ผัวในสมรส

เอี๊ยดดดด!! เสียงของล้อรถที่ถูกเบรคกระทันหันดังไปลั่นบริเวณ ชายหนุ่มผู้เป็นเจ้าของรถเดินเข้าไปในบ้านด้วยอารมณ์ความโกรธหลังจากที่พ่อของเขาโทรตามว่าให้กลับมาคุยเรื่องแต่งงาน

"ขับรถเข้าบ้านแกจะขับให้มันเร็วอะไรนักหนา?!" พ่อของเขาดุขึ้นเมื่อเห็นหน้าลูกชาย

"แล้วพ่อเป็นอะไรนักหนาถึงจะต้องบังคับให้ผมแต่งงานกับผู้หญิงที่ผมไม่ได้รัก" เปลวย้อนกลับพ่อด้วยความโกรธ เขาไม่ชอบการที่มีใครมาบงการชีวิตส่วนตัว อีกอย่างเรื่องคู่ชีวิตเขาควรเป็นคนที่ได้ลือกเองไม่ใช่ให้ใครมาเลือกให้

"บีเกลเป็นเด็กดี ใครได้เป็นเมียก็โชคดีทั้งนั้น!"

"แต่ผมไม่ได้ต้องการความโชคดีบ้าบออะไรนั้น ผมต้องการคนที่ผมรัก!" เขาเถียงอย่างสุดใจ หากต้องแต่งกับคนอื่นเขาคงไม่ค้านเท่าต้องแต่งกับเธอ เพราะการที่แต่งกับเธอเป็นไปได้ยากมากที่เขาจะได้ผู้หญิงที่ต้องการมาเป็นเมีย เพราะคนคนนั้นจะขึ้นชื่อว่าพี่เมีย

"แกคงรู้ใช่มั้ยว่าถ้าขัดใจพ่อจะเป็นยังไง?!" พ่อของเขาขู่อย่างเหลืออด เพราะเปลวถูกตามจมาตั้งแต่เด็กจนเสียนิสัยถึงขั้นมาใครก็ขัดใจไม่ได้

"ระวังยัยหนูบีเกลอะไรของพ่อไว้ให้ดี ผมจะแต่งให้แต่ไม่รับปากว่าเธอจะทนผมได้!" พูดจบเขาก็หันหลังเดินออกไปโดยมีพ่อของตนมองตามอย่างสุดสายตา

คลับ

"มึงจะยกอะไรขนาดนั้นไอเปลว!" เพื่อนถามอย่างแปลกใจเพราะโดยปกติสิ่งที่ทำให้คนอย่างเปลวเครียดได้ไม่ใช่เรื่องที่มีบ่อยๆ เขาอารมณ์ดีมากกว่าเพื่อนทุกคนในกลุ่ม แต่วันนี้อารมณ์ของชายหนุ่มดูขุ่นมัวจนเพื่อนพากันแปลกใจ

"กูไม่อยากแต่ง!"

"แต่คนที่พ่อมึงให้แต่งเป็นคนดี" หมอพูดด้วยความหวังดี เขารู้ดีว่าเพื่อนชายต้องแต่งกับใครเลยสืบประวัติของเธอมาทำให้รู้เรื่องราวน่าสงสารของเธอ แต่ก็ไม่สามารถที่จะบอกเปลวได้เพราะอยากให้เขาเรียนรู้เธอด้วยตัวเอง

"กูไม่ได้ต้องการคนดี มึงไม่เข้าใจหรอ กูต้องการคนที่กูรัก!"

"แล้วมึงมั่นใจได้ยังไงว่าคนที่มึงรักจะอยู่กับมึงได้?" เพลิงเพื่อนชายถามขึ้นเพราะเขารู้จักคนในบ้านนี้พอสมควรเช่นเดียวกัน การที่เปลวได้แต่งกับบีเกลถือเป็นเรื่องที่ดีมากแล้ว เขาคงยังไม่รู้ตัว

"อยู่ได้ไม่ได้กูกำหนดเอง ไม่ใช่การที่พ่อมาบังคับให้กูไปแต่งกับใคร"

"พ่อมึงหวังดีนะไอเปลว!" ครามเป็นอีกคนที่พูดขึ้นเพราะไม่อยากให้เพื่อนชายอคติกับคนที่กำลังจะเข้ามาเป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายของเขา

"พวกมึงได้ค่าจ้างจากพ่อกูคนละเท่าไหร่ ถึงมาเป่าหูกูมากขนาดนี้!" เขาเริ่มพูดด้วยความหงุดหงิดที่ไม่มีใครเข้าข้างเขา และดูเหมือนว่าจะช่วยพ่อของเขาพูดเกลี้ยกล่อมอีก

"อะไรที่ดีกับมึงพวกกูแค่แนะนำ แล้ววันนึงมึงจะรู้เองว่าทำไมทุกคนถึงพูดแบบนี้!" หมอภาคพูดขึ้นมาเป็นคนสุดท้ายจากนั้นทั้งโต๊ะก็ไม่พูดถึงเรื่องนี้อีกเพราะเหนื่อยที่จะต้องพูดกับคนที่ไม่รับฟังอะไรอย่างเปลว

เช้าของอีกวัน

ชายหนุ่มตื่นมาด้วยความสะลึมสะลือเพราะเสียงเรียกเข้าของโทรศัพท์ เปลวหยิบขึ้นมารับโดยไม่ได้มองว่าใครที่โทรเข้ามา

"ฮัลโหล"

"วันนี้แกต้องเข้ามากินข้าวที่บ้าน หนูบีเกลจะมา"

"อีกแล้วหรอ บังคับให้ผมแต่งไม่พอ ยังบังคับให้ผมไปเจอหน้าเธออีกหรือไง" ชายหนุ่มชักจะหงุดหงิดเต็มทน ผู้หญิงคนนี้ไม่มีใครอยากได้จนพ่อแม่ของเธอต้องหาผัวให้ลูกเลยหรือไงกัน

"แกอย่าวุ่นวายให้มาก ไม่งั้นทุกการใช้ชีวิตของแกจะเต็มไปด้วยความลำบาก!"

"โถ่เว้ย!!!!" เปลวสบทลั่นเมื่อพ่อเขาตัดสายไปไม่ให้เขาได้พูดอะไรต่ออีก

ชายหนุ่มลุกจากที่นอนด้วยความหงุดหงิดหากเขาทนต่อชีวิตความลำบากได้คงกล้าขัดใจพ่อไปแล้ว แต่เปลวถูกเลี้ยงมาด้วยเงินทองเรื่องทนความลำบากมันเป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน

"ยัยบีเกล เธอจะรู้ว่านรกมีจริง!" เปลวพูดกับตัวเองพร้อมกำหมัดแน่น เขาอยากจะเห็นหน้าเธอเต็มทนว่าต้องเป็นผู้หญิงประเภทไหนถึงไม่ปฏิเสธการแต่งงานกับผู้ชายที่ไม่รู้จักกันมาก่อน

ผ่านไปกว่าสองชั่วโมงที่พ่อของเขาโทรตาม เปลวก็ยังไม่ออกจากคอนโดของตัวเอง ในเมื่อเธออยากจะเจอเขานักก็ต้องรอเขาให้ได้ด้วย

เปลวเจอบีเกิลผู้เป็นพี่สาวบ่อยเพราะเธออยู่ที่ไทย ส่วนบีเกล คนน้องที่เขาจะแต่งงานด้วยชายหนุ่มยังไม่เคยเจอ เนื่องจากเคยได้ยินมาว่าเธอเรียนเก่งจนได้ทุนไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ

"ไม่รู้ว่ารูจะหลวมขนาดไหน อยู่ที่นู้นถูกเอามาไม่รู้กี่คนแล้วมั้ง" เปลวยังคงนั่งดื่มไวน์อยู่แบบนั้น

ครืด เสียงโทรศัพท์ที่มีการเรียกเข้า ไม่ต้องบอกเขาก็รู้ว่าใครโทรมาตอนนี้คงหนีไม่พ้นพ่อของเขาที่โทรมาตามอย่างแน่นอน

"โหล" เปลวรับสายเสียวห้วน ๆ

"ฉันสาบานว่าถ้าภายในครึ่งชั่วโมงแกมาไม่ถึงบ้าน บัตรทุกใบของแกจะใช้ไม่ได้แน่ไอเปลว!" คนเป็นพ่อไม่พูดยืดยื้อให้เสียเวลา เขาพูดประโยคเดียวแล้วตัดสาย ทำเอาเปลวต้องรีบลุกออกจากคอนโดของตัวเองทันที เพราะรู้ว่าพ่อของตนไม่เคยขู่

20 นาที รถของเปลวก็มาจอดที่หน้าบ้านหลังใหญ่

"มานู้นแล้วครับตาเปลว" เมื่อเดินเข้ามาถึงพ่อของเขาก็หันไปพูดกับหญิงสาววัยกลางคน

"สวัสดีครับ" เปลวยกมือไหว้ทั้งคู่ แม้เขาจะเกเรแค่ไหนแต่ก็ไม่เคยก้าวร้าวกับผู้ใหญ่

"ไหว้พระเถอะลูก งั้นรอบีเกลแปปนะน้องไปเข้าห้องน้ำ" เปลวพยักหน้าตอบรับเบา ๆ

"ไปนั่งตรงที่น้องนู้นไป จะได้สนิทกันไวๆหน่อย" เปลวกำลังจะหย่อนก้นของตัวเองนั่งข้างพ่อแต่กลับถูกไล่

"แล้วนี่ทำงานอะไรอยู่หล่ะเรา โตเป็นหนุ่มขึ้นเยอะนะ" พ่อของหญิงสาวหันไปถามเปลว

"ผมมีร้านอาหาร และห้างที่เพิ่งเปิดครับ" เปลวตอบอย่างนอบน้อมทำเอาผู้ใหญ่ทั้งสองยิ้มออกมา ทั้งคู่คิดถูกที่เลือกเปลวให้กับบีเกล

"ขอโทษนะคะ" จู่ ๆ ก็มีเสียงหญิงสาวคนนึงดังขึ้นด้านหลังแต่เปลวไม่หันไปมองเพราะเขาไม่อยากเห็นหน้าตาของเธอ

"อ้าวหนูบีเกลมาพอดี นี่เปลวลูกชายลุง ว่าที่เจ้าบ่าวของหนู" พ่อของชายหนุ่มแนะนำลูกชายให้เธอรู้จัก เปลวไม่มีทางเลือกต้องหันไปมอง

"สวัสดีค่ะ" บีเกลยกมือไหว้ ใบหน้าของเธอสวยจนเปลวละสายตาออกจากเธอไม่ได้ แต่ก็นั่นแหละคนที่เขาต้องการไม่ใช่เธอ สำหรับเปลวแล้วบีเกลก็สวยแค่หน้าตาเท่านั้น ไม่รู้ภายในจะเป็นยังไง

"ตาเปลว ต่อไปนี้แกต้องไปรับน้องที่บริษัทไปส่งคอนโดทุกวัน จนกว่าจะแต่ง"

"แต่พ่อครับผมมีงะ.."

"แกทำไม่ได้เหรอ?" เปลวถึงกับเงียบไป.