“ข่าวด่วน ข่าวด่วน” เจียงซูฉีกึ่งเดินกึ่งวิ่งตรงมายังลานกลางหมู่บ้านซึ่งเป็นศูนย์รวมของผู้คน เวลาเย็นย่ำเช่นนี้ชาวบ้านต่างพากันเลิกงานจากแปลงนารวมแล้ว หลายต่อหลายคนก็มาทำภารกิจต่อ เช่น หาบน้ำ ตำข้าว บางคนก็นัดพบปะพูดคุยกับสหายหรือเพื่อนบ้าน
“มีอะไรอย่างนั้นหรือ ป้าซูฉี? ท่าทางรีบร้อนจัง” ชายวัยกลางคนที่กำลังต่อแถวหาบน้ำอยู่เอ่ยถามขึ้น
“มีข่าวด่วนเข้ามา เป็นข่าวดี นี่ หัวหน้าซวนไหว้วานฉันให้ช่วยกระจายข่าวบอกชาวบ้าน วันพรุ่งนี้ทางการจะออกมาจัดการแบ่งสรรที่ดินทำกินให้ชาวบ้านในคอมมูนของพวกเรา ต่อไปพวกเราจะมีที่นาเป็นของตัวเองแล้ว ดีใจไหมล่ะ” เจียงซูฉีพูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น ใบหน้าของนางบานราวกับจานเชิง
“ฮ้า! เป็นความจริงหรือนี่ ในที่สุดพวกเราก็จะมีที่ดินทำกินเป็นของตัวเองแล้ว ที่มีข่าวลือมาครั้งก่อนๆ ฉันก็นึกว่าเป็นเป็นเรื่องที่มีคนกุขึ้นมาเสียอีก” ชายชราผู้หนึ่งเอ่ยอย่างดีใจ เขาเฝ้ารอเวลาท
