The Fate of Love( BOOK 1)

Chapter 27

Sean Alonzo pov's

It's been months since we're married...and I can say,that kahit papanu bago ako tuluyang mamaalam,masasabi kong,naging masaya ako,naging kumpleto ako...And that simply because nararamdaman kong unti unti na din akong natutunang mahalin nang asawa ko..

Kahit sa kabila nang naging umpisa namin..Hindi ko inaakalang mamahalin din niya ako..dahil alam kong sobrang minahal niya si David...I saw it..and I witnessed it...

May mga pagkakataon na,nakikita kong palihim itong umiiyak,sa kalagitnaan nang gabi..dinig na dinig ko ang pag hagulhol nito...

At may mga pagkakataon na hindi ko man gusto..pero nakikita ko ang mga email Niya halos nagmamakaawa ito kay David..

And that's really hurt me so bad..seeing my wife is too much in pain because of David....

Kung sana sinabi nalang nila nung una pa lang...I won't ever put myself in their way...kahit ganu ko kagusto si Arabella...hindi ko kayang agawan ang kapatid ko sa sarili nitong kaligyahan...

Alam kong nahihirapan din si David sa nangyari sa amin.. at alam ko ding sobra din Itong nasaktan kaya siguro mas pinili nalang nitong lumayo...

Kahit ganun pa man, sinubukan ko ding ireach out si David...pero mukhang wala na talga itong balak magparamdam sa amin...

And mom told me...David is getting great their in Spain...nakatuon daw ito sa mga negosyo namin, paminsanminsan daw tumatawag kay mommy,pero never daw itong nagtanong tungkol sa Amin...

Gusto ko pa sanang humirit nang kahit isang taon pa sana..Pero god is too unfair..mukhang gustong gusto niya na talaga akong makasama....

Ramdam kuna ang unti unting panghihina nang katawan ko..at ang mga pasang pilit kong tinatago kay Ara,dahil alam kong kukulitin lang akong pumunta sa ospital...palala na ito nang palala..

Allergy na talaga kasi ako sa hospital,hindi na nakakatuwa ang lugar na iyon para sa akin...at para san pa?it's no used..

Kahit anung pilit kong maging matibay,mukhang katawan kuna talaga ang kusang nasuko..

Ngunit ang isip at puso ko..gustong gusto ko pang mabuhay..gusto ko pang mkasama ang asawa at magiging anak ko..

Gusto ko pa nang kahit kunting palugit man lang sana..

Mahimbing ang tulog nang asawa ko,nang tinitigan ko ito,.. hinahaplos ko ang kanyang buhok...hindi ko mapigilan ang mga luha kong unti unting nagpapatakan...hindi ko mapigilan ang kakaibang lungkot..knowing that I'll be gone any moment...

Hindi ko pa kayang iwanan si Ara...gusto ko pang makasama ang anak namin...

Pero ganun nalang ang gulat ko nang maramdaman ku na naman ulit ang mga dugong dumadaloy mula sa ilong ko..

Agad akong tumayo,at kumuha nang tisyu..pero sa kasamaang palad , naramdaman ko na naman ang matinding pagkahilo.. umiikot na naman ang paningin ko...pero kailangan kong labanan ito..

" please lord not now...I can't leave right now...please" tanging nasambit ko sa sarili ko...

At kahit hirap na hirap ako ay pinilit ko pa ding nagdahan dahang maglakad palabas ng kwarto namin..,at tinatawag ko si mommy.,..

" My god Sean anak! anung nangyayari sayo?? " Ang tarantang tanong ni mommy sa akin...

" mom....hirap na hirap na ako...I can't hide the pain anymore...please.help me mom..." I cried...dahil sa totoo lang noon pa man pilit ko nang tinatago ang mga sakit sa katawan ko...ayaw kong kaawaan nila..ayaw kong makita nilang, nasasaktan ako.

But this time...I can't hide those pain anymore... Niyakap ko ang mommy..as I cried too much pain ...

" son....I'll take you to the hospital.... please Sean....let me take you to the hospital.." pakiusap ni mommy sa akin ..

Dahil sa totoo lang...ayaw ko nang magpahospital talaga..dahil wala din namang nagbabago sa kondisyon ko..

I'm getting worst as days passed by ..Habang unti unti akong minamahal nang babaeng pinakamamahal ko..

Unti unti naman akong pinapatay nang sakit ko...At yun ang pinakamasakit,yun kahit anung gawin kong paglaban sa sakit ko,hindi pa din ako gumagaling...

" No mom,don't take me there,ayaw ko dun .. please give me some pain killer instead..please mom..or else call our doctor....it's getting worst mom..." pakiusap ko sa mommy ko,habang iniendure ko ang pain na naramdaman ko..

Agad naman akong sinaksakan nang painkiller nang mommy ko..habang nag aantay kami sa aming family doctor..

" mom...I want to stay here ..with you..with Ara...as much as I want mom...but I think I couldn't make it anymore.." I cried.. because honestly...hirap na hirap na ako..and any moment....pwede na akong mawala...

" Son..no ..don't say that... please... Masasaktan kami...Ang Asawa mo...isipin mo nalang ang magiging anak mo...lumaban ka anak please.." mom said as she cried...alam kong hindi ito pa siya handa....

Dumating ang doctor at salamat sa diyos nawala ang pananakit nang aking sikmura at laman..pati ang Hilo na naramdaman ko...

The doctor said..that everything was not stable...any moment mag ti-trigger ulit ang pananakit ng katawan ko at pagkahilo...

Kaya habang may lakas pa ako...igugol kuna lahat iyon para sa asawa ko .

kinaumagahan nagising ako nang maaga at pinagluto ko ang asawa ko nang paborito nitong almusal...Bute nalang at sembreak na..kahit papanu hindi na siya mapressured sa school...

" Good morning babe..." I greated her as I kiss her forehead..." breakfast in bed" I smiled..

" Babe..you don't have to this...you should rest..Hindi ka dapat gumagalaw nang sobra...makakasama iyon sayo...I should be the one who take good care of you.." she said as she hugged me..

" ohh .Ang sweet naman nang asawa ko...babe...I will love to serve you until on my last breath.." I said as I hold her chin...

" hey stop...don't say that...I hate you saying those words...you will live with me....and for our baby...okay? kaya natin to...." she said as she kissed me in my lips...

Masasabi kong,napaka lambing talaga nang asawa ko, bagay na ayaw ko talaga sanang Iwanan Siya ..panu na kaya siya at ang anak namin kapag Wala na ako?

" Babe..you look so bothered..what's wrong? may ..may masakit ba?" Arabella asked me..maybe naramdaman na din niya ang pagiging mahina ko..

I just smiled..as hugged her behind her back..and place my face on he shoulder..

" Babe...don't forget.. that I will always love you...at kahit ulitin man ang buhay ko...ikaw at ikaw pa din ang pipiliin kong maging Asawa ko ..there's no one else..." wika ko sa kanya...

" Sean...why are you telling me that? " she asked habang umiikot ito at hinarap na ako Ngayon..

" Are you leaving?" she said as her tears falling down to her cheek..

" Sean... I know I wasn't the perfect wife you'd expected me to be...but I swear ....I love you...sa paraan na alam ko...I know deep down myself..I really do ..and I can't afford to lose you..and I can't imagine my life would it be...kapag iiwanan muna kami..I don't want you to leave... please stay..please ." Isang nakakabiyak pusong pakiusap ni Ara sa akin...dahil kitang kita ko ang kagustuhang niyang mabuhay ako..

Gustong gusto kong mananatili sa piling Niya ,pero this time,it's my fate that I am fighting for at napakahirap nitong kalabanin dahil ..nakatadhana na akong mabura sa mundo at napakasakit iyon para sa akin..

" As much as I want to stay baby...but I can't...my clock is ticking....I don't want to leave either...I don't want to leave you...but always remember.. Goodbye is not forever.. hihintayin kita sa kabilang mundo" I said..at ngayon parehas na kaming umiiyak...

Ayaw ko man pag usapan ang mga bagay nato..pero parehas na naming alam na anytime,any moment pwede na akong mamaalam...masakit pero kailangang tanggapin..

" Stop it.. please..I don't want to hear any of your words na para bang namamaalam ka na..ayaw ko Sean... please lumaban ka Naman...lumaban ka para kay baby" she said at humagulhol na ito..

" hey...ssh...don't cry too much baby.. makakasama iyan sa baby natin..tahan na..please.." pagpakalma ko kay Ara..dahil humahagulhul na ito nang sobra...

" i- I don't know what my life could be...if- if tuluyan muna akong iiwan....I know already your condition...at dapat hindi na ako masasaktan nang ganito..but Sean...I never expected that it's gonna hurt like this..it hurts like hell.. thinking that you are going to leave us ...I can't..kahit anung kombinse ko sa sarili ko...hindi pa din ito kayang tanggapin... " she cried

Napakasakit dahil Wala akong magagawa sa kagustuhan nang asawa ko..

I can't fight for my fate...dahil ito na ang nakatadhana sa akin..

Agad kong niyakap si Ara nang mahigpit...dahil sa ngayon,yun lang ang kaya kong gawin ang patahanin ito..