“ฉันไม่ได้ท้า ในเมื่อคุณคิดว่าฉันผิด ฉันก็จะไม่ปฏิเสธ”
“เอื้อมดาว!! ฉันเตือนเธอแล้วนะ หยุดพูดได้แล้ว”
“ไม่!! ทำไมฉันต้องกลัวคุณด้วย ในเมื่อคุณคิดว่าฉันผิด คิดว่าฉันเลว งั้นคุณก็ฆ่าฉันเลยสิ ฆ่าฉันเลย ฉันจะได้หลุดพ้นจากการจองจำจากคุณเสียที หัวใจฉันจะได้เป็นอิสระเสียที” เอื้อมดาวตะโกนแข่งกับสายฝนที่เทกระหน่ำลงมาอย่างไม่ขาดสาย
“เอื้อมดาว นี่เธอท้าทายฉันใช่ไหม” เหนือตะวันสิ้นความอดทน เขาระดมจูบไปทั่วใบหน้าของเอื้อมดาวอย่างป่าเถื่อน เอื้อมดาวไม่ขัดขืน เขาอยากทำอะไรก็เชิญตามใจเขา หล่อนจะได้หมดหนี้แค้นกับเขาเสียที
เมื่อร่างบางในอ้อมแขนไม่ขัดขืน เหนือตะวันก็ลดความรุนแรงลงเหลือไว้แต่ความโหยหา กลีบปากนุ่มราวกับกลีบของดอกกุหลาบ ถูกทาบทับลงด้วยริมฝีปากหนาร้อนรุ่มอย่างเร่าร้อนหนักหน่วง... เหนือตะวันดื่มด่ำกับความฉ่ำหวานอย่างคลั่งไคล้ ทรวงอกอวบอิ่มเบียดแนบชิดกับแผ่นอกกว้างแข็งแรงของเขาอย่างแนบแน่น...
