Pagkasabi niya noon ay mabilis niya na akong tinalikuran at iniwan sa loob ng silid. Pabalibag niya ‘ring isinara ang pintuan kung kaya naman hindi ko mapigilan na magulat sa ginawa niya. Pilitin ko man na huwag maiyak, pero hindi ko na napigilan ang aking mga luha sa patuloy na pagbagsak. Parang mayroon silang sariling buhay na kahit na pigilin ko ay ayaw makinig sa akin. Umagos iyon sa magkabila kong pisngi kung saan may nakalagay na mga kolorete na matiyaga kong pinagkaabalahan kanina. Mabuti na lang at water proof ang make up na binili ni Iracebeth, kahit anong pagluha ang gawin ko ay hindi naman ito natanggal.
“Nakakainis, tama na ang pagbagsak! Tumigil na kayo!” kastigo ko sa mga ito pero wala pa rin namang nangyari, nagpatuloy pa rin sila sa pagbaba.
Nanlalambot ang tuhod na huma
