18
1228 Words
“ข้าวฟ่าง มาได้ยังไงอะ”
“หนูดี”
สองสาวแทบกระโดดกอดกัน ไม่สนใจพลขับที่เปิดประตูตามลงมา จนต้องกระแอมเตือนน้องสาว “อะแฮ่ม! พี่มาด้วยครับ อย่าลืมพี่”
ข้าวฟ่างค้อนใส่ แล้วรีบแนะนำให้เธอได้รู้จักกับทางนั้น “หนูดี นี่พี่วิม พี่ชายฟ่างเอง เคยเจอกันไม่กี่ครั้งเองมั้ง คงจำกันไม่ได้หรอก”
อรนลินยิ้ม รู้ว่าเพื่อนมีพี่ชายหนึ่งคน ที่เอาแต่ทำงาน เคยมารับข้าวฟ่างที่มหาวิทยาลัยครั้งหรือสองครั้งเองมั้ง นอกนั้นไม่เคยเจอกันเลย ยกมือไหว้อีกฝ่ายแล้วทักทาย “สวัสดีค่ะพี่วิม”
“สวัสดีครับหนูดี”
ข้าวฟ่างรีบเข้ามากระซิบข้างหูเธอ “นี่ไง ที่ฟ่างบอกว่าจะจ้างหนูดีทำงานให้น่ะ”
“หรือคะ นี่มาเอาของด้วยหรือเปล่าคะ หนูดียังไม่ได้ทำ…”
“ไม่ครับ พี่ไม่รีบ” วาคิมบอก พร้อมส่งสายตาหวานเชื่อมมาให้เธอด้วย จนข้าวฟ่างต้องรีบเอาตัวขวาง บอกขัดว่า “เข้าบ้านกันดีกว่า”
ทั้งสามคนพากันเดินเข้าบ้านเป็นจังหวะที่จิลลาเดินออกมาพอดี ข้าวฟ่างทักเป็นคนแรก “สวัสดีค่ะ พี่จิลลา”
“อ้าว วิม ฟ่าง มาเที่ยวหรือ”
“ค่ะ พอดีฟ่างโทร. บอกพี่ติเอาไว้ว่าจะมา” ข้าวฟ่างรีบบอก เพราะเป็นอันรู้กันในบรรดาเครือญาติว่าจิลลาค่อนข้างเข้มงวด ใครจะไปจะมาในสถานที่ที่เป็นของพี่จิลลา ต้องบอกกล่าวก่อน ปุบปับมา มักโดนค่อนว่าไร้มารยาทเสมอ
“ติไม่เห็นบอกพี่เลย”
ข้าวฟ่างยิ้มแหย ๆ แล้วว่า “พี่ติคงลืมมั้งคะ น่าจะงานยุ่ง”
จิลลาคร้านจะใส่ใจ พยักหน้าบอกสาวใช้ “นิด เอาของคุณ ๆ ไปไว้ที่ห้องพักเลยนะ แล้วกินอะไรกันมาหรือยัง”
“กินบนรถมากันแล้วครับพี่จิลลา” วาคิมเป็นคนตอบบ้าง
“แล้วหิวอะไรกันไหม พี่จะได้ให้เด็กตั้งโต๊ะ” แม้จะค่อนข้างเข้มงวดเรื่องมารยาท แต่เนื้อแท้ของจิลลานั้นเป็นคนจิตใจดี ช่างเป็นห่วงเป็นใยคนอื่น ติดแต่ที่เธอมีใบหน้าและท่าทีเย็นชาเพียงเท่านั้น
ข้าวฟ่างเป็นคนตอบ “ไม่ต้องหรอกค่ะพี่จิลลา ไว้กินพร้อมกันตอนเย็นเลยดีกว่า”
จิลลาพยักหน้าให้ก่อนจะสั่งเด็กรับใช้ให้ออกไปดูว่ามีใครมาอีกเพราะได้ยินเสียงรถจอดลงที่หน้าบ้าน ชายร่างสูงใหญ่หน้าตาแบบลูกหลานเชื้อสายจีน แต่ผิวติดไปทางคล้ำ เดินยิ้มแป้นเข้ามาพร้อมของในมือ
“สวัสดีครับจิลลา”
จิลลามีท่าทีอึดอัด ก่อนออกปากทักคนมาใหม่
“สวัสดีค่ะคุณมังกร”
“ผมเอาผลไม้มาฝาก”
“โธ่ ลำบากเปล่า ๆ ค่ะ” จิลลาจำต้องเข้าไปรับของจากมือของมังกร ชายคนนั้นเห็นคนเต็มบ้านก็ร้องว่า “อ้าว จิลลามีแขกหรือครับ”
“ไม่ใช่ใครที่ไหนหรอกค่ะ ลูกพี่ลูกน้องญาติกัน แวะมาเยี่ยมน่ะค่ะ”
“งั้น ผมขออยู่คุยกับจิลลาสักพักนะครับ ไหน ๆ ก็ไม่ใช่แขกที่ไหนแล้ว ก็ไม่ต้องเกรงใจกันหรอกครับ เชิญครับ ตามสบายเลย”
จิลลายิ้มเจื่อน ไม่พูดอะไร แต่คนที่คันปากยิบ ๆ นั่งหรี่ตามองอยู่ข้างข้าวฟ่างนี่เอง อรนลินชักไม่ชอบนายคนมาใหม่นี่เสียแล้ว ดูท่าทางก็รู้ว่าคิดจะตีท้ายครัวหัสนัย ถ้าปล่อยไว้แบบนี้ไม่ดีแน่ แล้วเธอจะช่วยได้อย่างไร
ตกเย็นวันนั้น อาหารหลากหลายถูกยกมาตั้งโต๊ะรอท่าจนเกือบเรียบร้อย มังกรเดินถือชามตามหลังจิลลาออกมาพร้อมพูดด้วยน้ำเสียงเอาใจ
“น้ำพริกนี่ ผมตำเพื่อจิลลาเลยนะ จิลลาต้องกินเยอะ ๆ นะครับ”
“ไม่ไหวล่ะค่ะ จิลลาอ้วนมากแล้ว มื้อเย็นจะกินไม่เยอะ”
“อ้วนแต่ก็น่ารักออก...ผมชอบ” คำหลังมังกรไม่ได้พูดออกไป แต่ใช้สายตาพราวระยับบอกแทน อรนลินอยู่แถวนั้นด้วย ได้ยินก็เบ้ ไม่ชอบใจที่มังกรทำแบบนี้ ก่อนจะชะเง้อคอมองออกไปด้านนอก เมื่อได้ยินเสียงรถจอดลง
“พี่เทนมานี่นา”
อรนลินบอกเสียงดังอย่างจงใจ พอพูดจบ ลอบสังเกตอาการของจิลลา ก็พบแววตาอึดอัดปนรำคาญอยู่ในนั้นด้วย ไม่นานก็แว่วเสียงหัสนัยร้องบอกมาก่อนตัวว่า
“เมียจ๋า พี่มาแล้วจ้ะ อ้าว ใครมากันเนี่ย เต็มบ้านเลย”
หัสนัยทักถามเองตอบเอง แล้วก็ชะงักไป เมื่อเห็นว่ามีมากกว่าจิลลาและอรนลิน ข้าวฟ่างกับวาคิม น่ะหัสนัยก็พอจะรู้จักหน้าอยู่บ้าง เห็นทักทายกันอย่างที่คนพอจะรู้จักกันดี
แล้วหัสนัยก็ส่งสายตาบ่งบอกชัดเลยว่าไม่สบอารมณ์ที่เห็นมังกร ทักอย่างคนพาลออกไปว่า “ไงคุณ ข้าวที่บ้านไม่มีกินหรือไง”
“อะแฮ่ม! พี่เทนคะ” อรนลินพยายามเตือนสติรุ่นพี่ เพราะกลัวจะเสียคะแนน แต่หัสนัยไม่ได้กลัวเรื่องคะแนนอีกต่อไปแล้ว ตอนนี้ขาก็เมียโดนไอ้มังกรนี่คาบไปมากกว่า เสียงแข็งถามเธอไปว่า
“อะไรยายหนูดี”
แต่แล้ววาคิมที่ไม่ได้รับรู้ความขัดแย้ง ถามหัสนัยอย่างคนคอเดียวกันขัดขึ้นว่า “พรุ่งนี้ยุ่งไหมพี่เทน”
“ทำไม”
“ผมได้รอกกับคันมาใหม่ ไปเทสต์กันหน่อยไหมพี่”
“เอาสิ พี่ว่างทุกวัน”
“ติมาพอดี เชิญที่โต๊ะเลยนะทุกคน คุณมังกรด้วยนะคะ จะได้กินข้าวกัน” จิลลาบอกขึ้นบ้าง แล้วส่งสายตาขอลุแก่โทษไปยังมังกร เพราะหัสนัยพูดจาไม่ดีแบบนั้นออกไป
เมื่อรถของจุติจอดลง ไม่นานเจ้าตัวก็เข้าบ้านมา นิดที่ออกไปรอรับ บอกว่าทุกคนรอที่ห้องกินข้าวแล้ว เขาเลยเดินตรงไปที่นั่นทันที
จิลลานั่งที่ตำแหน่งหัวโต๊ะ โดยมีมังกรรีบพาตัวเขาเองไปนั่งที่ฝั่งขวาของจิลลา ส่วนหัสนัยก็ไม่ให้น้อยหน้า รีบไปนั่งที่ฝั่งซ้ายของจิลลาบ้าง
จุติเลยเลือกที่นั่งข้างหัสนัย ไม่วายคว้าแขนเธอไปนั่งข้างเขาด้วย ส่วนสองพี่น้องที่มาใหม่ นั่งฝั่งเดียวกับมังกร
“โอ้โห มีแต่ของโด๊ปทั้งนั้นเลย รู้ใจพี่จริง ๆ เลยนะจ๊ะเมียจ๋า” หัสนัยบอกแล้วส่งยิ้มมีเลศนัยไปทางหัวโต๊ะ “ติดลูกอีกรอบแน่คราวนี้”
จิลลาไม่สนใจคนเป็นสามี บอกน้องชายเสียงขรึมไปว่า “ติกินให้หมด นะ นั่นน่ะของเราทั้งนั้น”
“อ้าว แล้วของพี่อันไหนจ๊ะ” หัสนัยถามแทรก แต่จิลลาก็ยังนั่งเงียบ ไม่ตอบ มังกรบิดริมฝีปากยิ้มหยัน ตักอาหารใส่จานให้จิลลา อย่างคนช่างประจบประแจง หัสนัยเห็นแล้วก็ออกอาการหงุดหงิดทันที
อรนลินที่มองอยู่ รีบช่วยรุ่นพี่ของตัวบ้าง “พี่เทนกินนี่ค่ะ”
วาคิมมองเหตุการณ์ตรงหน้าแล้วก็หันไปถามจุติว่า “เออ พี่ติ ผมกับพี่เทนคุยกันว่าจะไปเทสต์รอกตัวใหม่ ไปไหมพี่”
- Writer
