The Fate of Love( BOOK 1)

chapter 18

Sean pov's

Life is too mysterious and for me it's very an important thing that we had.

Minsanan lang kasi ito eh,You what ang buhay ay isang magandang regalo mula kay God.But unfortunately it's not for a lifetime,Ika - nga nothing is forever.

Maaring ngayon,bukas,or next week you may leave.Or swerte nalang if you may have until on your senior life.

But sometimes life is too unpredictable,Madaming mahirap ipaliwanag.May iilan na gustong magpakamatay and some are they are struggling their life just to stay alive.

Bakit ba hindi nalang tayo mamuhay nang lifetime sa mundo? Why we are needed to leave even if we don't want it...yet.Diba pwedeng kung kailan ko nalang gustong mawala? Pwede bang maging ready muna?

I was 15,when the doctor diagnosed me as a cancer patient but pinagamot nila ako ni mom and dad and the doctor said the cancer was gone and I can live my life with no worries at all.I was happy then, knowing that I can live a normal life like David do,like anyone else do.

But months ago nito lang ay napapansin ko ang mga pagpapasang muli nang katawan ko.

Nung una hinayaan ko lang iyon ,iniisip ko na baka naninibago lang ako sa training nang taekwondo kaya nagkakaganun but dad noticed it.

He was so worried about it kaya agad niya akong pinatignang muli,tumanggi sana akong magpatingin but Daddy insisted and there again we just found out the bad news.

The doctor said that my cancer has grown all over my body,over years na hindi ko man lang naramdaman and that it may takes me to live for a years or even for a months,weeks? or worst bukas.

Halos mabinge ako sa mga narinig ko mula sa doctor.He wasn't spoken out loudly pero sobrang jakakabinge ang mga salita niya.

.Para akong namanhid at nawalan nang lakas knowing that my illness is back.I was really thought the cancer was gone at sobra itong masakit sa akin,dahil I never expected these again!

Ayaw sana iyong iparinig ni dad sa akin but nagpupumilit akong malaman ang totoo,ayaw kong masurprise nalang na susunduin nalang pala ako nang kamatayan ko isang araw.

Halos gumuho ang mundo ko,nung narinig ko ang turan nang doctor sa akin.Why of all people,why it has to be me? I mean..I am not perfect..but I am a better person!

I have a lots of dreams.Ang dami ko pang gustong gawin.Madami pa akong pwedeng magawa dito sa mundo.

Hirap man akong tanggapin ang lahat but do I have a choice? May magagawa paba ako? I have to accept it,na kailangan kong tanggapin ang kapalaran ko.

At sa mga sandaling yun ay ayaw kong isipin na bilang nalang ang mga araw ko dito sa mundo.Kaya I decided to go visit mom and David in the Philippines.

I want to spent the rest of my life to them..

Mom known already my condition because dad told her so.And i just asked her not to talked about with my condition it's nonsense talking about it .Wala na din namang magbago!

I just want to live with no hesitation,no worries.Just like a normal one.Gusto kong ilaan ang natira kung buhay sa mga masasayang magaganap sa buhay ko,while I'm still living.

Then Ive met Arabella,She's too innocent, malayong malayo sa mga babaeng nakilala ko,sa Spain.And I can say...I really do like her because sa picture palang iba na ang dating nito sa akin.

Mom was against my feeling into Ara she doesn't even want me to court her , because she is a family to us.But when she found out about my condition, bigla itong nagbago nang pananaw.

Nakiusap ako sa kanya,dahil pakiramdam ko madadagdagan ang buhay ko kung hahayaan ako ni mommy na mahalin si Arabella,hindi ko alam but because of her mas naging ganado akong lumaban,kahit alam kong malabo na ito.

I only have 1%chance to live but I'm willing to take that chance basta para kay Arabella.

She is the reason,kung bakit gusto kong lumaban na kahit alam kong malabo na akong gumaling kakayanin ko lahat!She is the reason kung bakit ganado ako sa araw araw kahit sa kabila nang bawat masasakit na turuk nang mga doctor sa akin, nagagawa ko pa din ngumite..simply because of Arabella.

Nagtataka nga ako kung bakit hindi ito gusto ni David.I mean I know his type but they' were living together in the mansion.. Impossibleng hindi nakita ni David ang mga nakita ko kay Arabella.But again alam ko namang hindi ang mga tipo ni Arabella ang magugustuhan ni David.Masyado siyang mapili pagdating sa babae.

Thankful nalang din ako at hindi niya ito nagugustuhan, dahil kung nagkataon wala na akong balak pa magpagamot pa dahil wala nang dahilan para mabuhay.

David doesn't even know about my condition,mas mabute na yung kami nalang nila mom and dad ang makaalam para hindi masyadong mabigat.I don't want them to get pity on me.

Ayaw ko ng special treatment,I want them to be natural.

Dahil pinayagan na ako ni mommy na ligawan ko si Arabella.Halos araw araw ko na itong nililigawan,ipinaparamdam ko dito kung ganu ko siya kamahal at kahalaga sa akin kahit alam kong hindi pa ito handa.

Araw araw ko itong kasabay sa pagpasok.Gusto kong mamuhay nang normal kaya ung ibang units ko na hindi ko natapos sa Spain..Pinasukan ko iyon dito sa university kung san nag aaral si Arabella, actually excuse ko lang yun.I just really want to be with Ara whenever she is.

It's Tuesday evening and it's about dinner time when Ara approaches me nandito ako sa sa sala and I'm watching my favorite movie.

" Hi..." tipid siyang ngumite sa akin at naninibago din ako sa kanya dahil simula nang nagsabi ako sa kanya na I'm willing to wait she's starting to act weird.

Lagi siyang sweet sa akin she always been nice to me but I didn't know na madedevelop din pala ito sa akin well i was just assumed and I hope na tama ako.

" Hi babe.." I said...I used to call her that endearment..Wala lang,I just find it cute at

agad naman itong napangite.

That's smile,the reason why I'm still fighting for everything.

" i- I just wonder kung..pwede mo ba akong turuan sa assignment ko,medyo nahirapan kasi akong unawain ihh.." she said at nagpouty lips pa ito,oh God how I love this woman.

" Sure.." I smiled at agad kung pinatay ang tv.Ara is more important than anything else,agad kong kinuha ang inabot niyang papel at pinaupo sa tabi ko.

Nauwe sa kulitan ang paggawa nang assignment naming iyon dahil hindi ko alam may pagka isip bata pala talaga itong si Ara.

And God knows kung gaanu nito napapagaan ang pakiramdam ko for the simple things that she'd done.

Sinulatan ko nang red ballpen ang pisnge niya dahilan para maningkit ang mata nito at maghabulan kami.

Panu naman kasi habang nagdadaldal ako about her assignments ayun unti unting naapikit tinulugan ba naman ako!

Napatawa nalang ako nang bigla kong naisip na sulatan ang pisnge nito.Its my way of giving her my love.

Dahil gustong gusto niyang mkagante sa ginawa ko sa kanya ay hinabol niya ako at naghabulan kami sa buong sala paikot sa mga tables and sala set just were like kids.

Bigla niyang nahawakan ang kamiseta ko,dahilan para mapahinto ako itinataas kong maigi ang ballpen gamit ang kaliwang kamay ko.And ofcourse I am taller than her kaya halos nagtutumalon itong abutin ang ballpen sa kamay ko.

" Akin na kasi yan ang daya mo ihh!" she said at hindi ko mapigilang tumawa dahil para talaga siyang bata.

" Try harder Ara.." I said at kita ko talaga ang pagnanais nitong makuha ang ballpen.

" Ayaw mo ah.... try harder pala ahh..." she said at halatang eager na eager siyang makuha ang ballpen sa kamay ko.

Agad naman akong nagulat when she got something it's a box of shoes.Agad niya itong tinungtungan para maabot ang kamay ko,sasabihin ko sanang wag niyang gawin iyon but damn ang bilis nang pangyayari.

Lumusot ang mga paa nito dahilan para ma-out balance ito papunta sa akin at dahil nakataas ang kamay ko nawalan na din ako nang balance,dahilan para matumba kaming dalawa at..

Ara is on my top ganun ang posisyon namin sa mga sandaling yun,busy ang mga kasambahay sa paghahanda nang hapunan kaya nasisigurado ko kami lang dalawa Ang nandun sa mga sandaling yun.

I stared at her at nakapikit ito, hindi ko mapigilan but sobrang lakas nang pintig nang puso ko staring at her beautiful face.

Unti unti siyang nagmulat and there our eyes met,and we was just inches apart.

Napadako ang tingin ko sa mga labi niya.

and all of a sudden ay dahan dahan ko itong dinampian nang halik and she was surprised,babangon na sana ito nang bigla ko itong pinigil.

" Uhm..S-Sean...I - I gotta go."Ang nauutal niyang wika but I never said any words mas hinigpitan ko pa ang pagkayakap sa kanya.

" Sean...B-baka may makakita na sa atin.." she said and again I never answered instead I claimed her lips once again....I kissed her in a very passionate way.

" I love you Ara...please marry me..."I whispered, I should've say be my Girlfriend,but my clock is ticking at baka mahuli na ako at kita ko sa mga mata niya ang mga namumuong luha nito.

Wala akong narinig na sagot niya bagkus tumulo lang ang mga luha nito at dahan dahang tumatango ito at agad gumuhit ang mga ngite sa mga labi ko.

" Is that a yes? huh babe? it that ..a yes?" Ang excited na pagtatanong ko sa kanya.

She just smiled and said" Y-yes."

No words can explain how much Arabella made me happy that moment she said yes.At dahil dun hinalikan ko siyang muli and this time i even deepened that kissed and hug her tightly while she's still on my top.

Agad naman akong natigilan when I heard someone clearing his throat.

" Ehem....there's a lot of room upstairs...Dito niyo pa talaga ginagawa ang bagay na yan? You're impossible!" he said,well sino paba ang magsasabi ng ganun? siyemre ang pinakamamahal kong younger brother na si David..

Agad kumalas si Ara sa akin at tumayo ito siguro napahiya siya sa posisyon naming iyon.

" Dude ...hey I'm glad you're here already..guess what..." excited kung turan kay David.

" I have no time for this kuya...spell it.." walang gana niyang wika.

" We're official....kami na ni Ara!" I said full of excitement.

And of course the usual basta about kay Arabella wala talaga itong emosyon.But I saw him,he was just stared at Ara.

" That's it? well kita ko naman eh,it's obvious..You should do it in the room..not here!" he said at agad itong umakyat sa hagdan.

Napatingin ako kay Ara and I smiled.I just can't believe na kami na,that this girl is finally mine.Mas lalo pa akong magpursigeng labanan ang cancer ko!