Paano ba kita makakalimutan

Kabanata 7

"Hey, Dude! How are you feeling now?" Jerico said. Sa loob ng library sila nagkausap.

"I'm find..." Malamig na sagot niya dito.

"Oh, why? Parang bernes santo iyang mukha mo Dude?"

"Nakakainis lang kahit nasa malapit lang siya isang dangkal lang naman pero wala naman sa akin ang isip niya."

"Iyon ang dahilan kaya bad mood ka naman." Asar nito sa kaniya.

"Mabuti pa hayaan mo lang siya sa nangyari sa kaniya. Hindi madali iyon career at reputasyon ang nawala sa kaniya Dude?" Sumalin ito ng alak sa baso nasa sulok at inabot sa kaniya ang isa. Agad niya naman iyon ininom napangiwi siya ng maramdaman ang init sa kaniya lalamunan.

"How's investigation, is there any news?" Pina imbestigahan niya ang nangyari ng gabing iyon. Pero hindi ito madali, dahil walang ebidensya paano naman kasi lahat ng CCTV that time blurd... Walang makita kahit anino lang sana. Kahit ang stuff ng condominium wala rin alam. Ang kinatatakutan niya ngayon ang kaligtasan ni Samantha. Kilala niya ang pamilya ng namatayan mga sanggano demonyo pa sa demonyo ang ugali at nag- iisang anak nito ang namatay. Hindi malabong maghigante ito para sa anak na namatay. Kung pwide niya lang kausapin si Samantha para tanungin ang boung pangyayari ng gabing iyon. Kanina niya pa ginawa pero hindi eh? Parang ayaw nito pag- usapan. O hindi pa ito handa sabihin. Sa ngayon hinayaang niya lang muna ito.

"Iyan nga ang pinunta ko dito."

"Bakit?" Magkasalubong ang mga kilay na tanong dito. Parang naramdamang niyang may malaking problema, dahil sa seryosong mukhang pinakita sa kaniya ni Jerico.

"May patong ang ulo ni Sam... At pinapanood na ito ng boung mundo, Dude... Natatakot ako sa kaligtasan niya. Baka mamaya may makakita sa kaniya tinatago mo siya dito manganib ang buhay niya kasama kana."

"Isang malaking problema."

"Sobrang laki Dude! Ma impluwensya ang mga taong ito. Gagawin ang lahat-lahat makita lang si Sam. Kaya ingat kayo dito. Wala pa sigurong nakaalam na nandito siya sa poder mo. Paano ang mga kasamabahay mo hindi kaya sila masilaw sa laking perang reward na ibibigay."

"No. Nasa akin ang loyalty nila. Alam kung hindi nila ako traidorin subukan nila at makita nila ang kanilang hinahanap. But I will still talk to them to warn them."

"I know I shouldn't have gotten involved in her problem. But she needs my help. And I'll give it to him until the truth comes out." Dagdag niya pa sasabihin.

"Naniniwala akong ikaw lang ang pwide makakatulong sa problema niya Gabriel? Ngayong kailangan ka niya. At malay mo sayo na ibaling ang love, hindi doon sa Miguel na iyon. Ikaw na ipapalit..." umiling ng dalawang beses siya dito.

"It took me a long time for Jerico to accept that I was not the one she loved, that Gagong Miguel. Why didn't I see him right now?"

"Okay. So alis na ako. Dumaan lang ako dito para sabihing sayo ito problema pinasok mo."

"Nakalimutan mo yata Jerico na ikaw ang nagpapunta sa kaniya sa akin. Okay na eh? Nanahimik na ako dito eh? Tanggap ko na eh? Pero isang araw bigla siyang lalapit sa akin. Hindi sa mahal niya ako. Dahil kailangan niya ako at wala na siyang ibang malalapitan... Galing di' ba?" Sabi niyang mapait sa kaibigan.

"I'm sorry, Dude... Wala akong ibang maisip na makakatulong sa kaniya ikaw lang!"

"Ano pa nga magagawa ko diyan na..."

Abala sa pagbubugkal ng lupa si Samantha. Sa probinsya kapag walang pasok sinasama sila sa bukid ng ama para magtanim ng kamoteng kahoy at minsan naman magbugkal ng lupa. Mahirap pero masaya lalo na kapag marami kayo. At namimiss niya ito gawin. Balak niyang magtatanim ng maraming roses paramihin niya ito. Maganda tingnan kapag napupuno ng bulaklak ang buong paligid. Ngayon niya lang napansing ang tataas ng bakod at walang masisilip kahit anong tao sa labas.

May tumikhim sa kaniyang likuran at agad niya naman nilingon ito. Si Jerico natatandaan niya ang mukha nito kahit minsan lang sila nagkita. Hindi niya akalain na magkikita pa sila ulit.

"Hi!"

"Hello?" Nahihiyang bati niya rin dito.

"Kumusta ka dito? Hindi ka ba sinasaktan ni Gabriel or pinilit mag ano---?"

"Hindi naman. At ano?"

"Nevermind... Dumaan lang ako dito pa e check ko, kung okay ka dito?"

"Oo, naman... Maraming salamat sa tulong mo. Hindi ko talaga alam kung wala ka..."

"Wala iyon... Nagkataon lang na roon ako."

"Salamat pa rin."

"Anyway, tumawag na ba sayo mga magulang mo o ikaw tumawag ka ba sa kanila sa probinsya?"

"Hindi pa... Pero mamaya tatawagan ko sila. At sabihin na rin ang totoo. Sigurado akong nag-aalala na sila sa akin."

"Yeah. Tama iyan Sam... Maging okay rin ang lahat." Ngumiti siya ng mapait dito. Sana lang dumating ang panahon na bumalik sa normal ang buhay niya. At sana lang ganoon kadaling makalimutan ang nangyari. Kung maibabalik niya lang ang oras at panahon sana hindi siya nagpadala ng kaniyang emotion ng gabing iyon. Sana mag-isip muna siya bago niya sinugod ang babaeng iyon. Wala sana siyang problema ngayon.

"Sana nga." Tanging nasabi niya dito.

"Samantha?" Si Gabriel.

"Umalis kana Jerico may pupuntahan ka pa." Taboy nito kay Jerico.

"Yes. Bye. Magpakatatag ka lang Sam.. maka recover ka rin balang araw at hindi ako titigil sa paghahanap ng ebedensiya para maging malinis lang ang pangalan mo."

"Salamat. Maraming salamat....tatanawin ko ng utang na loob."

"Sumunod ka sa akin Samantha ngayon na..." Si Gabriel. Nauna itong naglakad. Humugot siya ng malalim na hininga pagkatapos sumunod sa lalaki. Lumiko sila sa pinakadulo at pumasok sa malaking pinto papunta sa sala. Ngayon niya lang napansin na may shortcut pala dito. Paano naman kasi maraming labasan ang bahay na ito, daming pinto. Minsan magkaligaw ligaw ka...

Huminto ito sa malaking flat screen TV. Hindi niya alam na may TV nakatago sa likod ng malaking pader dito. Hindi niya alam kung anong gusto ipakita nito. Pero kinakabahan siya kung ano mang laman ng palabas na iyan.

"Panoorin mo ito Samantha."

"Tungkol po saan iyan?"

"Tingnan mo mabuti at pakinggan ang balitang iyan."

Napatakip siya sa bibig ng makita ang malaking letrato niya sa TV. Inaanunsyo nito ang nagawa niyang kasalanan at malaking reward kung sinong makatuturong kinaroroonan niya ngayon. Naghihinang napaupo siya sa sofa ng kaniyang likuran. At wala sa sariling kinagat ang mga daliri. Kalat na kalat sa boung mundo ang nagawa niyang kasalanan. Wala na siyang mukhang maihaharap sa publiko... sira na kaniyang buhay at mga pangarap.

"Anong gagawin ko... " Paulit-ulit niyang sabi sa sarili.

"Wala kang gagawin ang manahimik dito sa mansion ko."

"Pero hinanap na ako ng batas at malaking reward pa sa sinong makakita sa akin. Paano kung---?" Umiiyak niyang sabi habang iniisip ang mangyayari.

"Pakiramdam ko ngayon isa talaga akong mamatay-tao... kahit hindi."

"What do you mean? Hindi ba ikaw naman ang nakapatay sa kaniya sabi natulak mo ng malakas kaya ito nabagok at namatay."

"Iyon ang akala ko... Pero parang may mali... Parang---? Hindi ko alam... Hindi ako sigurado madilim kasi... Hindi malinaw pero nanghawakan ko siya malamig siya parang isang oras ng patay..." Sumakit ang ulo niya at pilit inaalala ang gabing iyon.

"Susuko na ako... Susuko na ako!"

"Hindi. hindi ka susuko... dito ka lang sa tabi ko. Protektahan kita Sam.. don't worry."

"Pero natatakot ako... natatakot!"

"Shhh... "