““Baba ne alakam olur benim, gerçekten rahatsız oluyorum konuşmayalım lütfen”
“Ben diyeceğimi dedim. O kumaştan bize ceket olmaz. Gözüne güzel gelir, gönlün akar, sakın ha nefsine uyma.”
Mahir girişte gözüken Tarık’la boğazını temizleyip kaşlarını oynatarak babasını uyardı. Gittiklerinden bu yana Funda’dan uzak durması konusunda azar yiyordu.
Babası kadının halini tavrını çok tehlikeli bulmuştu ve Mahir’e kanmaması konusunda uyarı üzerine uyarı yapıyordu.
Kadın güzel olsa ne olacaktı ki, zihniyeti çirkindi. Mahir ambalaja kıymet veren biri asla değildi. Yine de nefsine uyup aldanmaktan Allah'a sığındı.
Tarık masaya ulaştığında yalan olduğunu bile bile ablasının sözlerini tekrar etti. Mahcubiyeti ablasının ayıbıyla yüzleşmeye müsaade etmemişti.
“ Çok özür dilerim dayı, ablamın gözle
