มนตราพันธนาการ

EP 5 จงใจยั่ว

“อย่าตามใจตาอิฐจนต้องนอนดึกขนาดนี้อีก คุณเป็นพยาบาล ไม่รู้หรือว่าควรจัดการให้เด็กนอนตรงเวลายังไง? ถึงตอนนี้จะปิดเทอมแล้ว แต่ผมไม่อยากให้ลูกผมนอนดึกตื่นสายจนติดเป็นนิสัยเคยตัว เข้าใจที่ผมพูดใช่ไหม?”

“เข้าใจค่ะ”

บอกเสียงอ่อยอย่างยอมรับผิด ก่อนที่มือใหญ่จะละจากบานประตูไปจับลูกบิดแล้วดึงประตูปิดให้เอง

มนตราพ่นลมหายใจยาวราวกับกลั้นหายใจมาเป็นชาติ ก่อนยืนก้มหน้านิ่งอยู่กับเงามืดของตนอย่างนั้นด้วยความรู้สึกประหลาดที่ชาวาบในอก หัวใจเธอยังไม่หยุดเต้นระรัวเสียที

เมื่อยกมือขึ้นแตะเนินอกเปลือยเปล่า... หญิงสาวก็สะดุ้งเยือกในความรู้สึกทันควัน ก่อนลดสายตาลงมองอกเสื้อที่ถูกเด็กน้อยดึงกระชากเมื่อครู่ และ... ให้ตายเถอะ! กระดุมเสื้อเธอหลุดไปตั้งสามเม็ด! เผยให้เห็นเนินอกอวบอิ่มยวนตาและด้านบนของบราเซียลูกไม้บอบบางราวกับตั้งใจจะยั่วยวนคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเมื่อครู่

โอ... แย่แล้ว พรุ่งนี้เธอจะกล้ามองหน้าเขาเต็มตาได้อย่างไรกัน

หญิงสาวสบถสาบานกับตนเองในใจว่าต่อไปต้องสนใจดูแลเสื้อผ้าตัวเองมากกว่านี้ ก่อนเดินอย่างห่อเหี่ยวเหลือแสนไปล้มตัวนอนลงบนเตียง ‘ตัวการ’ ที่หลับปุ๋ยไม่รู้เรื่องรู้ราวใด อิสรภาพพลิกตัวมากอดหล่อน และมนตราเองก็กอดตอบเด็กน้อยทั้งที่หัวใจกำลังปลิวลอยไปหาใครอีกคนที่คงกลับไปอาบน้ำนอนที่ห้องข้างกัน

หัวใจจ๋า... อย่าเต้นแรงนักสิ

ความรู้สึกแปลกๆ แบบนี้มันอะไรกันนะ...

ตั้งคำถามกับตัวเองได้ไม่ถึงชั่วอึดใจ คนหลับง่ายก็ม่อยหลับตามเด็กชายในอ้อมแขนไปโดยลืมปิดโคมไฟเสียสนิท...

แม่นางเอกนั่นจงใจยั่วเขาชัดๆ!

พันธนาการสบถอย่างหงุดหงิดขณะปล่อยให้สายน้ำจากฝักบัวโปรยลงมาสู่เรือนกายที่ร้อนรุ่มดุจถูกไฟลวก เปลวไฟล่องหนที่น่ากลัว... กลัวห้ามใจตัวเองไม่ไหวแล้วเตลิดไปติดกับเธอ... ชายหนุ่มรอจนอุณหภูมิในร่างค่อยเย็นลงจนกลับมาเป็นปรกติเสียทีจึงออกมาจากห้องน้ำและแต่งตัวอย่างเหนื่อยอ่อนจากการผ่าตัดยาวนาน หากแต่ฉุกใจคิดขึ้นมาได้ว่ายังไม่ทันจูบราตรีสวัสดิ์ลูกชายเหมือนทุกคืน...

แต่ตอนนี้ห้องข้างๆ ไม่ได้มีแค่ลูกชายเขานอนอยู่คนเดียวอีกแล้วนี่สิ ปัญหา!

ร่างสูงใหญ่ออกมายืนนิ่งอยู่ที่เก่าหน้าประตูห้องของอิสรภาพ และหนนี้ประตูตรงหน้าปิดสนิทเสียแล้ว ชายหนุ่มทอดถอนลมหายใจเบาๆ ก่อนจับลูกบิดและค่อยๆ แง้มประตูเปิดช้าๆ ภายในห้องยังมีแสงสลัวจากโคมไฟที่เปิดทิ้งไว้ บนเตียงนั้นมีร่างสองร่างนอนกอดกันกลม พันธนาการก้าวเข้าไปใกล้ ก่อนค่อยย่อตัวลงลูบศีรษะของบุตรชาย แล้วโน้มลงไปจูบเบาๆ ที่เรือนผมดกดำอย่างแสนรัก

ชายหนุ่มหยุดนิ่ง เหลือบมองใบหน้าอ่อนใสของใครอีกคนที่กำลังนอนกอดบุตรชายของตนและดูเหมือนจะหลับสนิท ริมฝีปากอวบอิ่มสีเชอร์รี่แดงสดตามธรรมชาติแย้มคลายนิดๆ ราวกับเย้ายวนชวนให้โน้มลงไปบดจูบหนักๆ

พิสูจน์ให้รู้ชัดว่าจะหวานหอมอ่อนนุ่มอย่างที่เห็นได้ด้วยตาเปล่าหรือไม่...

พันธนาการสะดุ้งเยือกในใจ ก่อนรีบผละออกมายืนนิ่งอยู่ข้างเตียงเล็กๆ ด้วยความรู้สึกเหมือนยืนอยู่บนหุบเหวเสียมากกว่า กลิ่นกายหอมละมุนที่เขาจำได้ว่าไม่ใช่กลิ่นแป้งของอิสรภาพยังลอยฟุ้งติดจมูก... ชายหนุ่มรีบปิดโคมไฟแล้วก้าวเดินออกจากห้องนั้นมาก่อนที่สติสตังเขาจะอินุงตุงนังไปด้วยหน้าหวานๆ กับกลิ่นหอมๆ ของแม่นางเอกจอมยั่วนี่มากกว่าที่เป็นอยู่ตอนนี้

ทันทีที่ประตูถูกดึงปิดเบาๆ อีกครั้ง...

มนตราก็ลืมตาขึ้นมาในความมืดด้วยหัวใจที่เต้นระส่ำ หญิงสาวกอดร่างน้อยๆ ในอ้อมแขนไว้แน่นเข้า ก่อนปิดเปลือกตาอย่างตื่นเต้นสุดประมาณ โอ... แย่แล้ว ไม่เคยมีใครมีอิทธิพลต่อหัวใจเธอได้มากขนาดนี้มาก่อน เพียงแค่รู้สึกว่าเขาจ้องมองมายังเธอเนิ่นนาน... ซึ่งอาจจะคิดไปเองด้วยซ้ำ! หญิงสาวกลับรู้สึกร้อนวาบไปทั่วร่างราวกับถูกจู่โจมด้วยพิษไข้ที่ร้ายกาจ

เธออาจจะเป็น... ‘ไข้ใจ’ ก็ได้นะ...

น่าตกใจที่ความคิดนั้นทำให้หัวใจหญิงสาวยิ่งเต้นถี่ไปกันใหญ่ และทำให้คนหลับง่ายจนใครหลายคนยังอิจฉา กลับข่มตาให้หลับไม่ได้อีกเลยตลอดทั้งคืน

พันธนาการลืมตาตื่นตั้งแต่ก่อนหกโมงเช้าด้วยความรู้สึกกระวนกระวายอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

เขาทนนอนต่อจนนาฬิกาปลุกไม่ไหวจึงลุกขึ้นอาบน้ำอาบท่าและได้ยินเสียงพระให้พรที่หน้าบ้านตอนเดินออกมาจากห้องน้ำพอดี ชายหนุ่มขมวดคิ้วนิดหนึ่งอย่างไม่คุ้นชินนัก ก่อนเดินไปเปิดม่านหน้าต่างมองออกไปที่ถนน และเห็นพระภิกษุสามรูปเพิ่งเดินผ่านไปพร้อมเด็กวัดคนหนึ่ง จากนั้นร่างเล็กในชุดขาวที่นั่งคุกเข่าพนมมืออยู่กับพื้นหน้ารั้วจึงลุกขึ้นเก็บยกถาดขนาดกลางที่มีภาชนะเปล่าสองสามใบกลับเข้ามาในบ้าน

มนตรา...

นายแพทย์หนุ่มมุ่นคิ้วนิดๆ ถ้าไม่เห็นกับตาเขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าแม่ดาราจอมฉาวนั่นจะตื่นแต่เช้ามาใส่บาตร

ไวกว่าความคิด มือหนาดึงชุดคลุมหลังอาบน้ำมาสวมทับผ้าขนหนูแล้วเดินดิ่งลงมาชั้นล่างทันที มนตราไม่ทันเห็นเขา เธอก้าวหายเข้าไปในครัวก่อนกุลีกุจอล้างถ้วยชามและขันใส่ข้าวอย่างชำนิชำนาญยิ่ง ขณะที่เจ้าของบ้านยืนพิงกรอบประตูลอบมองเธอจากทางด้านหลังในเชิงจับผิด พันธนาการไล่สายตามองตั้งแต่หมวกพยาบาลสีขาวลงมาถึงเรือนผมสีดำสนิทที่ถักเป็นเปียใหญ่ยาวถึงกลางหลัง ลงไปถึงเสื้อสีขาวปกฮาวายปลายมนและกระโปรงในชุดเครื่องแบบที่สุดแสนจะเรียบร้อยเสียจนคนลอบพิจารณาห่างๆ อดแปลกใจไม่ได้

เขาคิดว่าจะได้เห็นเครื่องแบบผิดระเบียบจ๋าสั้นเต่อและรัดรึงไปทุกส่วนสัดบนเนื้อตัวของแม่นางเอกดาวยั่วนั่นซะอีก ก็เมื่อวานลงทุนยั่วยวนเขาด้วยเนินเนื้ออวบอัดที่ทำให้เขาถึงกับเก็บไปฝันร้าย... แต่วันนี้ลุกขึ้นมาแต่งตัวมิดชิดแทบจะปิดคออย่างกับแม่ชี

ตกลงจะมาไม้ไหนล่ะนี่?

“เฮ้...” ทันทีที่ส่งเสียงทัก ก็เห็นไหล่บางสะดุ้งน้อยๆ ก่อน ‘ดาวยั่ว’ จะหันขวับมองมาอย่างตกใจ ร่างบอบบางรีบขยับก้าวหลบเมื่อเขาจงใจเดินเข้าไปใกล้เพื่อผ่านไปยังตู้เย็นทั้งที่ครัวก็ออกจะใหญ่ พันธนาการแสร้งเปิดตู้เย็นแล้วหยิบขวดนมออกมาเทใส่แก้ว ขณะที่ปากก็พูดจาทักทายไปตามมารยาท “อรุณสวัสดิ์ ไม่ยักรู้ว่าคุณตื่นเช้าขนาดนี้”