EP.6 ตอกย้ำว่าไม่เคยรัก
1761 Words
“นี่มึงหมายความว่ายังไงไอ้ไต้คุณ?” อาเธอร์ คือนักลงทุนหนุ่มจากบริษัทแถวหน้าของไทยเอ่ยถามเพื่อนรักอย่างไต้คุณหลังจากสาวงามขอตัวไปเข้าห้องน้ำ
อังสุมา...ไอ้นี่มันลองของนัดกิ๊กเก่ามาดริ๊งค์ลับหลังเมีย!
“ก็ไม่ยังไง อังคือคนที่กูรักมาตลอดกูไม่ชัดเจนตรงไหน” ไต้คุณตอบเสียงเรียบ ในมือยังควงแก้วเหล้าไปมาช้า ๆ ตวัดสายตามองตามหลังคนที่พึ่งเดินออกไปจากห้อง เขาเพียงพยักหน้าบอดี้การ์ดก็ตามไปดูแลเธออย่างเงียบ ๆ
“มึงมีเมียอยู่แล้ว” เพชรจ้า คือเจ้าของไนต์คลับชื่อดังที่พวกเขากำลังนั่งดื่มกันอยู่ “ไนต์คลับกูยังอยากเปิดต่อนะครับนายน้อย”
แวบหนึ่งเขาแอบมองไปยังทางเข้า ไม่มีทางที่คีย์ตะวันจะไม่รู้เรื่องนี้แต่ยังไม่เห็นโผล่มา หรือลูกน้องเขาจะทำงานดีจนเรื่องนี้ไม่ลอยไปเข้าหูเธอ แล้วสองปีพวกมันไม่ทำงานกันหรือทำไมปล่อยให้ยายหมาบ้าตามไปอาละวาดทุกที่ที่เขาควงผู้หญิงไป
“กูใกล้จะหย่าแล้ว”
“เอาจริง?” ศรันย์ ผงกหัวขึ้นมานั่งยืดตัวตรง เห็นมันบอกจะหย่าตั้งแต่วันแรกที่แต่งไหงผ่านมาสองปีแล้วก็ยังพูดคำเดิม แต่สิ่งที่มันอาจจะลืมทำคือหย่าตามที่มันได้พูด
“ปู่กูเสียไปนานแล้ว คนที่รักษาสัญญาบ้าบอพวกนั้นคือปู่ไม่ใช่กู” ที่ยอมแต่งก็เพราะเป็นคำขอสุดท้ายของอดีตนายใหญ่ของตระกูลหวัง เขาเลยยอมกลั้นใจทำตามอย่างขอไปที แต่ตอนนี้คนที่ให้สัญญากับคีย์ตะวันไม่อยู่แล้วและเขาก็ไม่ใช่พวกที่จะเชื่อสัญญาแค่ลมปากเสียด้วย “คนที่กูอยากแต่งงานและใช้ชีวิตด้วยคืออังไม่ใช่ว่าพวกมึงไม่รู้”
“เลวได้ใจกูมาก” เพชรจ้าส่ายหน้าไปมา ถึงจะด่าออกไปแบบนั้นมันก็ไม่สั่งมือปืนมาเก็บเขาหรอก เพราะพวกเขาคบกันมาตั้งแต่เรียนมหาลัยปีหนึ่ง ไม่มีเรื่องไหนที่กลุ่มเพื่อนไม่รู้
“เพราะคนรอบข้างบีบให้กูต้องเลว” ไต้คุณยักไหล่เล็กน้อย ยกนาฬิกาขึ้นมองตอนนี้เกือบเที่ยงคืนแล้วจำได้ว่าอังสุมาบอกว่าพรุ่งนี้มีเดินแบบ “กูต้องกลับแล้ว เจอกันครั้งหน้า”
“ไปนอนคอนโดสาวอีกสิท่า กลับบ้านกลับช่องบ้างนะ”
“ไอ้ที่บอกเมียว่าไปดูงาน แต่ความจริงคือไปค้างคอนโดสาวน่ะเหรอ” อาเธอร์สมทบเรียงลำดับความเจ้าชู้ไอ้ไต้คุณชนะขาดรอยแบบใส ๆ แต่ก็อย่างว่ามันรักอังสุมาตั้งแต่มหาลัยแล้วแต่ดันได้แต่งกับคนที่ปู่เลือกให้
แต่ไม่ใช่ว่ามันจะเป็นคนดีมีแค่อังสุมาเหมือนกัน ต่างคนต่างเคยเหลวแหลกมาก่อนทั้งนั้น แต่ดันมาบอกว่ารักกันมากทั้งที่ผู้หญิงที่มันรักก็เคยหักหลังมัน ตอนที่มันแต่งงานพวกเขาแอบคิดว่า...ก็ดีแล้ว
ไต้คุณไม่ถือสาที่เพื่อนพูด เขาบอกลาอีกครั้งก่อนจะเดินออกไปจากห้องเป็นจังหวะเดียวกันกับที่เจ้าของเรือนร่างสวยสะกดตาเดินกลับเข้ามา
“อังเหนื่อยแล้ว กลับกันเถอะครับ” เขาเดินไปใกล้พร้อมกับวาดวงแขนพาดเอวกิ่วไว้หมิ่นเหม่
“เมาเหรอคะ?” อังสุมาคลี่ยิ้มสรวลไม่ได้ถอยออกห่าง กลับยกลำแขนเรียวสวยขึ้นมาพาดเอวหนาไว้หลวม ๆ คล้ายจะพยุง แต่เธอเชื่อว่าไต้คุณไม่เมารายนี้คอแข็งจะตาย
“ใช่ครับ เมาแล้วขอนอนที่ห้องคุณนะ”
“ไม่ต้องกลับบ้านจริง ๆ เหรอคะ?” หัวใจแอบเต้นแรงและเธอเองก็แอบคาดหวังในคำตอบ แม้ไต้คุณจะไม่ปฏิเสธที่เพื่อนพูดแต่ว่าตั้งแต่เขาแต่งงานไม่เคยมาค้างกับเธอ แค่มาอยู่ด้วยในตอนที่ร้องขอไปเท่านั้น บางทีก็เดาใจผู้ชายคนนี้ไม่ออกเลย
“แน่นอนสิถ้าอังอยากให้ผมอยู่ด้วย”
“อังขอตอบอย่างหน้าไม่อาย อังอยากอยู่กับไต้คุณค่ะ”
“ไม่เห็นต้องอาย เพราะผมเต็มใจครับ” เขาโน้มลงไปกะจะจูบแต่มันเป็นทางเดินและดันมีคนเดินขึ้นมาจึงต้องผงะออก
อังสุมาเป็นบุคคลที่มีชื่อเสียง เป็นที่รู้จักและเขาต้องการจะให้เกียรติเธอถ้ามีข่าวหลุดว่านางเอกสาวจูบดูดดื่มกับผู้ชายที่ไนต์คลับมันดูไม่ดีแน่
ส่วนนางเอกสาวปรายหางตาไปมองคนเสนอหน้าโผล่มาไม่รู้เวล่ำเวลา คาดโทษและด่าทอในใจไปแล้ว จังหวะหันกลับไปมองผู้ชายที่หล่อนใจสั่นไหวทุกทีที่อยู่ใกล้ยังคงเป็นสายตาคลั่งรักเหมือนเคย หล่อนแอบเสียดาย สองปีแล้วที่ไต้คุณไม่ใกล้ชิดกับเธอแบบเมื่อครู่ เกือบจะได้จูบนั่นกลับมาครอบครองแต่ดันมีคนสาระแนเดินมาก่อน
แชะ!
ไต้คุณรับรู้ได้ว่าคู่เขาถูกถ่ายภาพไว้เพียงแค่ยกนิ้วขึ้นเป็นสัญลักษณ์แค่นั้นพรุ่งนี้เขาก็รู้แล้วว่าจะจัดการกับพวกเสร่อนี้แบบไหนดี
“ไปซะ!”
นักสืบวิ่งหนีมาด้านหลังเนื่องจากมีชายชุดดำถือปืนไล่ตามอย่างอุกอาจ สมกับเป็นถิ่นแก๊งลูกชายนักธุรกิจจะทำใหญ่โตแค่ไหนก็ไม่เป็นข่าว แต่จังหวะนั้นกลับมีคนเดินมาดักหน้าแล้วแย่งกล้องในมือไป นึกว่าเป็นใครที่ไหน ที่แท้ก็คนจ้างวานเขานี่เอง
“ขอบคุณครับคุณหนู”
เขาถอดฮู้ดดำทิ้งไว้ที่ซอกตึกก่อนจะเดินผิวปากสวนทางกับชายชุดดำออกมาเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“คุณหนูคีย์...” บอดี้การ์ดลับ ๆ มีท่าทางตกใจไม่น้อย รีบเก็บปืนทันที
“ฉันเอง”
บอดี้การ์ดของไต้คุณมองหน้ากันอย่างเลิ่กลั่กที่แท้คนแอบถ่ายหาใช่ใครที่ไหนกลับเป็นเมียตีทะเบียนของเจ้านายพวกเขานั่นเอง แบบนี้ยังต้องจับไปง้างปากอยู่อีกไหม?
“สนับสนุนให้ผัวฉันมีชู้แล้วสินะทุกวันนี้”
บอดี้การ์ดแต่ละคนไม่กล้าสบตา คนตรงหน้าแม้จะไม่เป็นที่โปรดปรานของนายน้อย แต่ใครไม่รู้บ้างว่าถ้ามีคนมายุ่งกับคุณคีย์ตะวันเจ้านายเขาเหลือทางรอดให้แค่สองทางคือพิการกับตายเท่านั้น ดูอย่างไอ้โจรกระจอกบ้านนอกพวกนั้นสิ ป่านนี้ได้ไปเฝ้ายมบาลกี่ขุมแล้วก็ไม่รู้ แต่คุณคีย์คงไม่รู้เพราะคิดว่าเจ้านายเขาไม่ใส่ใจ แต่ไม่รู้ว่าจะเรียกว่าใส่ใจได้ไหมแต่วันที่คุณหนูกลับมาสภาพเหมือนออกไปบู๊สดเจ้านายเขาก็สั่งกวาดล้างโจรทั้งแก๊งนั้นแบบไม่ให้ผุดให้เกิด ห้ามยิงทิ้งแต่ทำให้เข่ามันเจ็บหนักที่สุดเหมือนกับที่กล้ามาทำหัวเข่าทั้งสองข้างของคุณหนูคีย์เจ็บ
“ไต้คุณอังอยากจูบคุณ” ไม่รู้ว่าเป็นคำขอที่มากเกินไปหรือเปล่า แต่พอได้มาอยู่ใกล้ชิดเขาบนโซฟาตัวเดียวกันตำแหน่งที่เคยมีอะไรกันอีกครั้งหัวใจเธอก็เอาแต่เรียกร้อง
“ได้สิ” ไต้คุณโน้มใบหน้าเข้าไปหา แค่ไม่กี่เซนปากก็จะสัมผัสกันถ้าไม่ใช่ว่ามีคนโทรเข้ามาขัดจังหวะก่อน “ขอโทษนะอัง”
เธอพลาดมันอีกแล้ว!
“รับสายเถอะค่ะ เผื่อมีธุระด่วน”
“ขอบคุณที่เข้าใจนะ” ว่าจบเขาก็เดินไปรับสายที่ระเบียงทันที พอเดินกลับมาในห้องก็ต้องตรงเข้าไปหยิบเสื้อสูทของตัวเอง
“ค้างที่นี่นะคะไต้คุณ” เธอเดินเข้าคล้องแขนเขาเอาไว้ แนบใบหน้าไปกับต้นแขนกำยำ
“ผมก็อยากอยู่กับอังทั้งวันทั้งคืนครับ แต่ลูกน้องแจ้งมาว่ามีธุระด่วนต้องไปจัดการ”
“ตีหนึ่งน่ะเหรอคะ?”
“อัง”
“ขะ...ขอโทษค่ะ อังไม่ควรงี่เง่าใส่คุณ”
ไต้คุณไม่ถือโกรธเมื่อเห็นว่าอังสุมารู้ตัวว่างี่เง่าใส่ เขาเพียงลูบกลุ่มผมนุ่มเบา ๆ ก่อนจะผละออกมาเลย
คนที่ถ่ายรูปเขากับอังสุมาคือคีย์ตะวัน!
“ไม่รู้ว่าห้องผู้หญิงคนนั้นมันใกล้หรือกลายเป็นไต้คุณครึ่งชั่วโมงไปแล้ว”
ทันทีที่เขาเดินเข้ามาก็เจอกับประโยคกระแนะกระแหนจากคนที่นั่งไขว่ห้างอยู่บนโซฟาหลักล้านในห้องนั่งเล่น เขาเดินเข้าไปใกล้ก่อนจะก้มหยิบกล้องถ่ายรูปแล้วยกขึ้นสูงก่อนจะปล่อยมันร่วงลงพื้นต่อหน้าต่อตาคนที่ได้ชื่อว่าเป็นเมีย
ไม่รู้ว่าไม่พอใจที่คีย์ตะวันแอบถ่ายรูปหรือมากล่าวหาว่าเขา ‘ครึ่งชั่วโมง’ กันแน่ เธอควรรู้ดีที่สุดนะว่าครึ่งชั่วโมงใช้กับคนอย่างเขาไม่ได้
คีย์ตะวันไม่ได้โวยวายที่กล้องพังไปแล้ว ลูกน้องเขาเดินเข้ามาดึงเม็มโมรีการ์ดไปหักทิ้งต่อหน้าเธอ ไม่ได้เสียดายแม้แต่นิดเพราะภาพพวกนั้นไม่ได้อยู่ในเม็มโมรีการ์ดหรอก มันอยู่ในสมองสลักลงไปในใจเธอแล้วตอนนี้
“อธิบายมา”
พรึ่บ! คีย์ตะวันลุกขึ้นยืนเต็มความสูงก่อนจะค่อย ๆ ก้าวเท้าเข้าไปหาคนที่ยืนปักหลักกลางห้อง เขากล้าใช้คำว่าอธิบายมากับเธออย่างนั้นเหรอ
“คนที่ควรอธิบายไม่ใช่ฉัน!”
ไต้คุณจ้องเข้าไปในดวงตาแข็งกร้าวของคีย์ตะวัน ก่อนจะผินหน้าหนีแล้วเริ่มสำรวจบ้านของตัวเอง ยังอยู่ดีของใช้วางตรงองศาเดิมทุกอย่าง เป็นไปได้ยังไงถ้าเป็นคีย์ตะวันจริงบ้านเขาน่าจะยับเยินไปแล้วเพราะอารมณ์หึงหวงรุนแรงของเธอ
“ฉันไม่เคยบอกเธอเลยนะว่าฉันรักเธอ อยากแต่งงานกับเธอและฉันว่าฉันก็ชัดเจนมากว่าฉันรักอังสุมา”
“อยากย้ำให้คีย์รู้เหรอคะ ว่าที่ผ่านมาคุณไม่เคยรักคีย์เลย”
“คีย์ตะวันเธอใช้คำไม่ถูก ไม่ใช่ที่ผ่านมาแต่ฉันไม่เคยรักเธอเลย”
- Writer
