The Girl Has A Secret

CHAPTER 19

AYESHA'S POV

ANOTHER day came, another incident happened.

"My goodness," takip na bibig na sabi ng katabi ko habang pinagmamasdan ngayon ang babaeng sabog ang kanyang mukha pati ang kamay.

I just bit my lower lip while firmly closing my fists.

I feel guilty!

Gusto kong maiyak, pero hindi na kaya ng mata ko. Sumasakit na rin ang ulo ko sa mga nangyayari. I just can't believe, she doesn't believe.

How should I blame myself for this? I don't even touch her or put something in her phone to get it to explode!

Ngunit hindi na maalis ang tingin ko sa lalaking biglang sumulpot. Tumama pa ang tingin namin kaya't ngumiti siya sa akin pero panandalian lang. Bumaling kaagad siya sa biktima. Siya 'yung lalaking wagas kung makatitig sa akin kahapon.

He was wearing black boots, a button-up white shirt and dress pants. He looks sharp and professional and he is handsome too. I think that's their uniform, I guess? Since his pants have a logo on them.

Bakit pana'y siya nandito?

"What just happened is dire. Not unintentionally, but purposefully. The phone was not charged, thus that is not the cause of the explosion. And this is evidence that they had the intention of placing this in her phone," kahit maraming dugo ang natirang bahagi ng cellphone, kinuha niya pa rin ito. "It's a USB, an exploding USB. This is brand-new and comes from a different country. We can quickly identify the perpetrator, and based on the fact that I feel it was just imported from another country, I believe it was one of her classmates or schoolmate in broad who came from abroad."

Buong-buo pa ang USB, ngunit wala na siyang laman.

Ang galing. Paano niya nalaman kaagad 'yon?

At paano niya nasabing galing yan sa ibang bansa at bagong lagay lang?

Is he guessing? Or did he just predict it?

If yes, he is good then.

"He has a point," sagot ng kasama niya, isang lalaki rin na nakita ko kahapon sa insidente. I think they are investigators. "I'm gonna bring the culprit into the office as soon as I catch him."

Paano nila nalaman kaagad na lalaki siya?

"S-Sino kayang may gawa n-n'on?" Mangiyak-ngiyak na tanong ng kasama niya. Nang bumaling siya sa akin, tinaliman niya ang tingin niya. "Ikaw siguro!" Bigla siyang bumitaw sa nakahawak sa kanya at sinugod ako.

Kaagad namang humarang si-ano nga ulit pangalan niya? Basta 'yung naghatid sa akin n'ong isang gabi.

"Let me go! We should punish her! She did it. I hate you! Come here! I'm gonna crash your face! Masama kang tao! Dapat sa 'yo, inaalis sa school na 'to!"

Napahawak na ako sa likod nung lalaking humarang nang mapausog na rin siya, pilit kasi akong inaabot nung babae. "Can you please calm down? Blaming others without providing proof is wrong, woman. Have you learned the false accusations law? You want her to report you, huh?"

"Why shouldn't I blame her? Sinabi niya ngang sasabog ang phone ni Dianna eh. Ibig-sabihin, alam niya! Siya ang naglagay nito! Siya ang may pakana! Mamamatay tao siya! How can she know that there's something in her phone kung hindi siya ang naglagay? Or kung hindi siya, kasabwat siya! Siguro insecure ka! Ugly! You are a disgusting woman!" Malakas niyang sigaw sa akin kaya't nagsimula nang magbulong-bulongan ang mga estudyante.

"Excuse me?" Biglang sumabat si kuya Xander. Napalunok ako nang taliman niya ang tingin niya sa akin pero kaagad niya rin iyong iniwas. Bumaling siya ngayon sa babaeng sinisisi ako. "You mentioned that Ayesha had previously warned you that the phone might blow up, right? Bakit hindi niyo siya pinakinggan? And it happened, you are blaming her?" Nagulat ako nang bigla akong ipagtanggol ni kuya. "And stop humiliating her, you should realize that she is better than you. What you throw some words to her is like you just described yourself."

Mukhang napahiya naman ang babae, napanganga siya sa sinabi ni Kuya.

"Tama na 'yan! Huwag na kayong magsisihan dahil kailangan pa naming imbistigahan itong nangyari. Nakakaya niyo pang mag-away sa harapan ng biktima? Mga bata kayo!Lahat kayo magsiuwi na. Kami na ang bahala rito. Kailangan lang naming ipatawag ang kanyang mga magulang," sabat ng isang police at pinagtabuyan ang malapit kay Dianna.

Hinila naman ako ni kuya sa isang lugar kung saan kaming dalawa lang.

"I'm sorry," panimula ko at tinakpan ang mukha ko. "Sorry, kuya. I disappoint you again. Sorry... Hindi ko lang ineexpect na-"

"I just realized..." He cut me. Tumigil siya panandalian at huminga ng malalim, "We should listen to you."

"Anong ibig mong sabihin, kuya?"

"I shouldn't blame you in the first place," bakas sa boses niya ang kanyang paninisi sa kanyang sarili.

"Bakit, kuya?"

"I just realized, that when you predict the future, it is really happening. You're only trying to warn them, but nobody, not even myself, listens. Kaya maraming napapahamak. You just want to save them from the unfortunate events, they shouldn't blame you," sabi niya. I remained silent. "I shouldn't resent you. I shouldn't blame you for losing her. I... Shouldn't let you feel alone," his voice turned glumly as well his eyes.

He held my hand tightly as if he didn't want me to let go.

"I missed you, Kuya. I'm so sorry," ako na mismo ang lumapit sa kanya para yakapin siya.

"It's alright. You are not to blame. You can count on me going forward from now on. They can't harm you as long as I'm here. Please make me your brother once more," hinigpitan niya ang pagyakap niya sa akin.

"Thank you, Kuya. Thank you for understanding me, walang-wala akong ngayon, kuya. Kailangan ko ng karamay at kayakap. I needed you every time, kayo nina mommy, but..."

"I-I'm so sorry," he held my cheeks. He kissed me on my forehead and I closed my eyes as I felt his warm lips. "I love you," he mumbled. Lalong nanikip ang dibdib ko sa sinabi niya.

"Ang mahalaga kuya binigay mo na rin yung hinihiling ko na kahit isa man lang sa inyo maiparamdam niyo sa akin na may karamay ako. Salamat, kuya."

Tumango siya at ngumiti sa akin, "I should go there and take care of that. Wala si dad to take the responsibility of the school, panigurado na mamomroblema na naman siya. Ewan ko ba sunod-sunod 'yung ganito sa school natin, I will suggest that we will lockdown this school first," he said last and stormed out to proceed at the incident. May biglang humaplos sa buhok ko, nang balingan ko iyon, nakita ko si Francheska.

"So, anong pinag-usapan niyo ni Alex?" Tanong niya na patuloy pa ring hinahaplos-haplos ang buhok ko.

"Nagkabati kami," ngumiti ako at humarap ulit sa insidente.

"That's good for the both of you," hinaplos niya ang likod ko. Alam niya siguro na masaya ako kaya't mas pinapagaan pa niya ang loob ko.

"Namiss ko si kuya," sabi ko pero wala na akong narinig na sumagot pabalik sa akin. Nang balingan ko si Francheska sa likuran, wala na siya.

Nagkibit balikat ako dahil sa pagtataka.

"Wow, patingin nga ng kasexyhan!" Biglang dumaan ang grupo ng mga lalaki. Napakunot ang noo ko. Asar yung tingin nila at pagtawa. Nakukuha pa nila akong ituro.

"Sexy pala yung shota ni James," natatawang sabi nung isa at nakuha niya pang makipag-umpugan ng kamay sa kamay ng katabi niya.

Sinasabi nila?