The Girl Has A Secret

CHAPTER 13

AYESHA'S POV

HINDI ko alam na nandito pa pala ang mga magulang ko sa sala, kinakausap nila sina ate at kuya. Nanahimik sila nang makita nila ako.

"Your instructor wants to suspend you to your upcoming exam," sabi ni Dad na nakapamulsa, "because what you did, nawalan ng tiwala sa 'yo ang mga Professor mo."

"Hindi ko naman po talaga ginawa 'yon, gusto lang talaga nila akong sirain, dad," paliwanag ko.

Patutunayan ko sa kanila 'yon. I will find out who did that, ako na ang bahalang magpabayad sa ginawa niya sa akin.

"And mommy, pagsabihan mo nga 'yan! Palagi na lang siyang bukambibig ng barkada ko. Nakakahiya na ha!" Bulyaw ni ate kaya't bumaling ako sa kanya. Kahit anong awra ni ate, galit man o hindi, maganda siya.

Dapat si ate na lang ang ipapakasal nila eh...

"Kami muna, honey," sabi ni dad kay ate at hinarap ako. "Tungkol sa pinagusapan natin, we think about your freedom, yeah. I need your agreement, kapalit ng exam mo. Either I will remove that professor of yours, once she insisted about suspending you or I will remove you in YADCA because you didn't agree from what we wants. You have choice. Hindi makakapag-exam o makakapag-exam ka? Remember what we promise sa inyong tatlo na bibigyan ko kayo ng magandang pwesto sa America para manirahan do'n. If you wanna lose that opportunity, Ayesha, disappoint me again. I swear, hindi na kita papaaralin."

Sa sinabi ni dad, tinakot niya lang ako. Ayaw ko namang hindi makatapos. Ayaw ko rin mapunta sa America at ayaw ko na pumayag sa kasal!

Pero bakit parang wala akong magagawa?

"At sinabihan ko na rin ang mga kapatid mo. From now on, they will treat you well," inakbayan ako ni Dad. "Malaking opportunity ito para sa atin. It is for your future and for our future as well."

"Bakit po kailangan ko pong magpakasal?" Tanong ko. Pwede naman silang yumaman ng hindi ako ipinapakasal.

"Because it provides social acceptance and credibility for a stable marital relationship. They are big-time. What Katriel will inherit to his parents, you will have 50% of it. Mas lalo tayong makikilala at yayaman. Remember that opportunity if you agreed."

"Kung hindi po papayag yung guy, huwag na lang din po akong pumayag," sabi ko at nagbuntong-hininga.

Kahit siguro anong pakiusap ko, hindi na magbabago ang desisyon nila.

"Dad, kailangan pa ba talaga 'to? Ang bata pa ng kapatid ko," pangingialam ni kuya.

"Your sister is already nineteen. I am not recommending her to have child in that age, maaaring mag-aral muna siya. I didn't say she must stop, magpapakasal lang naman siya," sagot ni dad.

Bakit ang dali lang sa kanyang sabihin ang salitang magpapakasal lang ako? Kasal ang pinag-uusapan, hindi naman basta-basta birthday lang.

"Paano kung minaltrato siya?" Dagdag pang tanong ni kuya.

"Listen to your dad, Alexander," sabat ni mommy.

"Mom, sabihin ko o hindi, kung sa sitwasyon ngayon, concern ako sa kanya kasi malalayo siya sa atin at mapupunta sa ibang pamilya," bigla akong na-touched kay kuya. I feel his care right now.

"Don't worry, may bahay naman sila," si dad.

"A-Ano po?" Bahay? Ibig-sabihin, kami lang dalawa? Iisang bubong pa?

"Look, Katriel already agreed at wala siyang pakialam sa mga ipapagawa sa kanya ng mga magulang niya. I can say that guy is nice and I like him, hindi ka naman niya mamaltratuhin. He is like out of the world, wala nga siyang pakialam kung ipapakasal siya. I want you to be a good wife to him. Serve him and do what he wants."

"I'm out of this," si kuya na umalis na. Alam kong disappointed siya sa parents ko. Ako rin naman, pero wala akong karapatan. Anak lang naman ako.

"It's okay," sambit ni mommy kay dad. Ayaw kasi nilang nagagalit ang kuya ko. He is the second dad here kaya minsan wala rin magawa sa kanya ang parents ko.

"Sunod po ako sa kanya, malilate na kami," paalam ni ate at patakbong hinabol si kuya.

"Ingat kayo!" Pahabol ni mommy. "Hon, hindi pa ba matatapos 'yan?" Boryong sabi ni mom at inirapan ako.

Humarap si dad sa akin sa akin at tumikhim. "Before you go, this is the agreement I am talking about," ibinigay niya ang certificate of agreement sa akin. "Malapit na ang exam niyo, Ayesha. Gusto mo bang bumaba ang grades mo? Not only that, hindi ka matatapos. Remember, yung pangarap mo na gusto mong matarpaulin tapos c*m Laude ka? Do you want that? Kaya kong pigilan ang magpapaexam sa 'yo sa board." Umiling ako sa sinabi niya dahil sa takot.

"I didn't cheat po," malungkot kong sabi.

"Yeah yeah, kaya nga hindi ko hahayaang i-suspend ka ng prof mo. Kahit siya na tanggalin ko. Anyway, come on, we're going late. I need your signature."

Wala na akong nagawa kaya't pumirma na lang ako pagkabigay ng papel.

"Yeah, like that, darling," sabi niya nang makita niya ang pirma ko sa papel.

Matapos kong pumirma bumaling ako kay dad. Iyon na lang ang pagbitaw ko sa ballpen at pagsakit ng ulo ko kaya't napapikit ako ng mariin.

"You stole our gold! Get it back!"

Hinahabol si daddy ng maraming tao. May hawak silang mga armas. Maraming baril, maraming sasakyan, marami sila.

"This is mine!"

Isang malakas na tunog ng baril ang nagpagising sa aking diwa. Dahan-dahan akong bumaling kay dad at hindi ko na napapansing umiiyak na pala ako.

M-Magnanakaw si dad?

Dahan-dahan akong napaatras habang hindi mapakaling tinititigan si dad.

"Finally, we already erased him from the world. Let's destroy his property!"

"D-Daddy," utal kong sambit.

"What? Don't tell me aatras ka ba? You already signed this paper. Iisa lang 'to."

Umiling ako at tumakbo palabas.

Babarilin si dad...

3RD PERSON'S POV

"I'll introduce to you our high technology house."

Idinala ni Stryker ang kanyang bisita na galing sa space. Gilbert is an astronaut. He needs a guide, nasanay siya na lahat ng gamit na nabibitawan niya ay lumulutang.

Stryer lives in a futuristic mansion that floats in the middle of the cleanest, largest sea. The house is covered in tall weeds and rocks, and it includes enormous rooms and innovative technologies for experimental purposes. Super wide lens vray for Unreal is featured.

Habang nagpapaliwanag si Stryker sa kanyang bahay, naisipan niyang dalhin ito sa basement. The basement is clean, under the water, and some materials are in there.

"This is the human we abducted in the land. This human has a kind of disease that kills people by eating their hearts. Luckily, he didn't destroy the whole world," tinitigan nila ang lalaking gustong kumawala sa kanyang pagkakadena. Sumisigaw ito, as if he is hungry. Araw-araw siyang tinuturukan ng gamot ni Stryker na kanyang inexperementuhan lamang.

But still, it is effective.

"You must tie him up tightly, baka kayo ang puntiryahin niyan," paalala pa ni Gilbert.

"We got this," ipinakita ni Stryker ang electric metal na pwedeng gamitin sa mga magtatangkang lumapit sa kanya.

"Parating na siya! Parating na siya! Ang buong mundo ay sasabog! Mapupuno ng apoy!" Malakas na sigaw ng lalaking nakatali habang patuloy na nagpupumiglas sa kanyang pagkakadena. Ibinabaling niya rin ang kanyang ulo kaliwa't kanan. "Ikaw! Gumawa ka ng bagay na hindi magugustuhan ng mga tao! Ipinasabog mo ang buong pag-aari ni Dr. Salazar bago ka umalis ng mundo!" Sigaw niya sa harap ni Gilbert.

Nagulat naman ito at napaatras. Kaagad na nagtaka si Stryker, "What he is talking about?" Taka niyang tanong sa lalaking nakatali, maitatago sa pangalang Mike.

"Did you do it? You know that Dr. Salazar is my best buddy. We created some high-tech things, and he just died six months ago, before you left." Nagsimula ng magtaka si Stryker at dahan-dahan na inilagay ang kantang kamay sa kanyang tagiliran.

"Maniniwala ka sa taong baliw?" Hindi makapaniwalang tanong ni Gilbert.

"Before he turned like that, he confessed everything. He can see to his vision of the past. I believed him because all the past that I've been through, he told me without lies. He can flash the past back! And he just saw your past, and finally, we found the culprit who did it to Dr. Baltazar!"

Hindi sumagot si Gilbert at tumakbo palabas ng basement kung saan nakagapos si Mike. Bumaling muna si Stryker sa kanya pagkatapos ay hinabol na niya si Gilbert.

Napatigil siya sa pagtakbo nang sipain si Gilbert ng malakas sa kanyang mukha.

"Good job, wifey," sambit ni Stryker at hinablot ang kwelyo ni Gilbert.

"I heard everything. What we will do to this man?"

"Well?"

Stryker clapped his hand. As soon as his palm bang, the top of the house opened and a huge crane came out.

"Throw this thing," turo ni Stryker kay Gilbert. Agad namang sinunod ng crane ang utos ni Stryker at hinagis ito sa labas ng dagat. Umalingawngaw ang sigaw ni Gilbert.

"That was cool," sambit ng kanyang asawa at nauna na siyang pumunta sa kanilang kwarto. This is a futuristic interior design with a lot of technologies around and all the machine or their things, you can command to do work for you.

Ganun kayaman ang pamilyang Sevyn.