"ยังไงจาห์มาล์ลูกว่ามาสิ" เพียงเดินเข้ามายังห้องรับรอง ที่อยู่ในพื้นที่ห้องพัก เสียงอันน่าสะพรึงกลัวของมารดาก็เอ่ยทักทันที
"ไม่มีอันใดขอรับ" ปฏิเสธหน้าตาย ทั้งที่มารดานั้นเห็นเต็มสองตาอย่างตะลึงงัน
"มันจะไม่มีได้อย่างไรกัน ลูกทำอะไรเธอผู้นั้น แถมยังย่ำยีเธอทั้งที่ได้รับบาดเจ็บ จากสิ่งที่แม่เห็นเธอไม่ได้สมยอมลูกเลยสักนิด" พระนางตอบโต้บุตรชายที่ตีหน้าซื่อ ด้วยอารมณ์เกรี้ยวโกรธ การกระทำที่มันสะกิดแผลเก่าในใจ ทำให้พระนางไม่ปลื้ม
"ท่านแม่สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ" บุตรชายที่เห็นสีหน้าของมารดาดูจริงจัง จึงจับข้อมือของมารดามากุมไว้ ก่อนจะโอบกอดพระนางสายตาก็ส่งสัญญาณไปทางบิดา ที่นั่งนิ่งมองอยู่ห่าง ๆ เพราะไม่อยากโดนหางเลขไปด้วย รู้ดีว่าภริยานั้นเวลาโมโหจริงจังแค่ไหน ยิ่งเรื่องที่มันแสนจะสะกิดใจยิ่งทำให้ถูกพาลไปกันหมด...อยู่นิ่ง ๆ ถึงจะรอด นั่นคือสิ่งที่ เชคฮ อานัส ย้ำเตือนตัวเองในใจ
"รอบนี้แม่ไม่เล
