"Sorry... Nabasa ko tuloy ang damit mo." Nahihiyang sabi niya dito. Matapos siyang umiyak sa mga bisig nito. Sobrang bigat sa dibdib lang iyong makita ang mukha mo sa TV at maraming nakapanood sa mapanghusgang mundo.
"It's okay." Pinatay nito ang TV at tahimik itong naupo sa katapat na upuan. Hindi niya alam kung ano ang tumatakbo sa isipan nito. Sobrang abala na siya dito, ang ginawa niyang pagtira. Kung uuwi naman siya sa probinsya sigurado siyang sa terminal pa lang may check point na. Besides, hindi pa naghilom ang sugat na siya rin ang may gawa dahil sa pagtanggol nito sa kaniya.
"Maraming salamat sa lahat ng tulong na binigay mo sa akin... Pero siguro aalis na ako dito." Nakayukong sabi niya.
"At saan ka pupunta?"
"Bahala na..."
"Si Miguel na saan siya bakit hindi ko narinig n
