EP 03 สงเคราะห์
868 Words
หลังจากที่กินข้าวกันเสร็จ ทั้งหมดก็พากันเดินมาที่หน้าบ้านเพื่อเตรียมแยกย้ายกันกลับ
"ไปส่งน้องดี ๆ นะตาเปลว" พ่อของชายหนุ่มเอ่ยย้ำอีกครั้ง และใช้สายตาที่มองลูกชายด้วยการบังคับ
"ครับ"
"ยังไงอาฝากบีเกลด้วยนะ น้องเพิ่งมาอยู่ที่นี่ยังไม่ค่อยรู้ที่ทางสักเท่าไหร่" พ่อของหญิงสาวฝากฝั่งให้เปลวดูแลเธอ อย่างที่รู้ว่าบีเกลเพิ่งกลับมาจากต่างประเทศ เธอจึงไม่คุ้นชินเส้นทางเท่าที่ควรจะเป็น
"ได้ครับคุณอา" เขาก็เพียงแค่รับปากส่งๆไปเท่านั้น หญิงสาวรู้ดี
จากนั้นคนทั้งสองก็พากันเดินขึ้นรถ ท่ามกลางของสายตาผู้ใหญ่ที่พากันมองอยู่ เปลวเล่นละครด้วยการเปิดประตูให้เธอ
"อย่าคิดว่าฉันพิศวาท ฉันแค่ทำเพราะอยู่ต่อหน้าผู้ใหญ่เท่านั้น" เปลวกระซิบที่ข้างหูหลังจากบีเกลนั่งในรถเรียบร้อย ก่อนเขาจะผละตัวออกและเดินอ้อมไปฝั่งคนขับ
"ไม่มีมารยาท" ไม่วายชายหนุ่มยังคงแขวะเธอต่อทั้งที่เธอนั่งอยู่เฉย ๆ
"พี่ไม่ชอบอะไรเกลนักหนา?!" เธอเริ่มหมดความอดทน ตั้งแต่เจอหน้ากันนาทีแรกและตลอดเวลาไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมา เมื่อมีโอกาสเขามักจะจิกกัดเธอเสมอ
"นี่สินะตัวตนของเธอ เอาสิไม่มีผู้ใหญ่แล้ว เอาสันดานของเธอออกมาใช้!" เปลวตะคอกลั่นรถอย่างสะใจ เพราะคิดว่าบีเกลกำลังจะเผยธาตุแท้ของตัวเองออกมา
"สันดานเกลเป็นยังไงพี่ไม่เคยรู้มัน กรุณาอย่ามาใช้ถ้อยคำที่หยาบคลายกับเกล!"
"ถ้าฉันจะใช้แล้วเธอจะทำไม บีเกล!" เปลวหันไปมองหน้าหญิงสาวเพราะตอนนี้รถติด เขาท้าทายเธอด้วยสายตา
พลั่ก!! บีเกลเปิดประตูรถและเดินลงไปในช่วงที่รถติดไฟแดง
"บีเกล เธอจะไปไหน บีเกล!!" เปลวเรียกตามหลังแต่คงทำอะไรมากกว่านี้ไม่ได้ เพราะตอนนี้ไฟเขียวแล้ว ชายหนุ่มทำได้แค่ขยับรถออกจากตรงนั้นก่อนจะหาที่จอดข้างหน้าและลงจากรถเพื่อเดินหาเธอ
"จะไปไหน!" หลังจากวิ่งตามมาทันทางที่เธอเดิน เปลวก็คว้าแขนเธอเอาไว้อย่างแรง
"อย่ามายุ่งกับเกล!" เธอสะบัดแขนเขาออกอย่างแรง แววตาของหญิงสาวเริ่มแดงคล้ายคนที่กำลังจะร้องไห้
"อย่ามาทำตัวน่าลำคาน กลับไปขึ้นรถ!" เขาไม่ได้ห่วงหรืออะไร เพียงแค่รู้ชะตาชีวิตของตัวเองหากพ่อเขารู้เข้าว่าส่งเธอไม่ถึงที่ เปลวมีชีวิตที่ลำบากอย่างแน่นอน
"พี่กลับไปเถอะ เกลกลับเองได้" เธอพยายามที่จะพูดกับเขาดี ๆ บีเกลไม่อยากกลับกับเปลวอีกแล้ว เธอไม่อยากเจออะไรที่มันบั่นทอน ชีวิตของเธอหากมีใครรู้มันบ้างจะเข้าใจ
"ฉันไม่ได้อยากจะยุ่งกับเธอสักนิด ฉันแค่ไม่อยากเดือดร้อนโดนพ่อด่าก็เท่านั้น" หลังจากได้ยินประโยคดังกล่าว น้ำตาของเธอก็ไหลออกมาก่อนเธอจะปาดมันออกลวกๆ
"ฮึ! ตลกสิ้นดี" เธอพูดกับตัวเองเพียงเท่านั้นก่อนจะเดินนำกลับไปที่รถของเปลว บีเกลเปิดประตูเข้าไปนั่งและหันหน้าออกนอกหน้าต่าง
เปลวเดินกลับมาขึ้นรถอย่างหัวเสีย ก่อนจะกระชากคันเร่งขับออกจากตรงนั้นอย่างแรงและมุ่งตรงไปตามถนนเพื่อไปส่งเธอ
"อยู่คอนโดไหน"
"พี่สะดวกส่งที่ไหนก็ส่งเถอะค่ะ" เธอตอบโดยไม่ได้หันหน้ามาหาชายหนุ่ม ตอนนี้บีเกล แทบไม่อยากเห็นหน้าเขาเลยด้วยซ้ำ
"อย่ามาเล่นลิ้นกับฉัน เธออยู่คอนโดไหน?!"
"พี่จะบอกว่าพี่ไม่รู้ใช่มั้ยคะ?" เธอหันกลับมาแล้วมองหน้าเปลว ใช่เขารู้ดี เพียงแค่เห็นสันดานของชายหนุ่มวันนี้ เธอก็รับรู้ได้ว่าตอนนี้เขารู้ที่อยู่ของเธอเป็นที่เรียบร้อยเพียงแค่อยากถามลองเชิงก็เท่านั้น
"ฉลาดดีหนิ" ชายหนุ่มกระตุกยิ้มอย่างเย้ยหยัน ดูท่าว่าที่เมียของเขาคนนี้จะแสนรู้ไม่เบา
"ฉันไม่สะดวกไปส่งเธอที่คอนโด กลับเองได้ใช่มั้ย?"
"อย่าถามดีกว่าค่ะ เพราะต่อให้บีเกล ตอบว่าไม่ได้ก็เท่านั้น" เธอพูดนิ่งๆ บีเกลเหนื่อยกับคนแบบเขา เธอไม่อยากต่อล้อต่อเถียงให้เสียเวลา
"วันนี้ฉันจะสงเคราะห์ด้วยการไปส่งเธอวันนึงแล้วกัน แต่จำไว้ ฉันจะทำให้เธอขอหย่าไม่ว่าวิธีไหนก็ตาม"
"พี่ไม่ต้องลำบากพยายามหรอกค่ะ บางทีบีเกลอาจจะทำให้มันง่ายกว่านั้นด้วยซ้ำ" ต่อให้จะรักและรู้สึกดีต่อชายหนุ่มมากแค่ไหน แต่เธอก็ไม่ได้ต้องการที่จะครอบครองเข้าด้วยวิธีแบบนี้ หากไม่รักเธอ เธอก็จะไม่ฝืนให้มันเหนื่อย ชีวิตของเธอมีเรื่องให้เหนื่อยมากกว่าที่ทุกคนเห็นเสียอีก
- Writer
