Defne, Murat odadan başka bir şey demeden çıkıp gittiğinde elindeki evrakları gevşekçe tutarak yatağa oturdu.
Bir süre düşündü. Düşündükçe endişeden midesi bulandı, karnına kramplar girdi.
Murat’la başa çıkabileceğini düşünerek aptallık yapmıştı.
Adam daha eve adım attığı anda onu karısı ilan etmişti. Attığı imza formaliteydi. İstediğini yaparım demesi de… Burası onun krallığıydı.
Adam istediğini evden çıkmasına bile gerek kalmadan yapmıştı ve Defne’nin ruhu bile duymamıştı.
Yine Murat’ın istediği olmuştu.
Parmağındaki yüzüğe bakıp dururken adamın yüzük numarasını bile ezbere bildiğini anımsadı. Hakkında her şeyi biliyorum derken boş konuşmamıştı.
Tüm bunlara rağmen Defne, onunla olmaktan yeterince korkmadığını, rahatsız olmadığını, hatta sebebini anlamadığı bir şekilde gülümseyip
