Coerce

Kabanata 2

"Fine, I'm sorry. Wala ba talagang consideration? I'm a little bit hungry," tugon ko sa lalaking kaharap ko ngayon, umaasa na sana bigyan ako nito ng konsiderasyon.

"When it comes to business you should practice everything, lalo na't ganito ang naging sitwasyon, are you serious, Ms. Del Fuego?" puno na kuryusidad na tanong ni Orland sa'kin. Ano bang tingin ng lalaking 'to sa'kin nakikipaglaro ako sa kanya, kunti na lang talaga hahampasin ko na 'to! Damn this man!

"And what do you think I'm doing Mr. Acosta? Of course I'm serious regarding this matter, sa tingin mo ba madali lang sa'kin ang lahat ng 'to?"

Medyo napipikon na talaga ako sa lalaking 'to. I need to control my damn, temper.

"Then you must learn to stay on focus, now let's proceed and listen to me eagerly, do you understand?" tugon nito habang seryosong nakatingin sa aking mga mata. Tumahimik na lamang ako at humugot ng malalim na buntong-hinga. Damn it! Nakakainis lang.

"Alright, I want to know any procedure for company take over," simpleng sagot ko dito. Hindi ko mapigilan ang sarili na maikuyom ang isang kamao. I need to control myself not to burst out. Sh-t! I want to punch him right through his damn, perfect jaw.

"Then, I discuss it with you, board resolution. The directors of acquirer company need to pass a board resolution to approve Bidding for the shares of a target company, application to the commission, registration of the propose Bid, takeover Bid, hold a board meeting, filing of the report of takeover." 

Sumasakit ang ulo ko sa mga naririnig. Ang dami palang proseso na gagawin. How I wish Orson will guide me this. Napahilot ako sa aking sentido ng wala sa oras sabay sulyap sa pagkain na nasa aking harapan. Bwisit talaga ang lalaking ito. Nang hindi sinasadyang tumunog ang aking sikmura. Sinipat ko ng tingin si Orson, siguro naman pwede na akong kumain.

"We need a break; I guess your typically hungry. Eat!" tugon nito sa'kin habang excited na hinarap ang pagkain na nasa aking harapan. Salamat naman at pwede na akong kumain. Ngunit, napahinto ako ng mapansin kong nakamasid lang ito sa'kin.

"Do you want?" tanong ko dito sabay taas ng tinidor na may strawberry at pineapple slices.

"Feed me," turan nito na tila ba nang-uutos kasabay niyo'n ay ang pagtikwas ng isa kong kilay habang nakatitig sa maitim nitong mga mata. I put down my fork at nag-excuse dito. Akmang tatayo na sana ako ng bigla ako nitong pigilan sa aking isang braso.

"Where are you going?" seryosong tanong nito sa'kin.

"Kuhanan lang kita ng snacks since balak mo yata akong gawing ina, hindi ka naman siguro batang paslit para subuan ko pa?" sarkastikong sagot ko dito.

Tumawa lang ng pagak si Orson sa tinuran ko. Napasimangot ako at marahas na pumiksi mula sa pagkakahawak nito. "Let me go, will you," may awtoridad na utos ko dito. Nakangiting binitawan naman ako nito. Damn, halos magwala ang aking puso nang masilayan ang mapuputi at pantay-pantay nitong ngipin na dati'y puno ng braces.

"Thank you," saad ni Orson sa'kin saka ako nito tuluyang binitawan ang aking braso.

Halos liparin ng aking mga paa ang pinto ng aking opisina palabas roon. What the! Pagkasara ko ng pinto napasandal ako doon. Ramdam ko ang pagrigodon ng aking puso. Damn it! I let out a deep breath, inayos ko ang aking poise at tinungo ang mesa ng aking sekretarya. Kahit alam kong pwede namang gamitin ang intercom para ito'y aking utusan. Well, I need some space para makahinga ng maayos. Aaminin kong hindi ako komportable sa presensiya ni Orson. Naiilang pa rin ako dito lalo na sa mga titig nitong hindi ko maintindihan. I gradually bite my lower lip.

"Irish," tawag ko sa aking sekretarya na kasalukuyang busy sa sarili nitong laptop. Medyo nagulat ito ng makita ako.

"Ma'am, Hera. May kailangan po ba kayo?" tanong nito sa'kin at mabilis na tumayo para ako'y harapin.

"Yes, dalhan mo ng snacks si Mr. Acosta," sagot ko dito, at saka naupo sa sofa na naroon. Isinandal ko ang aking likod at pumikit. I'm nervous. What the heck! Ba't ko ba naramdaman ang ganitong pakiramdam. Orson is no one, right? I'd check my phone and I found emails and phone calls. I'ts from kuya Lance who are now busy taking care of my Mama, Papa and my siblings na ngayo'y nasa US kung saan kasalukuyang nagpapagamot si Papa.

"Ma'am nasa opisina niyo pa rin po ba si Mr. Acosta at ng madala ko na itong meryenda niya?" pukaw sa'kin ng aking sekretarya. I open my eyes. Napalingon ako rito.

"Akin na, ako na lang. We have a lot of things to discuss. And I think, sasabog na ang utak ko sa mga sinasabi niya, Irish. Hindi ko akalain na ang hirap pa lang magpatakbo ng kompanya lalo na't papalubog na ang kompanya namin, ang kompanyang pinaghirapan pa ng aming mga ninuno at hanggang sa kay Papa," mahabang saad ko sa aking sekretarya.

"May awa po ang Dios ma'am Hera. Alam ko po na makakaya niyo po 'yan. Nasa dugo niyo ang pagiging negosyante at naniniwala po ako sa kakayahan ninyo. Pasasaaan ba't matututo rin kayo ma'am," pampalubag-loob na tugon ni Irish sa'kin. Nang marinig ko ang sinabi nito naramdaman ko ang kakaibang ginhawa. Oo nga naman, ang dapat ko lang gawin ay ang makinig, at pag-aralang mabuti ang mga sinasabi sa'kin ni Orson.

"Salamat, Irish," nakangiting sagot ko sa aking sekretarya. Kinuha ko ang tray mula dito saka nagpaalam na din. Babalikan ko ang arogante kong mentor. Damn! Here I am again with my trembling knees. What the! Gustuhin ko mang pigilan ang panginginig ng aking mga tuhod ay hindi ko magawa. Ano bang meron sa bwisit na lalaking 'yon at ganito na lamang kung makapag-react ang aking katawan? Bullsh-t!

Hanggang sa makarating ako sa aking opisina ay nanatili pa ring nakasimangot ang aking mukha. Binuksan ko ang pinto ng sariling opisina at nahuli kong kinain ng hudyo ang aking fresh fruits. "Hey, that's mine!" sigaw ko at mabilis na nilapitan si Orson. Kinain nito ang panghuling grapes.

"I'm sorry, ang tagal mo kasi so I decided to eat your sweet fresh fruits. It's taste good, huh?" simpleng sagot lang nito sa'kin na talaga namang ikinainis ko ng sobra. Ang pinaka-ayoko sa lahat ay ang galawin ang para sa akin.

“Bakit hindi ka man lang nakapaghintay?!” inis kong sagot dito.

“I’m starving so that’s why,” muli ay turan nito sa’kin habang nakatitig sa aking mukha. Bigla na namang nag-wala ang aking baliw na puso.

“May muta ba ako at kung makatitig ka sa’kin ay tila wagas?” taas-kilay na tanong ko dito.

“Wala naman, may nakita lang naman akong kulangot sa ilong mo na nakalimutan mo yatang tanggalin,” nakangising tugon nito sa’kin dahilan para mamula ang dalawa kong pisngi sa sobrang hiya at nagmamadaling tinakpan ang aking ilong. Damn!

At pagdaka’y nag-echo ang halakhak ni Orson sa looban ng aking opisina. Damn, this jerk! Argh!