลึง "ใช่" จูหยวนจางรับคำนิ่งๆ พลางปรายสายตาคมเข้มจ้องมองนาง เขากับนางต้องแยกกันอยู่โดยคำสั่งที่มิอาจปฏิเสธได้ แผนการต่างๆของนางที่คิดจะยึดเหนี่ยวเขาเอาไว้คงยากเสียหน่อย ชายหนุ่มคิดในใจอย่างเย้ยหยันจ้องมองใบหน้านวลเนียนของนางผู้เป็นภรรยาอย่างท้าทาย หลิวหลีเงยหน้าขึ้นสบสายตาคมของผู้เป็นสามี หญิงสาวเพียงเม้มริมฝีปากของตนอย่างเก็บข่มอารมณ์มากมาย นี่นางต้องแยกกันอยู่กับเขาเช่นนั้นหรือ แล้วจะแต่งงานเพื่ออะไร ไม่! นางไม่ยอม! หลิวหลีคิดในใจอย่างดื้อดึง ไร้ความจำนนยินยอมใดๆ ชายหนุ่มหญิงสาวจ้องหน้ากันและกันนิ่งงันไร้วาจาใดๆ ข้าอยากจะรู้นักว่าเจ้าจะทำอย่างไร ชายหนุ่มคิดพลางยกมุมปากมอบรอยยิ้มเย้ยหยันส่งไป คิดจะหนีห่างจากข้าเช่นนั้นหรือ ไม่มีทาง หญิงสาวคิดพลางหรี่ตามองอย่างไม่ยอมพ่ายแพ้ต่อสิ่งใด นิสัยของนางมักเป็นเช่นนี้ ใครจะว่าโง่งมก็ช่าง นางไม่สน!

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more