EP 02 เลี่ยงไม่ได้
860 Words
ผ่านไปกว่าสองชั่วโมงที่พ่อของเขาโทรตาม เปลวก็ยังไม่ออกจากคอนโดของตัวเอง ในเมื่อเธออยากจะเจอเขานักก็ต้องรอเขาให้ได้ด้วย
เปลวเจอบีเกิลผู้เป็นพี่สาวบ่อยเพราะเธออยู่ที่ไทย ส่วนบีเกล คนน้องที่เขาจะแต่งงานด้วยชายหนุ่มยังไม่เคยเจอ เนื่องจากเคยได้ยินมาว่าเธอเรียนเก่งจนได้ทุนไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ
"ไม่รู้ว่ารูจะหลวมขนาดไหน อยู่ที่นู้นถูกเอามาไม่รู้กี่คนแล้วมั้ง" เปลวยังคงนั่งดื่มไวน์อยู่แบบนั้น
ครืด เสียงโทรศัพท์ที่มีการเรียกเข้า ไม่ต้องบอกเขาก็รู้ว่าใครโทรมาตอนนี้คงหนีไม่พ้นพ่อของเขาที่โทรมาตามอย่างแน่นอน
"โหล" เปลวรับสายเสียวห้วน ๆ
"ฉันสาบานว่าถ้าภายในครึ่งชั่วโมงแกมาไม่ถึงบ้าน บัตรทุกใบของแกจะใช้ไม่ได้แน่ไอเปลว!" คนเป็นพ่อไม่พูดยืดยื้อให้เสียเวลา เขาพูดประโยคเดียวแล้วตัดสาย ทำเอาเปลวต้องรีบลุกออกจากคอนโดของตัวเองทันที เพราะรู้ว่าพ่อของตนไม่เคยขู่
20 นาที รถของเปลวก็มาจอดที่หน้าบ้านหลังใหญ่
"มานู้นแล้วครับตาเปลว" เมื่อเดินเข้ามาถึงพ่อของเขาก็หันไปพูดกับหญิงสาววัยกลางคน
"สวัสดีครับ" เปลวยกมือไหว้ทั้งคู่ แม้เขาจะเกเรแค่ไหนแต่ก็ไม่เคยก้าวร้าวกับผู้ใหญ่
"ไหว้พระเถอะลูก งั้นรอบีเกลแปปนะน้องไปเข้าห้องน้ำ" เปลวพยักหน้าตอบรับเบา ๆ
"ไปนั่งตรงที่น้องนู้นไป จะได้สนิทกันไวๆหน่อย" เปลวกำลังจะหย่อนก้นของตัวเองนั่งข้างพ่อแต่กลับถูกไล่
"แล้วนี่ทำงานอะไรอยู่หล่ะเรา โตเป็นหนุ่มขึ้นเยอะนะ" พ่อของหญิงสาวหันไปถามเปลว
"ผมมีร้านอาหาร และห้างที่เพิ่งเปิดครับ" เปลวตอบอย่างนอบน้อมทำเอาผู้ใหญ่ทั้งสองยิ้มออกมา ทั้งคู่คิดถูกที่เลือกเปลวให้กับบีเกล
"ขอโทษนะคะ" จู่ ๆ ก็มีเสียงหญิงสาวคนนึงดังขึ้นด้านหลังแต่เปลวไม่หันไปมองเพราะเขาไม่อยากเห็นหน้าตาของเธอ
"อ้าวหนูบีเกลมาพอดี นี่เปลวลูกชายลุง ว่าที่เจ้าบ่าวของหนู" พ่อของชายหนุ่มแนะนำลูกชายให้เธอรู้จัก เปลวไม่มีทางเลือกต้องหันไปมอง
"สวัสดีค่ะ" บีเกลยกมือไหว้ ใบหน้าของเธอสวยจนเปลวละสายตาออกจากเธอไม่ได้ แต่ก็นั่นแหละคนที่เขาต้องการไม่ใช่เธอ สำหรับเปลวแล้วบีเกลก็สวยแค่หน้าตาเท่านั้น ไม่รู้ภายในจะเป็นยังไง
"ตาเปลว ต่อไปนี้แกต้องไปรับน้องที่บริษัทไปส่งคอนโดทุกวัน จนกว่าจะแต่ง"
"แต่พ่อครับผมมีงะ.."
"แกทำไม่ได้เหรอ?" คำถามนิ่งๆทำเอาเปลวต้องหยุดพูด
"ทำได้ครับ"
"ดี งั้นวันนี้หลังกินข้าวเสร็จไปส่งน้องด้วย" เขาพยักหน้าตอบรับเบา ๆ ไม่พอใจแค่ไหนก็ได้แค่เก็บอารมณ์
"แล้วบีเกิลไม่มาเหรอครับ?" เพียงแค่ประโยคเดียวที่เปลวถามหาพี่สาวของเธอก็ทำให้บีเกลรู้ได้ถึงความรู้สึกของเขา
"บีเกิลติดงาน ว่าแต่สนิทกับบีเกิลเหรอตาเปลว?" แม่ของหญิงสาวถามด้วยใบหน้ายิ้มแย้มเพราะไม่รู้ว่า ว่าที่ลูกเขยคนเล็กชอบลูกสาวคนโตของเธออยู่
"สนิทพอสมควรครับ"
"เราไปทานข้าวกันเถอะ" พ่อของชายหนุ่มรีบเอ่ยดักคอ เพราะรู้ถึงความรู้สึกของเปลวดี แต่อย่างน้อยเปลวควรให้เกียรติว่าที่เมียของเขามากกว่านี้ คนเป็นพ่อหันไปมองหน้าลูกชายตัวเองดุ ๆ
"งั้นไปทานข้าวกันเถอะค่ะ" ทั้งหมดพากันลุกไปที่ห้องอาหารโดยที่เปลวเดินตามหลังของบีเกล
"อย่าคิดว่าแต่งงานกับฉันไปแล้วจะมีความสุขนะ!" เขาพูดประโยคนั้นบีเกลเลยหันไปมอง เธอไม่ได้ตอบโต้อะไร
"ทำตัวเรียบร้อยภายนอก ภายในกลวงไปขนาดไหนแล้วล่ะ"
"พี่เปลวเดินข้างหน้าได้นะคะ" เธอหลบให้เปลวเดินก่อน นั้นยิ่งทำให้เขาหงุดหงิดที่ด่าเธอมากเท่าไหร่ก็ดูเหมือนว่าเธอจะไม่สะทกสะท้านสักนิด
"เธออย่าคิดว่าทำแบบนี้แล้วฉันจะรักเธอนะ!"
"เกลไม่เคยขอให้พี่มารักเกล เพราะฉะนั้นไม่ต้องห่วงค่ะ!" เธอตอบนิ่ง ๆ และเดินตามพ่อแม่ของเธอไปอย่างรวดเร็ว บีเกลไม่อยากได้ยินคำขู่จากคนที่ชื่อว่า ว่าที่เจ้าบ่าวของเธออีก
เพราะเขาไม่เคยรู้เลยว่าเธอเคยรู้สึกดีกับเขามากแค่ไหนเมื่อตอนที่รู้จักกันในตอนเด็ก แต่ถึงยังไงตอนนี้เธอเองก็ไม่ได้เต็มใจที่จะแต่งกับเขามากนัก จะรู้สึกดีกับเขายังไง แต่บีเกลก็รู้ตัวว่าสำหรับเปลวมันเป็นเพียงเรื่องที่เลี่ยงไม่ได้
- Writer
