When Destiny Decides (Complete)

Second Chances

Akala niya siya ay namamalik mata lang. Ngunit ang taong kanyang kaharap ay mismong taong kanyang ilang buwan nang hinahanap.

“J...Jessie” kanyang sambit sa babaeng kanyang kaharap

Di nagtagal ay kanya itong niyakap ng mahigpit, halos mapa iyak siya sa tuwa na ito’y kanyang nakita. Kahit na hindi niya maramdaman ang tugon na pagyakap ay di niya ito inalintana. Ang importante ay nakita na niya si Jessie.

“San ka nagpunta? Matagal na kitang hinahanap.”

“Bitawan mo ko.” Banta nito sa kaniya, kaniya itong pinagbigyan ngunit hindi niya inalis ang pagkakahawak dito.

“Kumusta ka na? Saan ka nakatira ngayon? Sino kasama mo? Jessie, nag aalala kami sayong lahat.” Pag alala niya itong tinanong.

“Wala kang paki alam. Umalis ka, di kita kailangan.” Seryoso ang mukha nito nang siya’y nagsalita. Walang emosyon ang kanyang mata. Ni hindi na niya nakikita dito ang dating babaeng mahal niya.

Nabagsak niya ang kanyang kamay, kumirot ang kanyang dibdib at siya’y halos walang masabi nang siya’y itaboy ni Jessie.

Siya ay nakayuko lamang nang iwanan ni Jessie ngunit ayaw niyang mawala ito sa kanyang paningin kung kaya’t itinago ang nadarama at ito’y sumunod sa kanya.

Ilang buwan na ang nakalipas at siya’y nagtatrabaho ngayon sa isang grocery store malapit sa kanyang tinitirhan. Siya rin ay isang call center agent na work from home lang din. Siya’y umupa lang muna ng kwarto dito sa Manila.

Matagal na niyang gusto kumawala sa kanyang ama at ito ang gusto niyang gawin, ang siya’y maging Malaya muli. Nag iipon lang siya para siya’y makalabas ng bansa at doon manirahan na walang nakakilala sa kanya.

May mga pagkakataon na siya’y nakakasagap ng balita tungkol kay Stephen ngunit di nalang niya ito pinapansin.

Nakikita niya kung gaano siya ka importante sa larangan ng pagiging CEO ng kanyang kompanya.

May bumili sa kanilang grocery na minsan ay napag usapan siya. Ang isa doon sa grupo ay nagttrabaho doon sa Hotel ani siya’y nanginginig nang si Stephen ang napag usapan.

“Hay grabe, ang boss ko… nakakatakot. Akala mo papatayin ka kung pano ito tumingin sayo. Nanginginig mga binti namin pag bumisita na siya sa area namin. Siguro dala nang pagka kansela ng kasal niya. Ahy basta, mas malamig ngayon si boss kumpara nung una. Buti noon ay nakikita ko pa siyang naka ngiti, ngayon jusko kulang nalang maihi kami sa galit nito.”

Tumango lang ang kanyang mga kasama samantalang ang iba naman napangiwi.

Nakokonsensiya siya in a way sa ganung bagay. Ayaw niyang may madamay sa kanyang nagawa ngunit ayaw na din niya masaktan. Naniwala siyang di magagawa yun ni Stephen ngunit ang tiwala niya’y kanyang sinira.

Siya’y naimbitahan ng dating katrabaho na magclub kahit ayaw nito. Wala siyang nagawa nang ito’y magpakita na sa bahay na kanyang tinutuluyan. Inayusan siya at isinama kung saan man siya papuntang club.

Nang sila’y makarating sa club, nakita niyang halos puno na ito at ang idea na makikipag siksikan siya ay halos ikasuka niya. Ngunit hinila pa din siya ng kaibigan at sa kasamaang palad ay nakakuha ng sarili nilang mesa.

Ang inorder lang niya ay juice samantalang ang kanyang kaibigan ay beer.

“Cmon Jessie, ang hina nang iniinom mo. Wala yang tama.” Panunudyo ng kasama.

“Juice lang ako. Tsaka parang di din ako magtatagal.”

Sumimangot ang kasama nito sa kanyang sinabi at inakbayan siya.

“Jessie, sinama kita dito para pati ikaw mag enjoy.” Ani ng kanyang kasama.

“Di kasi ako mahilig sa maraming tao eh.”

Tumango siya nang biglang inakbayan siya ng isang lalake.

“Hi baby, glad you’re back!” banggit nito sa kanyang kaibigan.

“Oh hi, andito ka din pala.”

Tinuro nang lalake ang kanyang table na may mga kasama.

“With friends. Tara sayaw tayo.”

Nasulyapan ni Jessie ang table na kanyang binabanggit at nan laki ang kanyang mata nang makita niya na isa sa mga kasama niya ay si Stephen.

“Sure. Pano yan bhe, sayaw muna kami.” Baling nito sa kanya.

Tumango lang siya at pilit na ngumiti. Kinakabahan na siya at halos pagpawisan. Nangangambang makita siya ni Stephen. Napalunok siya at tumayo. Itetext nalang niya ang kaibigan na siya’y nauna na.

Masyadong marami nang tao kaya mejo nahirapan siyang makalabas. Nang siya’y nasa labas na ay nakahinga siya ng malalim.

Biglang may tumawag sa kanyang pangalan na siya naman inilingon niya. Nanlaki ang kanyang mga mata nang makitang si Stephen ang tumatawag at akmang pupuntahan siya.

Dali dali siyang lumakad at pumara ng taxi di lang siya maabutan nito.

Pagkadating niya sa kanyang lugar ay tinignan niya muna kung siya’y sinundan ba.

Nakahinga siya ng malalim at pumanhik na sa kanyang kwarto.

Kinabukasan ay naimbitahan nanaman siya sa parehong club. Doon icecelebrate ang Birthday ng kanyang katrabaho at lahat ng team ay expected na dumalo sapagkat ginawa nalang din nila iyong first team meet.

Nagbuntong hininga siya sapagkat wala siyang magagawa kundi dumalo. Ayaw niyang macall out nanaman ng team lead. Kung kaya’t siya’y naghahanda na para dun ngunit naisip niya na di siya magtatagal doon para di siya makita.

Di naman siguro mag iisip si Stephen na babalik siya dun matapos na siyang makita.

Siya’y naka abot na doon at nakita siya ng kanyang mga kateam.

“Wow, ganda pala ni Miss Jessie. Nice to meet you po. Vico po pangalan ko”

Tumango siya at kinamayan siya.

“Ako naman po si Albert. Nice to meet you po” kinamayan din niya si Albert.

“O siya siya since si Jessie nalang inantay natin, kompleto na tayo. Ito pala si Justin ang pinaka baby ng grupo since 20 palang siya.”

Ngumiti sa kanya ang bunso na siya namang nginitian niya. Ang cute nga naman ng batang to.

“Ayun naman sina Janice, Red, Kurt at Lisa.” Tinuro ng kanyang Team Lead and iba na niyang mga ka Team.

“Magandang gabi po. Ako po si Jessie” pagpapakilala niya at sila’y kinamayan.”

“Jessie, umiinom ka ba?” tanong ng kanilang team lead.

“Ah hindi po. Juice lang po ako”

“Sus ano ba yan, iinuman sana tayo off pa din naman bukas.” Angal ng kanyang team lead.

“Sino po ba ang may Birthday?” tanong niya.

“Ah, si Lisa… 25th niya.” Tinuro ni TL si Lisa na agad naman niyang binati.

“Happy Birthday po” napangiti yung celebrant at nakipag cheers.

“Salamat po” tugon ng nag Birthday.

Ilang sandali pa ay sinorpresa si Lisa ng kanyang nobyo na si Red ng cake, siya’y nakisali sa pag awit ng happy birthday at nakisaya.

Nagsasayawan na ang kanyang mga ka team at sila nalang nila Justin, TL at siya ang natira sa mesa.

“Ah TL mauna na po ako. May isa pa po akong trabaho.” Pamama alam nito na tinanguan naman ng TL niya sapagkat ito’y may tama na.

Nilingon niya si Justin. “Justin, kaw na bahala kay TL ha, mukhang naka inom na eh”

“Sure po ate! Ingat po” Tinanguan ni Justin si Jessie.

Naglakad na siya palabas ng club, mukhang mapupuno na ito. Mas magandang maka alis na siya ng maaga.

Nang nasa labas na siya ay biglang kinabig ang kanyang kamay. Nagulat siya nang makita kung sino ang kumabig sa kanya.

Nakita niyang si Stephen ito, nakita na siya ni Stephen at wala siyang kawala sapagkat hinawakan na siya nito.

Matapos ang kanilang komprontasyon ay nagsimula nang lumakad si Jessie palayo sa kanya. Sumakay ito ng taxi, at nang marating ang grocery na kanyang pinag tatrabahuan, bumaba siya ng taxi at nagpatuloy sa loob ng tindahan.

Nakalimutan niyang tignan kung siya’y sinusundan ba. Ang buong akala niya ay pinabayaan na siya ni Stephen sapagkat hindi naman ito gumalaw nang siya’y umalis.

Sa labas ng tindahan, sa tapat na kalsada ay nakapark si Stephen, pinagmamasdan niya kung anong ginagawa ni Jessie sa grocery at matagal ito. Saka niya nalaman na ito’y nagtatrabaho doon nang makitang ito’y naglalabas ng basura at nagkakahera.

Kumirot ang kanyang damdamin. Nasasaktan siyang nakikitang ganun ang kalagayan ng minamahal niya. Kung di dahil sa kanya sana ay maayos pa ang buhay nito sa probinsiya o di kaya’y nabibigay na niya ngayon ang mundo sa kanya.

Sobra siyang nasasaktan. Gusto niya itong ilabas doon ngunit alam niyang mas magagalit ito. Hinintay niya itong matapos sa loob ng kanyang kotse.

Umaga na at oras na nang labas ni Jessie sa tindahan. Nagpa alam na ito at habang siya’y papalabas, kinabig siya ng kanyang katrabahong lalake.

“Kape at tinapay, para pan almusal mo, Ingat ka pauwi.” Nginitian siya nito at sabay nagpa alam.

Nakitang lahat ito ni Stephen na nang gagalaiti sa galit. No one takes his girl, sa kanya lang si Jessie.

Papa alis na si Jessie ng tindahan nang siya’y lumabas at nagpakita dito. Nagulat si Jessie sa nakita niya. Ngunit siya’y umatras lamang at nag iba ng direksyon. Humabol naman si Stephen at kanya itong niyakap sa likod.

Naamoy pa din ni Jessie ang usual nitong pabango, ikinulong nanaman siya nito sa kanyang malalaking bisig habang ang kanyang ulo ay nasa kanyang leeg.

“Baby, I missed you. Please bumalik ka na. Naiayos ko na ang lahat. Wala nang gagambala sating dalawa” pakiusap niya kay Jessie.

Hindi nagsalita si Jessie ngunit gusto niyang makawala sa yakap nito. Sa totoo lang ay namiss niya ito at konti nalang ay bibigay na siya kung kaya’t ayaw na niya itong patagalin.

“Bitawan mo ko at umalis ka na.” malamig ang boses niya pero hindi pa din siya binitawan ni Stephen.

“Saktan mo ako kung gusto mo. Kahit sigawan mo ko, tatanggapin ko. Alam kong kasalanan ko. Wag mo lang akong iwan ulit. Tatanggapin ko lahat wag lang ang mawala ka. Please.” Nagsusumamo niyang hiniling kay Jessie.

Gusto na ni Jessie maiyak, gusto niyang bitawan siya nito. Hindi siya pwede mag give in sa lalakeng to. Lahat nalang ba okay lang sa kanya? So lahat ng gagawin ng lalakeng to, papatawarin lang niya kahit nasasaktan siya?

“So, pano ang nararamdaman ko? Bale wala? Ganyan naman talaga kayo eh, sa umpisa lang magaling. Pagnakita niyong napapasunod niyo na ang babae. Para kayong hari kung maka asta” sambit nito sa kanya.

Naramdaman nalang ni Jessie na bumabasa ang kaniyang balikat. Umiiyak si Stephen.

“Please baby, ayokong pati ikaw mawala sakin. Nawala na ang aking ina sa tabi ko. Please ayokong mawala ka din.”

Walang imik si Jessie kundi nararamdaman niya lang na umiiyak si Stephen sa kanya. Pagbibigyan kaya niya ito? Pano kung masaktan muli siya?

Pinakawalan ni Stephen si Jessie sa kanyang pagkakayakap. Hinarap niya ito at nakikita niyang walang emosyon sa kanyang mga mata. Tahimik lang ito.

Yun ang pagkakataon na hinintay ni Jessie at siya’y umalis papalayo kay Stephen. Naiwan nanaman itong nagulat sa pag alis ni Jessie.

Sinundan pa din niya ito kahit ayaw nitong makasama siya. Nakita niya ang bahay kung san siya tumutuloy.

Tumawag siya sa kanyang secretarya upang paimbestigahan ang bahay na iyon. Gagawa siya ng paraan mapa sakanya ulit ang babaeng kanyang minamahal.

Gabi na nang magising si Jessie. Hindi man lang niya nakain yung tinapay o nainom ang kape. Napagod siya. Buti nalang at off pa din niya.

Pagbaba niya ng kwarto niya ay sobrang tahimik ng bahay, wala ata ang mga tao dito. Siya’y nagtaka. Pero hinayaan muna niya.

Pagpunta niya ng kusina at nabigla siya. Andun si Stephen na nakapang bahay at nagluluto. Napansin siya nito at lumuwag ang ngiti. Binati siya nito.

“Good Morning, ah evening na pala. Maupo ka baby, handa na yung pagkain.”

Nakatayo pa din siya sa may bungad ng kusina. Gulat pa din na nasa bahay siya. Nang matapos maihain ni Stephen ang pagkain, siya na ang nag giyak dito na maupo na para maka kain sila.

Tinignan lang niya si Stephen hanggang sa naupo ito at pagsilbihan siya.

“Try mo to baby, masarap to. Pinag aralan kong lutuin yan. Sabi din ng chef okay na daw ito, masarap na. Tikman mo, cge na.”

“Ba’t nandito ka? Asan ang mga tao dito? Anong ginawa mo sa kanila.”

Ngumiti ito at tinignan siya bago makapag salita.

“Nasa Hotel ko. Binigyan ko ng one week stay na free sa VIP.”

“Bakit ginawa mo yun?”

“Para makasama ka dito. Wag kang mag alala, naayos na nang secretary ko lahat. At kahit di ka na pumasok sa grocery nayun okay lang”

“Sino nagsabi sayong gawin mo yun? Talaga bang ini inis mo ako?”

Nagulat si Stephen ngunit ngumiti lang ito.

“Gusto ko lang naman na di ka na mahirapan. Ayoko lang na makita kang nahihirapan, Jessie.”

“Sa ginagawa mo, sinasabi mo na kelangan kong dumipende sayo? Ganun ba?”

“Hindi naman sa ganun, ayoko lang na nakikita kang ganun na ang ginagawa.”

“Sa madaling salita, kinakahiya mo na isa akong cashier? Bakit, ano ba kita? Wala tayong relasyon sa isa’t isa kaya tantanan mo na ako.”

Tinitigan niya ito. Di makapaniwala sa nasabi niya. Natahimik ito at pilit na kinokontrol ang galit.

“Kaya ba hayagan mong pinapakita na pwede ka nang lapitan nang kung sinong lalake?”

Napakunot noo si Jessie. Alam niyang ayaw niya itong galitin, ngunit ayaw din niyang ginagawa siyang sunud sunuran na lamang.

“Yung lalake sa grocery, nakita kong may binigay siya at ngumiti sayo. Wag mong sabihin na wala tayong relasyon dahil dapat ikakasal na tayo. Alam kong may nagawa ako pero inayos ko yun, ikaw yung mahalaga sakin. Pero tinakbuhan mo ako, hinanap kita ng ilang buwan hindi ako tumigil. Hindi sumagi sa utak ko na wala na tayo.”

Tinitigan niya si Jessie ng mariin. Hindi kinaya ng dalaga ang nangyayaring komprontasyon kung kaya’t tumayo ito, Akmang lalabas na siya ng kusina nang yakapin siya ni Stephen sa likod.

“I still love you. Ikaw pa rin kahit na ganun ang nangyari satin. Mahal na mahal pa din kita”

Gusto nang maluha ni Jessie ngunit ayaw niyang masaktan ulit. Pilit niyang gusto kumawala sa kanyang yakap. Ngunit iba ang nasa isip ni Stephen.

Hinalikan niya ito sa kanyang leeg na alam niyang ito ang kahinaan ni Jessie. Bigla siyang napa ungol sa ginawa ni Stephen. Tinakpan niya ang kanyang bibig, ngunit huli na nang ito ay kanyang nagawa.

“Babe, please. I want you…” bulong nito sa kanyang tenga. Di niya maikakaila na namimiss niya ang mga ganitong sitwasyon. Kahinaan din niya ang pagbubulong nito sa kanya na gusto siya nitong ma angkin.

Iniharap siya ni Stephen at pinagpatuloy ang paghahalik sa kanyang leeg, isinandal siya sa dingding habang ang kanyang kamay ay hinimas himas ang kanyang tiyan papuntang kanyang mga korona.

“Hmm.. Ahh..” Ungol ni Jessie ng ito’y hagkan ang kanyang mga korona. Hindi niya namalayan na nakapulupot na kay Stephen ang kanyang mga binti.

“Let me take you…” pagsusumamo niya habang kanyang hinahalikan ang kanyang labi.

Tumango lang ito, napangiti si Stephen at dinala niya ito sa kwarto ng mag asawa. Bagong ayos ito sapagkat alam ng sekretarya niyang dito siya hihiga.

Kanyang hiniga sa Jessie nang di napuputol ang halik. Unti unti niyang tinanggalan ng saplot ang kanyang katawan. Kanyang pinagmasdan ang kabuuan ng mahal niya. Namiss niya ito.

Tinakpan naman ni Jessie ang kanyang maseselang bahagi dahil nahihiya siya. Pinigilan naman ito ni Stephen.

“Don’t cover it. I miss it so much.” Siya’y tumayo at naghubad na din. Nilagay niya ang kanyang daliri sa gitna ng kanyang p********e.

“You miss me too, baby. Let me savor you.” Agad naman nitong pinaglaruan ang kanyang p********e na gamit ang kanyang dila.

“St..Stephen.. Ughh. Ngg..” Ang tanging kanyang sambit ng ito’y kinain siya. Umangat angat ang kanyang baywang sa sarap na nadarama.

“Ahh Stephen!” Sigaw nito nang siya’y labasan na.

Tumayo si Stephen at yumuko upang halikan siya, nalasahan niya ang kanyang sarili sa kanyang mga labi.

Hindi pa natapos ang kanyang ginagawa nang pagtuunan niya ng pansin ang kanyang mga korona.

Hinalik halikan niya ito bago ihiwalay ang kanyang mga binti.

“You ready babe?” tanong nito na tinanguan naman ni Jessie.

Pinasok niya ang kanyang p********e at ito’y napa singhap.

“s**t, so tight.” Madalian niyang binayo ang kanyang sarili kay Jessie.

“f**k, yeah baby moan for me.”

Hindi napigilan ni Jessie ang pag ungol. Una dahil sa sakit ng kanyang pagpasok ngunit ito’y nawala at napalitan ng sarap ng kanyang pagbayo.

Tanging si Stephen lang ang gumalaw sa kanya mula nang ito’y magpagalaw sa kanya. Namimiss niya kung pano ito magmahal. Kung pano niya ipakita ang kanyang pag iingat sa kanya habang sila ay nagtatalik.

“s**t baby, malapit na, Ugh.” Sambit nito.

“Stephen!” Ang tanging sigaw nito nang ito’y maramdaman na siya’y nilabasan din.

Humiga si Stephen sa tabi niya matapos mailabas ang kanyang sandata sa kanya. Niyakap niya si Jessie at hinalikan.

Natahimik lang si Jessie napaisip.

Nangyari nanaman. Bakit palaging mahina ako sa kanya? Bakit ganun ako karupok pag sa kanya?

Nakita ni Stephen na malalim ang iniisip niya. Hinalikan niya ito sa labi at ngumiti.

“I finally have you back. I’m not gonna break your heart anymore. Once was too much already.”

Tinitigan lang siya ni Jessie. Ngunit nakikita niyang napagod din ito.

“Let’s sleep, let’s talk in the morning” giya niya.

“I love you…” bulong ni Stephen nang makita niyang nakatulog na si Jessie sa kanyang bisig.