Tempting the Ruthless Mafia Lord

Chapter 6

"Jesus, saan naman napulot ni Charlie ang ganung klase na takbo ng pag-iisip!" mahinang bulalas ni Leon sa sarili.

Mabilis ang hakbang nito papunta sa lugar kung saan siya sigurado na makikita niya ang pinsan na si Iracebeth. Hindi pa rin mawala-wala sa kanyang isip ang naging usapan nila ni Charlie. Ipinilig niya ang ulo. Hindi niya alam kung matatawa sa paraan ng pag-iisip na mayroon ngayon ang babae.

“Saan ba siya nakakuha ng ganong ideya?"

Nang marating ang pinto ng pribadong opisina ni Iracebeth ay hindi man lang ito nag-aksaya ng panahong kumatok. Dere-deretso lang ito sa loob na tila ba pagmamay-ari niya ang bawat sulok ng lugar, on the second thought he is actually the owner of this underground basement. Kaya malakas din talaga ang loob ni Leon na basta na lang pumasok ng walang paalam.

Iracebeth tore her eyes off her laptop as she stopped typing as well. Nakita niya ang anino ng pagpasok ni Leon sa pinto. She throw a questioning look at her cousin, wondering what brought him there. Lalo pang nangunot sa pagtataka ang noo ni Iracebeth nang mapansin ang first aid kit na nasa kamay ni Leon. Mukhang nahuhulaan na niya kung ano ang ginagawa ng mokong sa kanyang opisina. Napataas na siya ng isang kilay habang palapit pa ito sa kanya.

"Do me a favor, Iracebeth." anito sabay wagayway ng kit sa harapan ng pinsan niya.

The corner of her eyebrow lift up nang marinig niya ang utos nito. Malalim ang buntong-hininga na ibinaba niya ang screen ng laptop at ipinatong ang magkabilang siko sa ibabaw ng kaniyang working table. Ang mga mata niya ay may nakakaloko ng kislap habang nakapagkit iyon sa mukha ni Leon.

"Bakit naman ako ang gagawa niyan? Nasaan ba si Charlie? You have your own minion now, Leon. Pwede mo siyang utusan. Bakit ako pa rin ang mag-aasikaso sa mga sugat diyan sa mukha mo? Sige nga, aber?"

Umahon n asa kanyang upuan si Iracebeth para lapitan ang pinsan niyang may gana pang mapikon sa kaniya gayong siya na nga ang humihingi ng pabor. Ilang minutong mataman niyang pinagmasdan si Iracebeth. Kahit pa halos idiin na nito ang cotton buds na may ointment sa mga hiwa niya sa gilid ng labi at sa may kilay ay hindi dumaing kahit na katiting si Leon. His lip remained sealed. Hindi nito iniinda ang kirot at hapdi ng mga sugat niya. Leon look lost in his thoughts instead, sa sobrang lalim ng iniisip nito ay hindi iyon mahuli-huli ni Iracebeth. Mukhang may ibang pinagkakaabalahan ang isipan nito. Kilalang-kilala siya ni Iracebeth.

Iracebeth cleared her throat once she is done. May nakakalokong mga ngiti na sa kanyang labi. Pabalang niyang idinikit ang band-aid sa may bandang kilay ni Leon pero nanatili itong walang pakialam. Tumayo na siya nang maayos at pinameywangan na si Leon. Mukhang nahuhulaan ang sitwasyon.

"Oh my God. You like her!" she exclaimed that quickly earned a death glare from him.

Leon's eyes is now telling her to shut up ngunit kabilang si Iracebeth sa iilang tao na hindi basta-bastang nadadala ng paninindak ni Leon. Marahil ay dahil halos sabay silang lumaki at saulado na ang ugali ng bawat isa.

"I know that something is up, Leon. Don't you f**k me with she is just seventeen and too young to be put out as a bait because this isn't the first time that you made a seventeen year's old girl a trophy for our tournament!" dere-deretsong wika niya sa english, "Was it love at first sight?" Iracebeth continued to tease him, sabay buntong-hininga na lang.

Hindi siya pinansin ni Leon. Ito ang lalong nagpatibay ng paniniwala ni Iracebeth sa mga naiisip. Sabi na nga ba, tama siya dito! And this time, mukhang malala ang tama ng kanyang pinsan sa batang iyon. At ang isipin pa lang ito ay naloloka na ang budhi niya.

"Remember what I told you before, Leon? You'll one day find your own much and it seems like you have found your match in the face of an innocent girl. Really, Leon?" Iracebeth asked sarcastically, natatawa na. “Ano ba ang nakita mo sa kanya bukod sa maganda? Dahil ba siya ay isa pang...” hindi itinuloy iyon ni Iracebeth na sinadyang ibitin sa ere ang karugtong ng kanyang litanya.

Tumayo na si Leon sa pagkakaupo. Hindi pa rin pinapansin ang pinagsasabi ni Iracebeth. Kumuha siya ng beer mula sa pulang mini refrigerator na nakalagay sa loob ng opisina.

“Leon, bakit ayaw mo akong sagutin? Ang hirap ba ng tanong ko? Madali lang naman. Alam kong alam mo ang sagot.”

Tumungga muna sa can ng kinuha niyang beer si Leon bago pa nito piniling sumagot.

"It's nothing like that, Iracebeth. Huwag kang manguna sa mali mong hula. I don't like her. Kailangan ko lang siya sa bahay. She said it herself. I should hire her. She will work for me in order for her to pay her father's debt. Pinagbigyan ko lang ang kahilingan niya."

Sinubukan pa rin nitong magpalusot ngunit habang nagsasalita siya ay mas lalo lang siyang nahuhuli ni Iracebeth sa bibig niya. Bagay na hindi na napigilan na mapangiti nang malawak si Iracebeth. She knows him very well. Leon is a man of few words. Alam ni Iracebeth kung kailan ito nagsisinungalin. He can fool everyone with his lies but not her. Transparent ang tingin niya sa pinsan.

Gumuhit na ang pilyang ngiti sa labi ni Iracebeth ng may pumasok na kalokohan sa kanyang isipan. Dito niya mapapatunayan na tama ang hula niya, hindi siya nagkakamali. She didn't waste more of her time and executed her plan. Huhulihin niya si Leon!

Iracebeth quickly took steps to reach for her phone that she left on her working table. Pagka-open nito ng online banking app ay tinipa niya ang account number ng bank account ni Leon pati na rin ang eksaktong halaga ng mismong utang ng Tatay ni Charlie sa pinsan. The moment she pressed the sent button. She looked up to Leon, waiting for him to receive a text message from his bank about her bank transfer and when he did. She made sure to keep an eye on him. Sisiguraduhin niyang aamin na ito!

You can't fool me, Leon. Kilalang-kilala kita.

Walang pag-aatubiling lalo pang nag-isa ang magkasalubong na mga kilay ni Leon nang mabasa nito ang text message ng bank account niya. Inalis niya ang mga mata sa cellphone sabay hanap kay Iracebeth na kanina pa naghihintay sa magiging reaction niya. Malapad itong ngumiti nang humarap na rin sa kanya ang naguguluhang si Leon.

"Why did you transfer half a million in my account, Iracebeth? Para saan naman iyon? Humihingi ba ako sa'yo ng pera? Pakilinaw!"

"I do care about Charlie, Leon. She is just seventeen. I suddenly feel like being good today. Ayan na ang utang ng Tatay niya sa iyo. Binayaran ko na. Now, you should let her go. If there is someone who should keep her now, it's gonna be me but I won't do that. Maghihintay na lang ako ng good karma para sa ginawa kong ito sa kaniya at sa pamilya niya." Iracebeth spoke so seriously while she secretly hides her wide smile.

It's Leon who gets on her nerves each time and if that half a million means she has a leverage over him even just this time. It is sure worth it. Marami siyang pera, kung tutuusin ay barya nga lang sa kaniya ang halaga na pinakawalan niya ngayon para lang mahuli ang kahunghangan ng pinsan.

Hindi makagalaw si Leon sa ginawa at sinabi ng pinsan niya. Bumalik ang mga mata niya sa halaga ng perang nasa screen ng kanyang cellphone. Paulit-ulit sa isipan niya na nagre-replay na bayad na si Charlie.

"You only want her by your side for her service right? Para makabayad siya sa utang ng Tatay niya ay nagmagandang loob na ako. It is settled now. I will drive her home, baka miss na niya ang umuwi at saka ang Tatay niya." patuloy na saad doon ni Iracebeth.

Hawak-hawak na nito ang flap bag at kukunin na rin sana ang susi ng kotse niya nang marinig niya ang malalim na paghugot ng buntong-hininga ni Leon.

"What? Why do you look so troubled if you have no intention of roping her with some relationship with you? Whatever it is that you can offer? A month or months long hook up? That is the only thing that you could offer, isn't?" tanong niya pang nambubuwisit na.

Umigting na ang panga doon ni Leon. Hindi na kayang tagalan ang sinasabi ng pinsan.

"Stop f*****g with me, Iracebeth! It's not funny, huwag mo akong pinagloloko!" sabog na ni Leon sabay walked out na papalabas.

“Hoy, Leon! Saan ka pupunta? Palayain mo n anga siya. Binayaran ko na ang utang nila!”

Hindi siya pinansin ni Leon na pabalibag ng isinara ang pintuan ng opisina. Malakas na umalingawngaw ang halakhak ni Iracebeth. Walang duda, tama talaga ang hula niya dito.

“Masama ba na maging curious ako kay Charlie? Curious lang naman ako sa kung anong pagkatao niya.” bulong niya sa sarili.

That is all Leon thought. No feelings involved but she does enticed him and that he can admit that, ngunit dahil ma-pride siya at ayaw niyang magpatalo kay Iracebeth ay gagawin niya ang kagustuhan ng pinsan. He will give her up. Ibibigay niya ang kalayaan na hinihiling ni Iracebeth para kay Charlie.

Leon thought that he can until he saw Daniel talking to his woman. Right at that moment, his soul whom he can't control assumes that Charlie is his, all of her. Maybe as his trophy. Hindi man agad-agad iyon dahil sa mura pa nitong edad pero sigurado na siya sa kanyang sarili na sa kanyang mga palad pa rin ang bagsak ng inosenteng dalaga na si Charlie.