นายหญิงบ้านไร่

ผู้ชายป่าเถื่อน

"เธอเข้ามาทำอะไรในนี้?" เสียงถามแสนดุดันเพราะเต็มไปด้วยอารมณ์โกรธ ศสาลินก้มหน้าก้มตาไม่กล้าแหงนมอง เกรงว่าอีกฝ่ายจะยังคงเปลือยกายอยู่

"ฉันไม่รู้ว่านายโป๊อยู่ ไม่รู้ด้วยว่านายพักที่นี่ ฉันได้ยินเสียงน้ำตกก็เลยเดินเข้ามาดู ใครจะไปรู้ว่ามีคนกำลังเปลือยตัวลงไปอาบน้ำในลำธารแบบนั้น" นายดินแค่นหัวเราะ เพราะจำเสียงของหญิงสาวได้ขึ้นใจ ใบหน้าหวานแดงระเรื่อทว่าบึ้งตึง จึงจับอารมณ์ไม่ได้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่

"หึ งั้นก็แปลว่าเมื่อกี้เห็นหมดแล้วสิ?" เขาโน้มตัวลงเล็กน้อย มือแข็งแรงถือวิสาสะประคองท่อนแขนเล็กให้ลุกขึ้นยืน ศสาลินชำเลืองตามอง เห็นว่าอีกฝ่ายพันผ้าขนหนูรอบเอวสอบไว้แล้ว จึงยอมลุกขึ้นตามแรงประคับประคองของหัวหน้าคนงานหนุ่ม

"ปะ เปล่า...เอ่อ...จริงๆ ก็เห็นหมดนั่นแหละ แต่ไม่ได้ตั้งใจดูนะ" น้ำเสียงตะกุกตะกัก ไม่รู้เพราะอะไรศสาลินถึงรู้สึกอายจนสัมผัสได้ถึงความร้อนวูบวาบบนใบหน้าของตน อีกอย่างก็ไม่ควรบอกออกไป ว่าตนเห็นทั้งหมดที่เขาว่านั่น

"อย่าเก็บเอาไปฝันก็แล้วกัน"

"นายบ้า! ฉันจะเก็บไปฝันทำไม" ศสาลินแหงนหน้ามองคนหน้านิ่ง เพิ่งสังเกตเห็นใบหน้าคมคายชัดเจนในระยะใกล้ชิด ดูเหมือนพระเจ้าจะตั้งใจปั้นเสก ถึงได้หล่อเหลาดึงดูดสายตาของเธอขนาดนี้ ไปร่ำไปเรียนถึงแดนไกล แต่กลับไม่เคยชื่นชมปรารถนาบุรุษตาน้ำข้าว ผิดกับนายคนงานปากร้ายที่ตนตั้งแง่ว่าไม่ถูกชะตา ทว่าอารมณ์ปริศนาในก้นบึ้งของหัวใจกลับกำลังแปรปรวน หรืออาจจะเป็นเพราะ...เจ้านั่น ศสาลินสับสน ส่ายหน้าพัลวันเพื่อปัดไล่ความคิดฟุ้งซ่าน

"อย่าเดินเข้ามาในนี้อีก ถ้ายังอยากมีชีวิตรอดปลอดภัย"

"ต้องขู่กันขนาดนี้เลยเหรอ ฉันแค่เดินตามหานายก็เลยบังเอิญเดินเข้ามาในนี้ อีกอย่างนายก็ไม่ได้เป็นเจ้าของที่นี่ คิดไม่ถึงเลยว่าไร่นี้จะมีคนงานป่าเถื่อนแบบนาย ไม่รู้ว่าพ่อรับผู้ชายแบบนี้เข้ามาทำงานได้ยังไงกัน" เธอพลั้งปากเรียกพ่อ เพราะเริ่มหมดความอดทนกับความอวดดีอวดเก่งของหัวหน้าคนงาน ทว่านายกลับดินขมวดคิ้วยุ่ง และจ้องมองใบหน้าละมุนแววตาดุดัน

"ใครเป็นพ่อคุณ?" ตากลมโตเบิกโพลงด้วยความตกใจ นึกหาคำแก้ต่างอย่างรวดเร็ว

"ฉันหมายถึงพ่อเลี้ยงสิงห์ ฉันแค่รีบก็เลยพูดไม่จบ" เธอโกหกคำโต จึงต้องเมินหน้าหนีเพื่อหลบสายตาจับผิด

"งั้นเหรอ แต่พ่อเลี้ยงสิงห์ก็มีลูกสาวคนหนึ่งนะ น่าจะอายุรุ่นราวคราวเดียวกันกับเธอนี่แหละ ฉันเองก็ไม่เคยเห็นลูกสาวพ่อเลี้ยงหรอก แต่คิดว่าคงไม่ใช่คนนิสัยแบบเธอ"

"ทำไม นิสัยแบบฉันมันเป็นยังไงเหรอ นายดิน" ศสาลินเคืองใจ จำได้ว่าคนที่ทำนิสัยไม่ดีก่อนก็คือเขาไม่ใช่ตน

"นิสัยมาแอบดูผู้ชายอาบน้ำไง ผู้หญิงดีๆ ที่ไหนเขาทำกัน?" เขาพูดเสียงเรียบ ทว่าแววตากลับเยาะหยัน ศสาลินอายจนแทบอยากจะกระโดดว่ายน้ำหนี

"หุบปากของนายไปเลยนะ อย่าไปเล่าเรื่องนี้ให้ใครฟังเด็ดขาด แล้วฉันก็บอกแล้วว่าไม่ได้ตั้งใจมาแอบดูนายอาบน้ำ ฉันแค่เดินตามนายมา" ชายหนุ่มไม่ยอมตอบ และเอาแต่จับจ้องใบหน้าหวานละมุนตรงหน้า หัวใจแกร่งเต้นระส่ำ อารมณ์หวามไหวก่อตัวขึ้นอย่างไร้เหตุผล นายดินรู้สึกแปลกใจ เพราะตนไม่เคยมีความรู้สึกเช่นนี้มานานหลายปีแล้ว

"เธอบอกว่าเป็นคนงานใหม่ไม่ใช่เหรอ ตามมาสิ จะไปหาเสื้อผ้าให้เปลี่ยน" หัวหน้าคนงานหนุ่มตัดบทและเดินนำไป เพราะไม่อยากต่อล้อต่อเถียงกับหญิงสาวมากเกินไป โดยปกติแล้ววันหนึ่งเขาไม่ค่อยพูดเรื่องอื่น นอกจากสั่งงานลูกน้องในฟาร์มม้าเท่านั้น

"ฉันไม่เปลี่ยนแล้ว วันนี้ฉันไม่มีอารมณ์ทำงานแล้ว เดี๋ยวฉันจะกลับไปหาเสื้อผ้าเอง แล้วพรุ่งนี้ฉันจะมาทำงานที่ไร่ ฉันได้เจอนายอีกแน่คอยดูเถอะ" ร่างใหญ่บึกบึนหยุดชะงักฝีเท้าและหมุนตัวหันกลับมาหาคนตัวเล็ก ทำให้ศสาลินที่กำลังเดินจ้ำอ้าวตามหลังมาต้องชนปะทะเข้ากับแผงอกกำยำ แก้มแดงนุ่มนิ่มแนบชิดกล้ามเนื้อแน่นเปลือยเปล่า

"อื้อ! หยุดเดินก็ไม่บอก นายคนตัวโต" เสียงเล็กโวยวาย และรีบก้าวถอยหลังออกห่างจากนายดิน

"เธอรู้มั้ย ที่เธอกำลังทำอยู่ฉันคิดว่าเธอกำลังยั่วยวนฉันนะ มาหาฉันถึงที่ แอบดูตอนฉันโป๊อาบน้ำ แล้วก็หาโอกาสแตะเนื้อต้องตัวฉัน ผู้หญิงสมัยนี้นี่ยังไง หิวขนาดนั้นเลยเหรอ?" นายดินเลิกคิ้วถาม ศสาลินคิดไม่ถึงว่าอีกฝ่ายจะพูดจาหยาบคายเช่นนี้

"ไอ้บ้า! นายกล้าดียังไงมาหาว่าฉันอ่อยนาย นายรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร?"

"ไม่อยากรู้ อีกอย่างที่นี่ไม่ได้มีแค่เธอ มีผู้หญิงหลายคนที่พยายามเสนอตัวเข้ามาหาฉันถึงเตียง แต่ฉันไม่เอาคนงานในนี้ขึ้นเตียงหรอก" นายดินไม่ต้องการให้ใครมายุ่งกับตน จึงพูดจาหยาบคายออกไปเช่นนั้น

"อย่ามากล่าวหาว่าฉันอยากขึ้นเตียงกับนายนะ นายมันคนทุเรศ ป่าเถื่อน หยาบคาย คอยดูนะ ถึงทีฉันเมื่อไหร่ฉันจะเอาคืนให้สะใจเลย" ศสาลินย่นจมูกใส่เขา ทั้งยังทำท่าแยกเขี้ยวขู่ก่อนจะสะบัดก้นเดินออกจากรั้วบ้านท้ายน้ำตกไป นายดินมองตามหลังร่างเล็กกะทัดรัดจนเธอเดินลับสายตา

ร่างสูงเดินกลับเข้ามาในบ้านพักท้ายน้ำตกของตนเอง มือหนาเอื้อมไปเปิดลิ้นชักและหยิบเอาซองสีน้ำตาลออกมา เขาจ้องมองโฉนดที่ดินหลายใบที่เคยกว้านซื้อมาด้วยน้ำพักน้ำแรงจากการทำงาน รวมถึงบ้านหลังนี้ที่ให้ที่พักพิงตนก็ถือครองโฉนดเช่นเดียวกัน

ครั้งแรกที่เข้ามาทำงานในไร่พ่อเลี้ยงสิงห์เพียงเพราะต้องการเงิน แต่อยู่มาหลายปีกลับรู้สึกชื่นชอบบ้านหลังนี้ เพราะพื้นที่ค่อนข้างเป็นส่วนตัวและติดธารน้ำตกที่ตนชื่นชอบเป็นอย่างมาก

นายดินเอ่ยปากขอพ่อเลี้ยงสิงห์ซื้อที่ดินติดน้ำตกด้วยความหวังอันน้อยนิด แน่นอนว่าราคาย่อมสูงลิบลับตามทำเล ทว่าพ่อเลี้ยงกลับใจดีขายให้ในราคากันเอง ทั้งยังขอให้นายดินช่วยเป็นหัวหน้าคนงานในฟาร์มเลี้ยงม้าจนกว่าธุรกิจจะมั่นคง บัดนี้ฟาร์มม้าได้เติบโตและกำลังขยายใหญ่ขึ้นทุกๆ ปี

นายดินคลี่ยิ้มน้อยๆ เขารู้สึกโชคดีที่พ่อเลี้ยงสิงห์เป็นคนใจกว้าง และยังชื่นชมว่าตนทำงานได้เป็นอย่างดีอยู่เสมอ คิดๆ แล้วตนก็ทำงานที่นี่ได้สี่ปีเต็มแล้ว เรื่องผู้หญิงที่ไม่เคยคิดจะสนใจกลับกลายเป็นผันเปลี่ยน ตอนนี้ตระหนักดีแล้วว่าหัวใจไม่ได้แข็งแกร่งดั่งภูผา เมื่อใบหน้าหวานของศสาลินผุดขึ้นมาในหัวสมองจนรู้สึกหงุดหงิดใจ...