บุญแล้วทูนหัวมีผัวเป็นพี่

ยิ่งรักยิ่งอยากแกล้งเธอ...

"หัวใจเต้นแรงจังค่ะหนู" แม้จะรู้ว่าต้นเหตุที่ทำให้ดวงใจดวงน้อยเต้นระส่ำมาจากอะไรหากแต่จ้าวฮานก็ยังอยากที่จะหยอกเอินหญิงสาวอยู่ดี

เวลาเธอเขินเธอน่ารักมาก เขาชอบที่จะเห็นในเวลาที่เธอเขิน

"คนบ้า พูดอะไรก็ไม่รู้" ปากเล็กขมุบขมิบไปมานินทาใครบางคนที่ยังเอาแค่หอมหลังมือเธอไม่ยอมเลิกเสียที

"เขินเหรอคะคนสวย" จ้าวฮานยังคงเหย้าหยอกอย่างนึกสนุก เขาชอบที่จะได้เห็นเวลาที่ยี่โถเขินเพราะมันช่างน่ารักจนหัวใจแกร่งของเขาแทบจะละลาย

"ไม่คุยด้วยแล้ว" คนเขินแต่ทำอะไรไม่ถูกแสร้งว่าจะเลื่อนตัวออกจากหน้าตักใหญ่นั้นหากแต่มือแกร่งก็คว้าหมับเข้าตรงเอวบางเพื่อให้เธอไร้ซึ่งหนทางหนีอย่างทันท่วงที

"ไม่คุยด้วยก็ไม่ว่าแต่อย่าลุกไปไหนเข้าใจไหมคะคนสวย" จ้าวฮานว่าด้วยน้ำเสียงทุ้มนุ่มชวนให้คนที่ได้ยินหลงใหล

"พี่ติดกลิ่นตัวหนูแล้วนะยี่โถจะทำให้หลงไปถึงไหน"

"ยี่โถเปล่าทำอย่ามาขี้ตู่นะ อ๊ะ...

"คนสวยพี่ก็พอจะรู้ตัวอยู่บ้างหรอกว่าปากพี่มันน่าจูบ อยากให้จูบก็บอกกันดีๆสิคะ" จ้าวฮายว่าอย่างล้อเลียนใครบางคนที่หันหน้ามาปะกับริมฝีปากของเขาพอดีและแน่นอนว่าเขาจงใจที่จะยั่วยุให้เธอหันกลับมา

"คุณฮานขี้โกงที่หนึ่งเลย" แก้มน้องนางแดงแจ๋ประหนึ่งลูกตำลึงสุกหลังจากพอที่จะสัมผัสได้ว่าตัวเองตกหลุมพรางของชายที่อยู่ข้างหลังเธออีกแล้ว

"ก็ยี่โถน่าแกล้ง" เธอไม่รู้หรอกว่าเขาต้องพยายามข่มใจตัวเองแค่ไหนไม่ให้กระโจนไปใส่เธอ บางทีเขาก็นึกอยากจะเป็นคนชั่วเหมือนพี่ชายฝาแฝดคนโตอย่างจ้าวฮั่นบ้าง ไม่เช่นนั้นเขาก็คงจะได้ครอบครองยี่โถไปทั้งร่างกายและหัวใจไปแล้วละ

น่าเสียดายเสียจริงที่เขาดันเป็นคนดี...

"คุณฮานให้ยี่โถเริ่มงานวันไหนคะ" เมื่อไม่มีความกล้ามากพอที่จะไล่เขาและรู้ตัวว่าตัวเองไร้ซึ่งหนทางหนียี่โถจึงพยายามผ่อนคลายและทำใจให้สบายก่อนจะเอ่ยถามในสิ่งที่ตัวเองควรจะรู้เอาไว้ออกมา

"พรุ่งนี้ค่ะคนสวย"จ้าวฮานว่าด้วยน้ำเสียงสบายๆื"พร้อมไหมคะ"

"แต่ยี่โถยังไม่มีชุดเลยค่ะ" ยี่โถว่าอย่างนึกเสียดายเสื้อผ้าสวยๆที่อยู่ในตู้ของที่พักเก่าของเธอครั้นจะขอเขากลับไปเอาก็เห็นทีว่าจะยากเย็นเอาการเพราะเธอพอที่จะสัมผัสถึงความเอาแต่ใจอันร้ายกาจที่อยู่ซ่อนตัวอยู่ภายในใจลึกๆของผู้ชายที่แสนดีคนนี้

"หนูพร้อมสำหรับทุกอย่างค่ะยี่โถ" จ้าวฮานยกมือมาดีดเข้าหากันดังเป๊าะก่อนยี่โถจะได้เห็นราวแขวนเสื้อผ้าที่ค่อยๆเคลื่อนตัวออกมาจากผนังห้องใกล้ๆกับฐานแขวนทีวี

"เลือกเอาเลยค่ะจะเอาชุดไหน ถ้าหากไม่ถูกใจพี่จะพาไปซื้อใหม่มันตอนนี้เลยค่ะคนสวย" จ้าวฮานมองตามร่างอรชรที่กำลังละเลียดสิบนิ้วลงบนเสื้อผ้านับร้อยชุดที่เขาตระเตรียมเอาไว้ให้ ก่อนจะฉีกยิ้มออกมาอย่างภาคภูมิใจในตัวแม่ของตัวเองที่จัดสรรชุดที่ปกปิดเนื้อนางไปได้เกือบทั้งร่างมาให้เขาจนได้

"เอ่อคุณฮานคะ" ยี่โถเองก็ถึงกับต้องยกมือขึ้นมาเกาหัวแกรกอย่างคิดหนักหลังได้เห็นเสื้อผ้าที่เขาตั้งใจเตรียมเอาไว้ให้เธอ

"ว่าไงคะยาหยีของพี่ฮาน" จ้าวฮานขานรับพร้อมส่งยิ้มกระดี้กระด๊าไปให้สาวสวยที่อยู่ตรงหน้า "ชอบชุดไหนบ้างเอ่ยคนสวย"

"ยี่โถนับถือศาสนาพุทธนะคะ" บางทีเขาอาจจะลืมไปแล้วว่าเมนูโปรดของเธอเป็นหมูแดดเดียวและเธอก็นับถือศาสนาพุทธ แต่ไฉนเสื้อผ้าที่เขาเตรียมมาให้มันถึงดูคล้ายเสื้อผ้าของชาวมุสลิมเช่นนี้กันเล่า

"แค่กๆ" คนที่ยังคงนั่งอยู่ที่เก่าถึงกับสำลักน้ำลายตัวเองหลังได้ยินประโยคดังกล่าวหลุดมาจากปากหญิงสาว

"พอดีว่ามะรืนนี้พี่ต้องบินไปลอนดอนเพื่อแลกเปลี่ยนประสบการณ์ค่ะ และยี่โถเป็นเลขาของพี่ยี่โถก็ต้องไปด้วยถูกไหม? อีกอย่างกรุงลอนดอนช่วงนี้หิมะตกหนักมากพี่เลยกลัวว่าหนูจะหนาวยังไงละคะคนสวย" คนหวงของแถไถไปเรื่อยจนสีข้างเริ่มที่จะเกิดรอยถลอก จนยี่โถที่ได้ยินเหตุผลข้างๆคูๆนั้นก็ถึงกับหลุดยิ้มออกมาอย่างเอ็นดูผู้ชายตัวโต

"ยี่โถชอบค่ะ" ที่สุดแล้วเธอก็ยอมเขาอีกครั้งจนได้ "ยี่โถใส่ได้ขอบคุณนะคะคุณฮาน"

ติ๊ง

"ใครคะคนสวยขอพี่ดูหน่อยค่ะ" รูปประโยคยังคงความเพราะพริ้งเอาไว้เช่นอย่างเคยหากจะมีอะไรที่ผิดสังเกตก็เห็นทีจะเป็นน้ำเสียงที่ข่มต่ำลงอย่างเห็นได้ชัดจนขนแขนหญิงสาวลุกชันไปทั้งสรรพางค์กาย

"ค่ะ" เพราะกลัวจะถูกชายหนุ่มส่งวิญญานไปเฝ้าท่านยมบาลก่อนวัยอันควรแม่กวางสาวจึงจำต้องยื่นมือถือไปให้เขาตามคำขอแต่โดยดี

"มีเมียแล้วครับชื่ออีเอย" จ้าวฮานทวนชื่อในช่องแชทนั้นก่อนจะหลุดยิ้มออกมาเมื่อพอที่จะรับรู้ได้ว่าใครที่ส่งข้อความมาหาเธอ

"หนูวางเดิมพันไปเท่าไหร่คะคนสวย"ืปากคมยกยิ้มขึ้นอย่างสบายใจเมื่อพบว่าคนที่ส่งข้อความมาคือพี่ชายฝาแฝดของเขาเอง

"สามหมื่นค่ะ" เธอบอกออกไปอย่างไม่คิดปกปิด จริงๆแล้วปกติเธอไม่ได้วางเดิมพันมากเท่าในครั้งนี้แต่เพราะเจ้าจอมทัพที่มีนัดวางชนในวันนี้เป็นวัวชนในดวงใจของเธอนั่นเองมเธอถึงได้ทุ่มให้มันไปจนหมดหน้าตักของเธอ

"คนสวยคราวหลังไม่ทำแบบนี้นะคะ" จ้าวฮานว่าด้วยน้ำเสียงติดฉุนนิดหน่อยหากแต่ก็พยายามอย่างหนักที่จะไม่แสดงอาการไม่พอใจออกมาให้ชัดเจนจนเกินไปทั้งที่ข้างในใจโมโหยี่โถที่เธอทุ่มเงินเดิมพันมากถึงขนาดนั้นจนแทบจะบ้าตายอยู่แล้ว

"ยี่โถรู้ค่ะว่าสิ่งที่ตัวเองทำมันไม่ใช่สิ่งที่เหมาะที่ควร" หากแต่ยี่โถกลับสัมผัสได้ว่าเขากำลังไม่พอใจเธออยู่ "ยี่โถชอบจอมทัพมากไปหน่อยก็เลยเผลอตัวไปค่ะ"

น้ำตาแห่งความหวาดกลัวร่วงลงบนหลังมือของจ้าวฮานดังเผาะ เธอกลัว...กลัวเขาจนฉี่แทบจะราดรดกางเกงอยู่แล้ว เขาแสนดีจริงเธอยอมรับแต่เธอก็พอที่จะสัมผัสได้เช่นเดียวกันว่าเขานั้นเป็นคนอารมณ์ร้ายมากเพียงใด

"คนสวยพี่แค่กลัวว่าไอ้ฮั่นมันจะกินเงินหนูหมดจนหนูไม่เหลือเงินเก็บที่อุตส่าห์สะสมมา" เขารู้ว่าเธอลำบากและเขารู้ว่าเธอต้องทุ่มเทหนักมากแค่ไหนเพื่อที่จะได้เงินก้อนดังกล่าวมาเพราะเขาตามดูเธออยู่ตลอดมาแทบจะทุกฝีก้าวก็ว่าได้

เพียงแค่ในตอนนั้นที่เขายังยื่นมือเข้ามาช่วยไม่ได้มันก็เพราะเขากำลังช่วยเธอกำจัดใครบางคนให้กับเธออยู่

"ยี่โถ...อึก...กลัว...กลัวคุณ...อึกคุณฮาน" เธออยากจะก้าวขาหนีเขาไปจะแย่แต่ไม่ว่าจะพยายามอย่างไรเธอก็ก้าวขาตัวเองไม่ออกเสียที

เขาทำให้เธอกลัวกลัวจนร้องไห้ออกมา...

"ทูลหัวพี่ขอโทษ" จ้าวฮานลอบจิ๊ปากให้กับตัวเองที่แสดงถึงตัวตนอีกด้านของตัวเองออกมามากเกินไปจนยี่โถสัมผัสถึงรังสีอำมหิตนั้นได้

"ไม่ร้องไห้ได้ไหมใจพี่จะขาด" และแล้วเขาก็ร้องไห้ตามเธอออกมาอีกคน เขาเกลียดตัวเองเมื่อก่อนหน้านี้เหลือเกินที่ควบคุมสันดานดิบเถื่อนข้างในเอาไว้ไม่มิดพอจนเป็นเหตุให้เธอสะอื้นฮักเพราะความหวาดผวาเขาอยู่อย่างในตอนนี้

"ยี่โถไอ้ฮานขอโทษค่ะคนสวย"

ก็เหยินเคยเตือนไปแล้วยังไงละว่าอย่าได้ชะล่าใจเทใจให้ไอ้ฮานผู้ซึ่งเป็นหนึ่งในสามของมาเฟียแฝดนรกตั้งแต่อายุสิบหกปี

ความชั่วมันอยู่ในสายเลือดค่ะทุกคน😆😆😆😆