"เชคฮคา?" ริฎวานที่เดินลงมาซื้อเครื่องดื่ม พลันสายตามองเห็นมองเห็นแผ่นหลังอันแสนคุ้นเคย เลยต้องรีบวิ่งตามด้วยความร้อนรน หวังให้ทันเจ้าเหนือหัวที่มุ่งตรงไปทางลิฟต์สำหรับคนในราชสำนัก "เวรแล้วไงทีนี้..." แม้จะวิ่งด้วยความเร็วที่มี ก็ไม่อาจจะทันท่วงที เมื่อลิฟต์ได้ปิดประตูเสียก่อน ทางที่เร็วที่สุดคงไม่พ้นบันไดหนีไฟ คิดได้ตังนั้นจึงรีบวิ่งไปด้วยความว่องไว
"ท่านเชคฮรีบเดินสิคะ ฟาตินอยากรู้ว่าลูกเป็นอย่างไรบ้าง" คนเป็นแม่ที่รอให้ลูกกลับคฤหาสน์ไม่ไหว จำต้องดั้นด้นมาหาด้วยตัวเอง โดยไม่ได้บอกกล่าวให้บุตรชายได้ทราบล่วงหน้า
การมาเยือนโรงพยาบาลของเจ้าผู้ครองรัฐ ถูกต้อนรับจากเหล่าบริวารเป็นอย่างดี ความน่าเกรงขามที่มีล้วนทำให้เหล่าหมอและพยาบาลทำหน้าที่ด้วยความตั้งใจ หมอผู้ใหญ่เดินตามหลังอย่างให้เกียรติ จวบจนใกล้ถึงห้องพักของบุตรชายเจ้าผู้ครองรัฐ
"รอบนี้ลูกไม่หนีไปไหนหรอกน่า เดินช้า ๆ ก็ได้ เดี๋ยวเห
