Paglabas ko ng banyo ay saktong nasa labas na rin si Leon. Natanawan ko siya sa transparent na bubog na wall ng shop. Nakabukas ang pintuan ng front seat ng sasakyan kung saan siya prenting nakaupo. Siguro ay ginawa niya ito upang ipakita sa akin na naroon na siya at hindi na rin ako mahirapang hanapin siya.
Malalaki ang mga hakbang na tinungo ko ang labas ng coffee shop. I feel ashamed. Baka kanina pa siya naghihintay sa akin.
“Sir Leon, sorry kung—”
“It’s alright, Charlotte. Kakalabas ko lang din naman.”
Umibis na siya ng sasakyan. Akala ko ay iikot siya sa driver set pero isinara niya lang ang pinto ng sasakyan. Ipinagtaka ko iyon. Akala ko kasi ay aalis na kami pero naintindihan ko naman iyon kung bakit niya ginawa sa sunod niyang binitawang mga salita.
“Tutal isang tawid lang n
