เอื้อมดาวตกใจมาก หล่อนส่งเสียงกรีดร้องออกมาเสียงดัง ก่อนที่ไฟฟ้าทุกดวงจะดับวูบลง และความมืดมิดเข้ามาแทนที่ เอื้อมดาวตัวสั่นเทา หล่อนขดตัวอยู่บนโซฟานิ่ง ในใจก็ภาวนาขอให้ไฟติดขึ้นสักที หรือไม่ใครก็ได้มาพาหล่อนออกไปที
เหนือตะวัน!! ใช่แล้ว ขอให้เขามารับหล่อนกลับบ้านทีเถอะ ในยามที่หล่อนไม่มีใคร คนแรกที่หล่อนจะคิดถึงก็คือเขา ไม่ว่าเขาจะร้ายกาจกับหล่อนเช่นไร หล่อนก็ยังคงจะคิดถึงเขา
ด้านเหนือตะวันเขารอเอื้อมดาวจนเกือบจะสี่ทุ่ม แต่ก็ยังไร้เงาของหล่อน เขาละอุตส่าห์ไม่กลับไปที่บ้านสวน ก็เพื่อจะอยู่แกล้งหล่อน แต่หล่อนนะซิ กับเหมือนนกรู้ คอยหาทางหลบเขาอยู่เรื่อยเลย นี่ถ้าตอนบ่ายเขาไม่ติดนัดกับลูกค้าละก็ เอื้อมดาวหล่อนไม่มีสิทธิ์ก่อเรื่องวุ่นอย่างนี้แน่
เหนือตะวันทนนั่งรอเอื้อมดาวอีกต่อไปไม่ได้แล้ว เขาขับรถออกจากที่พักอย่างรีบเร่ง และที่แรกที่เขาจะไปก็คือที่ทำงานของเขา เขาอยากจะรู้นักว่าเอื้อมดาวกลับ
