ที่บ้านของสือหนิงหลง
เวลาเย็นย่ำหลังพระอาทิตย์ตกดินเช่นนี้คือเวลาที่ทุกครัวเรือนต่างล้อมวงกันกินข้าวปลาอาหาร
สือหนิงหลงเหลือบสายตามองปลาแห้งปิ้ง แตงกวาดองและข้าวต้มในหม้อพลางทอดถอนใจ เมื่อก่อนตอนที่ลูกชายตัวอัปมงคลอยู่ที่นี่ บ้านหลังนี้ยังได้กินปลาสดอยู่บ่อยๆ เพราะตัวสืออู๋เฉินนั้นหาปลาเก่ง ทั้งปลาสดปลาแห้งบ้านหลังนี้ไม่เคยขาดแคลน วันนี้จู่ๆ เขาก็นึกอยากกินแกงปลาขึ้นมา แต่จะทำอย่างไรได้ล่ะในเมื่อเวลานี้ที่บ้านมีแต่ปลาตากแห้ง
“เฮ้อ! ทำไมกับข้าวกับปลามันถึงได้น่าเบื่ออย่างนี้” สือหนิงหลงบ่นขึ้นมาอย่างไม่ใคร่สบอารมณ์นัก
“ฮื่ย! ฉันละเจ็บใจ วันนี้ตอนเย็นฉันไปตำข้าวที่ลานกลางหมู่บ้าน พอดีว่าแม่คนขี้เกียจหยางฟางหรงปั่นจักรยานผ่านมาพอดี ดูเหมือนว่าจะไปซื้อของจากร้านสหกรณ์จากในเมืองมา ซื้อข้าวของมาเต็มรถพ่วงข้างเลย ได้ยินมันร้องบอกยัยป้าเจียงว่าซื้ออาหารมาฉลองกับอู๋เฉิน คงจะเรื่องที่พวกมันได้ท
