บุญแล้วทูนหัวมีผัวเป็นพี่

เปิดตัว?

คฤหาสน์จักยิ่งรุ่งเรือง

"แค่เลขาฯ มันจะต้องจัดงานเลี้ยงต้อนรับกันขนาดนี้เลยเหรอวะ" จ้าวฮั่น...ที่ถึงขั้นต้องปิดสนามกีฬาชนโคไปในวันนี้บ่นกับน้องชายคนรองอย่างจ้างฮายอย่างไม่สบอารมณ์เท่าไหร่นัก

"ไอ้ห่า! ถ้ามึงจะโง่ขนาดนี้มึงก็เกิดมาเป็นน้องกูเถอะ! ถึงขั้นไอ้ฮารมันบอกให้ทุกคนหยุดงานที่ตัวเองกำลังทำเพื่อการนี้โดยเฉพาะ มันก็คงจะหวังแค่เปิดตัวเลขาคนใหม่ของมันอยู่หรอกนะ" จ้าวฮาย...ที่ถึงขั้นต้องปิดโรงเบียร์เพื่อเดินทางมาต้อนรับคนสำคัญของจ้าวฮานกล่าวขึ้นอย่างรู้สึกเบื่อในความโง่เง่าของจ้าวฮั่น

"คนนี้ พี่ชายของพี่เองครับ คนที่เป็นเจ้าของสนามกีฬาชนโคคนนั้นแหละครับ พี่ฮั่น"

"แค่กๆ" เจ้าของชื่อถึงกับสำลักน้ำลายเสียจนหน้าดำหน้าแดงหลังจากที่ได้ยินน้องชายกล่าววาจาหวานสนิทออกมา ซ้ำยังเอ่ยเรียกแทนเขาว่าพี่แทนที่จะเป็นไอ้อย่างทุกทีอีกต่างหาก...

"สวัสดีค่ะพี่ฮั่น" ยี่โถรู้สึกตื่นเต้นอยู่ไม่น้อยเลยที่เดียวที่ในวันนี้เธอจะได้ร่วมรับประทานอาหารกับเจ้าของกิจการสนามกีฬาชนโคที่เรืองอำนาจมากที่สุดในประเทศไทยอย่างจ้าวฮั่น

"สวัสดีครับ เชิญนั่งครับ" จ้าวฮั่นลุกขึ้นจากเก้าอี้ก่อนจะคำนับลงเล็กน้อยอย่างเชื้อเชิญให้หญิงสาวนั่งลงร่วมโต๊ะกับครอบครัวของเขา

"คนนี้พี่ฮายครับ พี่ฮายแกเป็นเจ้าของโรงเบียร์บันนี่บันครับ" ฝ่ายยี่โถที่ได้ยินแบบนั้นก็ถึงกับยกมือขึ้นมาป้องปากอย่างไม่อยากจะเชื่อว่าในวันนี้เธอจะมีโอกาสได้พบปะกับคนมีชื่อเสียงจำนวนสองคนด้วยกัน

"โอ๊ย!"

"หัวเราะหาพ่อหาแม่มึงรึไง!" จ้าวฮั่นกระทืบลงบนหลังเท้าของจ้าวฮาย หลังจากที่สังเกตเห็นว่าจ้าวฮายกำลังทำท่าทางล้อเลียนวาจาสุภาพของน้องชายคนเล็กไม่ยอมเลิก

"ก็คนมันขำนี่หว่า คิกๆ"

"สวัสดีครับคุณพ่อ สวัสดีครับคุณแม่ นี่ยี่โถ...เลขาฯคนใหม่ของฮานเองครับ"

แม้แต่ผู้ที่เป็นบิดามารดาของชายหนุ่มอย่าง 'ชนะพล จักยิ่งรุ่งเรืองหรือจ้าวโฮป' และ 'สมปรารถนา ศิวาพร หรือน้ำหวาน' ก็ยังเกือบที่จะหลุดหัวเราะออกมาให้กับท่าทางที่สุภาพผิดหูผิดตาของลูกชายคนเล็ก

"พ่อกับแม่ยังหัวเราะเลย นับประสาอะไรกับกู" จ้าวฮายว่าก่อนจะได้ทีกระทืบหลังเท้าพี่ชายคนโตคืนไปหนึ่งที

"โอ๊ย! ไอ้ฮายน้องเหี้ย"

"สวัสดีค่ะคุณพ่อ สวัสดีค่ะคุณแม่" ยี่โถนั่งลงตรงโต๊ะอาหารที่มีสมาชิกแห่งบ้านจักยิ่งรุ่งเรืองรายรอบอยู่ถึงสิบสามชีวิตด้วยความรู้สึกประหม่า ทุกคนในที่นี้ล้วนแต่แต่งตัวดูมีภูมิฐานแทบทั้งสิ้นจนทำให้เธอที่สวมใส่ชุดเดรสธรรมดาๆ มาถึงกับรู้สึกขัดเขินอย่างบอกไม่ถูก

"ชื่ออะไรลูก" น้ำหวานเอ่ยถามเลขาฯสาวของบุตรชายคนเล็กด้วยน้ำเสียงอ่อนนุ่ม และถึงแม้เธอเองจะรับรู้ถึงภูมิหลังของหญิงสาวมาบ้างแล้ว แต่ถึงอย่างนั้นมันก็คงจะดูไม่ค่อยดีถ้าหากเธอไม่ได้เอ่ยถามไถ่อะไรหญิงสาวออกไปบ้างเลย

"ยี่โถค่ะคุณแม่"

"ก็ว่า...ทำไมในบ้านของเรามันถึงมีแต่ดอกยี่โถอยู่ในแจกันเต็มไปหมด" จ้าวโฮป...เอ่ยปากแซวบุตรชายที่ทุกวันนี้จะนั่งจะกินจะนอน ก็ต้องมีดอกยี่โถอยู่ใกล้ๆ เสมอ มันก็คงจะเป็นเพราะยี่โถดอกงามที่ลูกชายเขาพามาด้วยในวันนี้สินะ

"ทานกันเถอะครับ" จ้าวฮานที่ถึงแม้จะไม่ได้รู้สึกเขินอายกับคำที่คนเป็นพ่อหยอกเอินก็ตามที หากแต่เพราะไม่อยากที่จะให้หญิงสาวต้องหิ้วท้องรอนาน เขาจึงจำต้องเอ่ยปากตัดบทสนทนาทั้งหมดออกไปก่อน

"ที่บ้านไม่ทานอาหารทะเลนะครับ พี่ฮั่นแพ้อาหารทะเล" จ้าวฮานเอ่ยปากกระซิบ ด้วยกลัวว่าหญิงสาวนั้นจะพาลคิดไปว่าที่บ้านของเขาตระหนี่ถี่เหนียวจนไม่มีแม้แต่เมนูกุ้งตัวโตๆ หรือปลากะพงเลยสักจาน

"แหมคุณฮานคะ...แล้วนั่นเนื้อวากิวไม่ใช่เหรอคะ แบบนี้แล้วใครมันจะไปมองว่าขี้เหนียวลงกัน" ยี่โถดักทางอย่างรู้เท่าทันในความคิดของชายหนุ่ม และเชื่อเถอะว่าอาหารทะเลที่ว่าแพงมันก็คงจะสู้เนื้อวากิวที่วางเรียงรายอยู่ตรงหน้าของเธอไม่ได้หรอก

"ครับ" จ้าวฮานขานรับสั้นๆ ก่อนจะเลื่อนตัวไปตักเนื้อวากิวให้กับหญิงในดวงใจ

"ทานให้อร่อยนะครับ คนสวยของพี่ฮาน"

หลังจากร่วมรับประทานอาหารกับครอบครัวใหญ่ของชายหนุ่มเสร็จเรียบร้อยแล้ว ยี่โถจึงขออนุญาตมาเดินชมสวนบริเวณบ้านโดยมีจ้าวฮานเป็นไกด์นำทาง

"เห็นตรงหน้าประตูเขียนว่าคฤหาสน์จักยิ่งรุ่งเรือง ยี่โถเลยสงสัยว่าทำไมคุณฮานถึงใช้อีกนามสกุลคะ"

"สามสิบปีก่อน พ่อกับแม่พี่มีปัญหากัน แม่แกก็เลยอุ้มท้องพาลูกสามคนหนี อย่างที่หนูรู้ว่าพี่เติบโตมากับแม่ ทั้งชีวิตของพี่มีแค่แม่ และถึงพ่อจะเข้ามามีบทบาททีหลังแต่เราสามคนพี่น้องก็ยังคงเลือกที่จะใช้นามสกุลของแม่ เพราะอยากที่จะสดุดีให้กับความพยายามเลี้ยงลูกมาด้วยตัวคนเดียวถึงสามคนของแม่"

พูดมาถึงตรงนี้น้ำตาลูกผู้ชายของจ้าวฮานก็รินไหลลงมาอย่างที่เขาเองก็ห้ามเอาไว้ไม่อยู่ ทุกภาพความทรงจำ ทุกการกระทำ ทุกการเสียสละของแม่ยังคงตราตรึงอยู่ในหัวใจดวงนี้ของเขาเสมอ จึงเป็นเหตุผลที่เขาไม่เคยคิดที่จะหยาบคายกับคนที่ได้ชื่อว่าเป็นเพศแม่เลยแม้สักครั้ง...

"คุณฮาน"

"ตายจริง ขอโทษครับมันห้ามไม่ได้จริงๆ ที่จะไม่ให้ร้องไห้ตอนนี้คิดไปถึงเรื่องราวตอนนั้น" จ้าวฮานกดหัวลงน้อยๆ ก่อนจะเป็นยี่โถที่ตรงเข้ามาเช็ดน้ำตาให้กับเขา

"ยี่โถเข้าใจค่ะ"

"เราไปทางนั้นกันเถอะครับ พี่ฮานมีอะไรจะเซอร์ไพรส์ยี่โถด้วยละ" จ้าวฮานยิ้มทั้งน้ำตาก่อนจะนำทางยี่โถไปยังสวนดอกยี่โถที่เขาตั้งใจปลูกไว้รอหญิงสาวที่ชื่อยี่โถมาเชยชม...

เบาๆ ไปก่อนนะ ยังไม่อยากกินมาม่า 🤣🤣