The Fate of Love( BOOK 1)

Chapter 17

Arabella pov's

Agad akong pumasok sa kotse niya at hindi nalang umiimik.

how I wish na makatapos na ako sa pag aaral ko nang sa ganun may dahilan na ako para umalis na sa mansion..

Hindi kuna kaya pa ang mga ganitong pagkakataon..Ang makita si David ay torture para sa akin..

I can't take this anymore..Yung gusto mo na naman talagang umiiwas pero,no choice ka..Kasi were even living under in the same roof..

Mas lalo ko lang tinotorture ang sarili ko,knowing that the man that ive love the most was just playing me all this time!

Seryosong seryoso si David na nagmamaneho..tuon na tuon ang atensyion niya sa kalsada...he didn't take care to glance on me...

Kung sa bagay...Anu ba ako sa kanya,para sulyapan niya? masyado na naman akong nag iisip nang mga kaimposiblehang bagay...

Dumating kami sa mansion na walang kusang nagsalita sa amin.Kaya bumaba na ako agad at pumasok sa loob..

As I opened the door..agad sumalubong sa akin ang nagsasabugang confetti,na sobrang ikinagulat ko..

" Congratulations" bati ni Sean sa akin,at agad akong niyakap...

" welcome back ijah" wika naman ni tita Karena...

" Thank you po,tita...thank you Sean..dapat hindi na kayo nag abala pa.." magiliw na Sabi ko sa kanila..kita ko sa ngite nila ang totoong saya nangpagdidiriwang namin ngayon,lalo na si Sean...

Agad ko naman napansin si David na dere derechung umakyat,kakaiba talaga siya, napaka unpredictable...Anu na naman kayang problema nang gagung yun..hindi ko nalang ito pinansin at hinarap muli sina tita at Sean..

Isang napaka sayang hapunan ang pinagsaluhan namin...and I'd really love Sean's humor,napakagaling niya magpatawa,kaya kahit papanu naging okay Ang lahat sa akin ng mga oras na yun...

After our dinner,inimbita ako ni Sean na tumambay muna sa may garden...well napadami din kasi ang kain ko ,kaya pumayag naman akong maglakad lakad muna...

" Ara ..you look different..your hair is different,and mas lalo kang naging feminine,I can say..mas lalo kang gumaganda ngayon." Sean said as he gave the flower to me na pinitas niya ito mula sa mga tanim sa garden...I felt awkward but tinanggap ko pa din ito..

" t- thank you...." wika ko.

" Ara..can i ask something?" he said

" sure...Anu yun?" I said

" Uhm...I'm - I'm just wondering if...if nagkaboyfriend kna ba?" he asked..at para akong nasamid sa sarili kung laway nang marinig ko iyon,hindi ko alam kung anu ang isasagot ko..

" Hey..it's okay...you don't have to answer it,I can guess it already..." he said habang nakangite ito..at anu daw?..ibig sabihin... may alam ba siya sa amin ni David?,agad akong nabahala.

" ha??.uhm....W - wala...- wala pa akong naging boyfriend" agad kung sagot dito..I had no choice,kundi ang magsinungaling.

He just chuckled..

" yeah I know...but ,I hope you will give me a chance Ara...I really like you,No actually I love you Ara...please be my girlfriend,I know I'm being fast..but..you see..I just want to be with you.." Sean said...at sobra akong natulala ngayon,dahil hindi ko alam kung panu ko siya tatanggihan,dahil hindi tama ito....dahil sa totoo lang,ang puso ko ay naibigay ko na sa Iba...and worst sa kapatid pa niya.

" Sean....uhm...w- wala pa kasi sa isip ko ang mga bagay na yan...I mean..maybe not now? I'm sorry Sean..." Ang Sabi ko sa kanya..

" ganun ba...well..I can wait..I know,I understand,gusto mong makatapos muna,but I can wait Ara until you're ready...no pressure..I - I just want you to know that... I love you.." he said...at niyakap ako nito..Ibang iba talaga siya kay David..napakatiyaga niyang ligawan ako,kahit Isa lang akong alila,maid dito...he respected me...

Naiilang man ako pero hinayaan ko nalang itong nkayakap sa akin..Agad naman akong napatingin sa may bintana kung san,nakita ko si David nakatanaw ito sa amin...When he noticed na nakatingin ako sa kanya,agad niya itong sinarado ang binatana...

Kinaumagahan,maaga akong nagising para mag intindi nang agahan but surprisingly,Nakita ko Sean na nagluluto na sa kusina.

" Hey... you're too early..maluluto palang tong breakfast natin" Isang magiliw na bati sa akin ni Sean..

"ah..magluluto sana ako nang breakfast ihh..kaso lang naunahan mo na ako ihh" sagot ko naman sa kanya..

" Nah...from now on..ako na magluluto nang breakfast mo,natin...I want you to be my queen..." he said at kumindat pa ito.

" Sean..you don't have to...- " he cut me...

" I know....but soon...alam ko magiging Reyna din kita Ara,and I won't stop until you're gonna say yes to me..." he said,at agad naman akong nakokosensya sa mga naririnig ko mula kay Sean,.I mean..Sean is really a nice guy,a perfect one ..a husband material to be exact...pero hindi ako deserve para sa treatment na ginagawa niya sa akin,hindi na ako buo..and worst it's his brother who took my everything away..

Hindi na ako sumagot at hinayaan ko nalang ito....Agad akong gumayak at naghanda para sa school..Kung dati lagi kung kasabay si David.ngayon palagi nang si Sean ang kasabay ko..Nung una naiilang ako talaga,but I used to it..nasasany na din ako,at mabute na din yun para , maiiwasan kuna nang tuluyan si David ..

Kahit sa school minabute kong hindi magpang abot ang landas namin ni David.I can't even look at his face dahil sobrang apektado pa din ako sa lahat.

Isang malaking sakripisyo ang ginagawa ko ngayon,makatapos lang ako sa pag aaral pipilitin kuna din isinisiksik sa utak ko na dapat kalimutan kuna si David dahil wala siyang kwentang tao,he only used me and he doesn't deserve to loved!

It was lunched time when tita Karena called me up and she invited me to join her lunch,since may kameeting daw ito malapit sa school namin. Agad ko itong pinuntahan dahil it's just a walking distance lang naman mula sa university.

When I reached there ay agad niya akong kinawayan.

At syempre lumapit ako agad at akong bumati sa kanya at umupo.Good thing nakaaorder na pala ito and agad kaming nag umpisang kumain.

" How's school ijah" tita Karena asked.

Actually I really wondered why all of a sudden she invited me a lunch together dahil hindi naman ganito si tita.Sino ba ako para imbetahin niya,I mean Tita Karena is a nice person nàman talaga but she's too busy to have some time with me,I guess there must be something.

" It's good tita..." ang nakangite kung sagot habang nag hihiwa ako nang steak.

"Ara..uhm.....I know Sean is courting you...uhm I'm sorry ijah if I have to ask.I just want to know if..if may pag asa ba siya sayo?"Ang tanong ni tita na tila parang napahinto ang pagsubo ko sa steak.

Nagulat kasi talaga ako sa tanong ni tita, hindi ko alam na ganito ang magiging topic namin ngayon.

And since when pa siya nagkaroon nang pakialam sa love life ng mga ank niya?I mean tita is not this kind of person.

" Alam ko, nagtataka ka sa mga kinikilos ko ngayon ijah.Well me either,I don't like myself to be like this.But- but I'm just a mother." dagdag pa nito,na halos bumuga nang buntong hininga sa kawalan. At ang pinagtataka ko,why she's acting so weird at halos iiyak na din ito.

" Tita,what's wrong? M- may problema po ba?" I asked her.

" You know what Ara... I really love my children very much ,Wala akong favoritism if you think that I am..Wala akong pinapaboran pagdating sa pagmamahal ko sa kanila.Dahil pantay pantay iyon.But,may mga bagay talaga na we can't control to happened.." She said at kita ko ang namumuong luha at lungkot sa kanyang mga mata.

She paused for awhile and she's wiping her tears at agad naman akong nabahala.

Anu bang nangyayari?Bakit sobrang emosyonal si Tita Karena?

" Tita,ayos lang po ba kayo? may problema po ba?" tanong kung muli.

" Ijah its..its about Sean ...Sean is dying.." she said at tuluyan na itong humagulhol.Agad namilog ang mga mata ko sa mga narinig ko mula kay tita Karena,dahil hindi ako makapaniwala sa nalalaman ko ngayon, kahit anung gawin ko,halos ay ayaw magsink in ito sa utak ko....

Anu daw? Sean??dying? why?

" Po?a- anung ibig niyo pong sabihin tita?" pagtatanong ko.

" Sean, diagnosed as a cancer patient,meron siyang leukemia Ara and he may live longer by years..months..week or even for a day..." tita Karena cried at damang dama ko ang sakit na nararamdaman niya ngayon,dahil ngayon ko lang ito nakitang ganito ka lungkot.

Wala akong nasagot I am literally shocked.Hindi ko din alam ang sasabihin ko dahil hindi ko akalain na ang isang masiyahing taong katulad ni Sean ay may taning na pala ang buhay.Hindi ko din napigilan ang mapaluha na sa mga nalaman ko.

Sean is a good guy,he deserves to live.

" The doctor said,he may take longer to live,if he has the reason to live for." tita said at agad itong nakatingin sa akin.

" a- anung ibig sabihin niyo po tita?" Id asked.

" i know ijah..I am being unfair to you,but please...I want him to live longer....I know that Sean loves you very much.Please Ara,make him live longer ayaw ko pang mawalan nang anak.Masyado pang bata si Sean para mawala.Hindi ko kaya Ara....Please..marry him.Nakikiusap ako ijah."Ang pakiusap ni tita Karena sa akin habang humagulhol ito.

Honestly,I don't know what to say,Tita Karena was been so nice to me,since day one up to now .She never asked anything in me in return,infact this is her first time to asked a favor..But how can it be? I don't love Sean..I love David.

" Tatanawin ko itong isang malaking na utang na loob sayo Ara,I can't lose him as early as this ijah.I want him to live longer.Please pahabain mo ang buhay niya..nakikiusap ako sayo." dagdag pa ni tita Karena.

Nawalan na ako nang mga mahal sa buhay at alam ko kung anu ang pakiramdam nang mawalan at kung ganu kasakit ito.Agad akong napatitig kay tita Karena na ngayon tuluyan na itong napahagulhul ng husto.

Naintindihan ko ang pakiramdam niya ngayon.Alam kong hindi ito madali kaya agad ko itong nilapitan at niyakap.

Hindi ko alam,pero siguro this time, oras na para maibalik ko ang favor na binigay nila sa akin lalo na kay Sean he is a nice guy,napakabute niya sa akin.And tita is right ,napaka bata pa ni Sean para mawala.

Wala akong nagawa,kundi nangakong gagawin ang pakiusap nito sa akin.She just told me na wag ko daw ipaalam kay Sean ang pinag usapan namin ngayon and wag kong ipaalam na alam ko ang kalagayan nito.

It's just between me and tita Karena and I do understand.Siguro ito ang sinasabi ng kapalaran ko ngayon to make someone live not to chase someone want to leave.

And maybe ito ang dapat kong gawin nang sa ganun tuluyan kuna makalimutan si David.Yes it's David that I've love,pero wala siyang pakialam sa akin.He never loved me,as much as Sean loves me,kaya I have to choose Sean,I'm gonna marry him not because I want to give a revenge or what.Gusto ko lang ibalik lahat nang kabutehan na ibinigay nila sa akin.

And if marrying him is making possible to make him live longer,then I will do it!I want him to live because that's what he deserves.