Ertesi sabah kahvaltı için beraberce bu kez Mahir'in evine gittiler. Çok yeni olmadığı belli olan bir apartmanın üçüncü katında geniş ve ferah bir daireydi. Konumu da kendi evleri kadar olmasa bile güzel bir İstanbul manzarası sunuyordu.
Her yer tertemizdi ama eşyalar ve dekorasyon epeyce eskimişti. Mahir'le ortak olduklarına göre aynı paraları o da kazanıyorken neden böyle bir evde oturduğunu merak ettiyse de sormak için şu an uygun gibi gelmedi.
Zaten hazır olan masaya beklemeden oturup muhabbet ederek kahvaltı ettiler.
Hem dayısı hem yengesi Esma’nın yüzüne renk geldiğini fark ediyordu. Neyse ki damat oğlan kızın gönlünü almıştı da dayıya iş bırakmamıştı.
Mahir de fark ediyordu ablasındaki değişikliği. Tarık "ben Esma’yı çok kırdım" deyip olan biteni anlattığında hastalığına vermiş,
