เอี๊ยดดดด!! เสียงของล้อรถที่ถูกเบรคกระทันหันดังไปลั่นบริเวณ ชายหนุ่มผู้เป็นเจ้าของรถเดินเข้าไปในบ้านด้วยอารมณ์ความโกรธหลังจากที่พ่อของเขาโทรตามว่าให้กลับมาคุยเรื่องแต่งงาน
"ขับรถเข้าบ้านแกจะขับให้มันเร็วอะไรนักหนา?!" พ่อของเขาดุขึ้นเมื่อเห็นหน้าลูกชาย
"แล้วพ่อเป็นอะไรนักหนาถึงจะต้องบังคับให้ผมแต่งงานกับผู้หญิงที่ผมไม่ได้รัก" เปลวย้อนกลับพ่อด้วยความโกรธ เขาไม่ชอบการที่มีใครมาบงการชีวิตส่วนตัว อีกอย่างเรื่องคู่ชีวิตเขาควรเป็นคนที่ได้ลือกเองไม่ใช่ให้ใครมาเลือกให้
"บีเกลเป็นเด็กดี ใครได้เป็นเมียก็โชคดีทั้งนั้น!"
"แต่ผมไม่ได้ต้องการความโชคดีบ้าบออะไรนั้น ผมต้องการคนที่ผมรัก!" เขาเถียงอย่างสุดใจ หากต้องแต่งกับคนอื่นเขาคงไม่ค้านเท่าต้องแต่งกับเธอ เพราะการที่แต่งกับเธอเป็นไปได้ยากมากที่เขาจะได้ผู้หญิงที่ต้องการมาเป็นเมีย เพราะคนคนนั้นจะขึ้นชื่อว่าพี่เมีย
"แกคงรู้ใช่มั้ยว่าถ้าขัดใจพ่อจะเป็นยังไง?!" พ่อของเขาขู่อย่างเหลืออด เพราะเปลวถูกตามจมาตั้งแต่เด็กจนเสียนิสัยถึงขั้นมาใครก็ขัดใจไม่ได้
"ระวังยัยหนูบีเกลอะไรของพ่อไว้ให้ดี ผมจะแต่งให้แต่ไม่รับปากว่าเธอจะทนผมได้!" พูดจบเขาก็หันหลังเดินออกไปโดยมีพ่อของตนมองตามอย่างสุดสายตา
คลับ
"มึงจะยกอะไรขนาดนั้นไอเปลว!" เพื่อนถามอย่างแปลกใจเพราะโดยปกติสิ่งที่ทำให้คนอย่างเปลวเครียดได้ไม่ใช่เรื่องที่มีบ่อยๆ เขาอารมณ์ดีมากกว่าเพื่อนทุกคนในกลุ่ม แต่วันนี้อารมณ์ของชายหนุ่มดูขุ่นมัวจนเพื่อนพากันแปลกใจ
"กูไม่อยากแต่ง!"
"แต่คนที่พ่อมึงให้แต่งเป็นคนดี" หมอพูดด้วยความหวังดี เขารู้ดีว่าเพื่อนชายต้องแต่งกับใครเลยสืบประวัติของเธอมาทำให้รู้เรื่องราวน่าสงสารของเธอ แต่ก็ไม่สามารถที่จะบอกเปลวได้เพราะอยากให้เขาเรียนรู้เธอด้วยตัวเอง
"กูไม่ได้ต้องการคนดี มึงไม่เข้าใจหรอ กูต้องการคนที่กูรัก!"
"แล้วมึงมั่นใจได้ยังไงว่าคนที่มึงรักจะอยู่กับมึงได้?" เพลิงเพื่อนชายถามขึ้นเพราะเขารู้จักคนในบ้านนี้พอสมควรเช่นเดียวกัน การที่เปลวได้แต่งกับบีเกลถือเป็นเรื่องที่ดีมากแล้ว เขาคงยังไม่รู้ตัว
"อยู่ได้ไม่ได้กูกำหนดเอง ไม่ใช่การที่พ่อมาบังคับให้กูไปแต่งกับใคร"
"พ่อมึงหวังดีนะไอเปลว!" ครามเป็นอีกคนที่พูดขึ้นเพราะไม่อยากให้เพื่อนชายอคติกับคนที่กำลังจะเข้ามาเป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายของเขา
"พวกมึงได้ค่าจ้างจากพ่อกูคนละเท่าไหร่ ถึงมาเป่าหูกูมากขนาดนี้!" เขาเริ่มพูดด้วยความหงุดหงิดที่ไม่มีใครเข้าข้างเขา และดูเหมือนว่าจะช่วยพ่อของเขาพูดเกลี้ยกล่อมอีก
"อะไรที่ดีกับมึงพวกกูแค่แนะนำ แล้ววันนึงมึงจะรู้เองว่าทำไมทุกคนถึงพูดแบบนี้!" หมอภาคพูดขึ้นมาเป็นคนสุดท้ายจากนั้นทั้งโต๊ะก็ไม่พูดถึงเรื่องนี้อีกเพราะเหนื่อยที่จะต้องพูดกับคนที่ไม่รับฟังอะไรอย่างเปลว
เช้าของอีกวัน
ชายหนุ่มตื่นมาด้วยความสะลึมสะลือเพราะเสียงเรียกเข้าของโทรศัพท์ เปลวหยิบขึ้นมารับโดยไม่ได้มองว่าใครที่โทรเข้ามา
"ฮัลโหล"
"วันนี้แกต้องเข้ามากินข้าวที่บ้าน หนูบีเกลจะมา"
"อีกแล้วหรอ บังคับให้ผมแต่งไม่พอ ยังบังคับให้ผมไปเจอหน้าเธออีกหรือไง" ชายหนุ่มชักจะหงุดหงิดเต็มทน ผู้หญิงคนนี้ไม่มีใครอยากได้จนพ่อแม่ของเธอต้องหาผัวให้ลูกเลยหรือไงกัน
"แกอย่าวุ่นวายให้มาก ไม่งั้นทุกการใช้ชีวิตของแกจะเต็มไปด้วยความลำบาก!"
"โถ่เว้ย!!!!" เปลวสบทลั่นเมื่อพ่อเขาตัดสายไปไม่ให้เขาได้พูดอะไรต่ออีก
ชายหนุ่มลุกจากที่นอนด้วยความหงุดหงิดหากเขาทนต่อชีวิตความลำบากได้คงกล้าขัดใจพ่อไปแล้ว แต่เปลวถูกเลี้ยงมาด้วยเงินทองเรื่องทนความลำบากมันเป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน
"ยัยบีเกล เธอจะรู้ว่านรกมีจริง!" เปลวพูดกับตัวเองพร้อมกำหมัดแน่น เขาอยากจะเห็นหน้าเธอเต็มทนว่าต้องเป็นผู้หญิงประเภทไหนถึงไม่ปฏิเสธการแต่งงานกับผู้ชายที่ไม่รู้จักกันมาก่อน