หยางฟางหรงแอบยกยิ้มเงียบๆ เธอรอเวลานี้มานาน โชคดีที่เธอเอะใจเรื่องนี้ขึ้นมาได้ก่อน จึงได้ให้ว่าที่เจ้าบ่าวอยู่กระท่อมคนละหลังและประวิงเวลาเรื่องการแต่งงานเอาไว้ก่อน คราวนี้เมื่อเธอได้ในสิ่งที่คาดหวังไว้แล้ว งานแต่งงานก็จะถูกจัดขึ้นในเวลาต่อมาไม่นาน หญิงสาวอยากจะเริ่มต้นชีวิตครอบครัวกับผู้ชายที่แสนดีคนนี้เร็วๆ จะได้เร่งทำมาหากินและสร้างความมั่นคงให้ครอบครัว
ที่บ้านของหยางลู่เมิ่ง
“บ้า บ้าที่สุด ปั๊ดโธ่เว๊ย!” หยางลู่เมิ่งโวยวายพลางใช้เท้าเตะทุกสิ่งทุกอย่างที่ขวางหูขวางตา
“ใช่ บ้า บ้าสุดๆ เลย ทำไมมันถึงเป็นอย่างนี้ไปได้นะ ฮื่ย!” หลัวอิ๋นฟางที่หมดเรี่ยวหมดแรงเพราะความริษยาและความเก็บกดที่ไม่อาจไประบายที่ไหนได้ถึงกับทรุดลงกับพื้น
“แม่ พ่อ มีเรื่องอะไรกันอีกล่ะคะ?” หยางลู่เอินวิ่งออกมาจากครัว สภาพของหญิงสาวดูหัวฟูยุ่งเหยิง มีคราบเขม่าสีดำติดอยู่ตามมือและใบหน้า วันนี้หลัวอิ๋นฟางมอบหมายให้ลูก
