Coerce

Narinig ko ang katok mula sa aking pinto. Hinilot ko ang aking sentido habang inaayos ang ilang files ng aking mga pasyente. This day is really hectic, there's a lot of patients that has to be dealt with. "Come in," saad ko. "Ma'am may naghahanap po sa inyo sa labas." "Sino daw?" tanong ko habang ang atensyon ay nasa aking laptop sabay hilot ng aking sentido. "Si Mr. Acosta po." Biglang kumunot ang aking noo, saka nagpakawala ng marahas na hininga at hinarap si Vina. Wala akong ideya kung sino si Mr. Acosta. Maybe a new patient. "Sabihin mo na maghintay siya sandali at lalabas na ako, salamat Vina," saad ko sa aking assistant. "Yes, ma'am. Walang anuman po." Mahal ko ang aking Profession bilang isang Psychiatrist ngunit kailangan kong i-give up ito para harapin ang papalubog naming kompanya na matagal ng itinaguyod ng aking ama. Kasalukuyan ko na ngang inaayos ang ilang files ng aking mga pasyente para ipasa sa ilang kakilala kong Psychiatrist. Mula sa aking swivel chair ay tumayo ako para harapin ang isa na namang pasyente na kailangan kong kausapin at ipasa sa kakilalang katulad ko ring Psychiatrist doctor. Kasalukuyang nagpapagaling ang aking ama sa ibang bansa kasama ang aking ina at ang aking kakambal na lalaki kasama ang ilan sa aking mga kapatid. Sa araw na 'to naging malungkot at walang buhay ang araw ko. Tila ba pinanghihinaan ako ng loob sa patung-patong naming mga problema at ilang mga babayarin. Hindi ko gamay ang pagpapatakbo ng isang kompanya lalo na't papalubog na ito. Kailangan kong mag-isip ng paraan kung paano iyon ibangong muli. I open my door knob saka tuluyang lumabas mula sa aking opisina, I've heard my own footsteps while walking in the hallway, echoing on the entire building. Halos mabingi ako sa masyadong tahimik na lugar na kinaroroonan ko. Kasalukuyang binaybay ang patungo sa guest room kung saan naroon naghihintay ang aking bisita na si Mr. Acosta? Pamilyar sa'kin ang apelyidong iyon ngunit hindi ko matandaan kung saan ko 'yon narinig. I let out a deep sigh again. Binuksan ko ang pinto ng naturang kwarto. At tila na bato ako sa aking kinatatayuan ng mapag-sino ang lalaking naka upo sa may couch. Naka-dekwatro ito habang hawak ang isang magazine. Ngumiti ito sa'kin, inilapag sa center table ang hawak nitong magazine saka ito tumayo para harapin ako. Hindi ako makapaniwala sa aking nakita. This man in front of me is really a Greek-god. Matikas, matangkad, matipuno, makisig, simpatiko at higit sa lahat may awrang makapangyarihan, kamukha nito ang isang hollywood actor. Matagal bago rumehistro sa utak ko ang school mates ko noon na bin-bullied ko no'ng high school. What the heck! Orson Acosta the genius one, class valedictorian, the bookish one. Ang payatot na sumulat ng essay para sa literary page about sa babaeng napupusuan nito, na obvious namang patungkol sa'kin, nahiya talaga ako noon sa issue na 'yon at parang gusto ko siyang sipain palabas ng school campus namin. At dahil sa sobrang inis ko noon dito, sumulat din ako ng essay tungkol sa ideal guy ko na talagang mararamdaman niyang hindi tulad nito ang tipo ko, pinahiya ko ito sa buong school. But now, hindi ako makapaniwala sa nakikita, napatulala ako sa lalaking nasa harapan ko ngayon. I can't believe what I saw! He was so hot and gorgeous! Nagtama ang aming paningin, naalala ko pa noon na madalas ko iyong nahuhuli na nakatitig sa'kin. Pero ngayon, wala akong makitang emosyon sa mga mata nito. Ramdam ko ang kakaibang kaba sa aking dibdib sa mga oras na iyon. "Hi, based on your reaction, you remember me, right?" Ngumiti ako sa tinuran nito, pero ang totoo kinakabahan ako sa paghaharap naming muli. Hindi ko alam kung anong pakay nito at bakit ito narito ngayon. "Please have a seat, Mr. Acosta," saad ko dito, kailangan kong maupo dahil ilang segundo na lang ay mukhang bibigay na ang tuhod ko sa sobrang kaba at panginginig, baka matumba pa ako. Damn it! "Of course, I remember you. Well, it's a small world, ano?" kinakabahan na sagot ko dito. "I'm glad you are." "So, what brought you here?" tanong ko dito, hindi ako makatingin ng diretso sa mga mata nitong nakakatunaw kung tumitig. Pilit kong pinapakalma ang sarili. Damn it! "I'm here to discuss something important with you, I've heard about the Del Fuego's Industries bankruptcy. If you don't mind, I'm offering you an agenda. I've heard also that you are now the acting CEO." Bigla akong pinanghinaan ng loob ng marinig ang sinabi ni Orson sa'kin. Para bang sinampal nito ang katotohanan sa karma na ipinalasap sa'kin ng kapalaran. Lahat ng problema ay biglang nagsusumiksik sa aking isipan. Napahilot ako sa aking sentido. "Ano'ng ibig mong tukuyin, our company is already at risk and here you are willing to discuss something?" sarkastikong tugon ko sa lalaking kaharap ko ngayon. "Yes, and I want to take over the Del Fuego's Industries." Napamaang ako sa narinig mula sa mga labi ni Orson. At sino namang gago ang gagawa niyo'n? My forehead creased in disbelief. "What?!" bulalas ko. "I'm serious regarding this matter, Ms. Del Fuego. And I firmly believe in professionalism." I let out a deep sigh. My mind is unstable, currently processing our conversation. I'm wondering about what he is up to? I can't find a right word to say about his offer. Will I accept his offer or not? I'm not in a right state to decide what is the best for our company. How I wish God will guide me for decision making. "Can you give me a few days to decide?" pakiusap ko sa lalaking kaharap. "If that's what you want, I expect that Ms. Del Fuego, I hope you won't disappoint me." "I have my word. Mr. Acosta," maagap kong sagot dito, saka ako nagpakawala ng marahas na hininga. Tumayo si Orson at nakangiting inilahad ang isang palad sa aking harapan. "I guess; I have to go." Tumayo ako at tinanggap ang palad nito, naramdaman ko ang mahina nitong pagpisil sa aking mga palad. I shove his hand simply sa paraan na hindi siya nababastos, and I felt uneasy with his gaze. Ibang-iba na talaga siya sa dating Orson na nakilala ko noon. He was different now, he changes a lot. Well, they've said, people change.